کتاب قصه ی دخترای ننه دریا - نقد و نظرات دربارۀ کتاب قصه ی دخترای ننه دریا

قصه دخترای ننه دریا یکی بود یکی نبود. جز خدا هیچی نبود زیر این طاق کبود، نه ستاره نه سرود. عمو صحرا، تپلی با دوتا لپ گلی پا و دستش کوچولو ریش و روحش دوقلو چپقش خالی و سرد دلکش دریایِ درد، در باغو بسه بود دم باغ نشسه بود: «-عمو صحرا! پسرات کو؟» «-لب دریان پسرام. دخترای ننه دریا رو خاطرخوان پسرام. طفلیا، تنگ غلاغ پر، پاکشون خسته و مُرده، میان از سر مزرعه شون. ....

نه اميدي چه اميدي؟! به خدا حيف اميد! نه چراغي، چه چراغي؟! چيز خوبي ميشه ديد؟! نه سلامي ،چه سلامي؟!همه خون تشنه ي هم... نه نشاطي، چه نشاطي؟! مگه راهش ميده غم؟!