یادداشت‌های نادر آبیار (14)

          مرا پیدا کن خیلی شجاعت و جسارت میخواست تا به دست مردم برسه ولی مطمئنا دلیل این شجاعت عشق به محمد ابراهیم بوده. این کتاب شما رو درگیر میکنه و بعد از خوندش درگیرتر. به شخصه با همسر و با فرزندانم مهربان تر خواهم بود. درباره خود کتاب چیزی نمیگم چون قصه حالت دست دوم میشه . من هم امیدوارم و دعا کردم تا انشالله اسم کتاب محقق بشه.
در زمینه نگارش کتاب انقاداتی داشتم مثل اینکه تکرار مکررات داریم و این که کتاب بعضی جا ها خیلی سفرنامه ای میشد. به نظرم حدود ۱۰۰ صفحه از کتاب زیادیه ولی این مسئله باعث نشده که خواندنی نباشه و مطمئنا ساعت ها کتاب رو بی وقفه میخونید.
        

          عرفان همیشه جذاب است چه برسه به اینکه معاصر هم باشد. کتاب حاج اخوند با تمام کاستی هایی که در روایتگری داشت برایم لطیف و پر حاذبه بود.توی این هیاهوی عصر ارتباطات این جور کتاب ها تلنگر و تذکری برای یادآوری مسیر و هم مسیر و مقصد زندگی است. شیرین بود و با بخشهایی از کتاب زندگی خواهم کرد.
کاش ترتیب داستان ها رو بهتر میچیدند  ولی باز هم از اقای مهاجرانی ممنونم.
        

          به واسطه علاقه شخصی و دلایل دیگه کتاب‌های نوجوون می‌خونم و این کتاب یکی از  بهترین کتاب‌هایی هستش که توی صفحات کم یک روند و روال رو توضیح میده کتاب به شدت نمادگرا هست  می‌تونید ازش به دلخواه خودتون خروجی بگیرید حیفه که من توضیح بدم در رابطش چون ایده‌اش لو میره ولی خیلی خوشحالم که این کتاب رو خوندم. و حتماً به نوجوونای اطرافم یشنهادش می‌دم
        

          مرگ واژه ای به قدمت عمر آدمی همین قدر قدیمی همین قدر جدید همین قدر دور همین قدر نزدیک همین قدر مسلم همینقدر مورد غفلت همین قدر پر رمز و راز همینقدر حتمی همینقدر پر حسرت همین قدر حتمی همین قدر بی بهانه همین قدر حتمی همین قدر حتمی همینقدر حتمی همینقدر حتمی. واقعا چه چیزی حتمی تر از مرگ . خدا دیگه چطور باید هر روز و هر لحظه و هر دم با کاتالوگ با رسم شکل بهمون نشون بده که رد خور نداره ولی صد امان از من غافل از منِ خیره به این مستطیل نحس از منِ درگیر در مسائل پوچ در پوچ در پوچ. حقیقتا موضوع مرگ رو باید باهاش زندگی کرد و با یادش قشنگتر زندگی کرد چون وقتی ته کار رو میبینی اروم میگیری و طغیان نمیکنی خوش بحال کسایی که همواره متذکر به مرگ اند. چی بگم از کتاب که نیمه دومش واقعا تاثیر گذاره و گویی خودت در حال جان دادن هستی و نویسنده با تبحر یکه ای بهت میزنه تا به پشت سرت نگاه کنی و یه دو دوتا چارتایی با خودت بکنی. جالب بود و لازم .پیشنهادش میکنم .
        

          عجب چیز غریبیست این کربلا و عاشورا که هر جای تاریخ رو نگاه میکنی حتی قبل از خودش رو تحت تاثیر قرار میده و ی درسی برای بشریت توش داره. کتاب حول اتفاقات کوفه در زمان حضور حضرت مسلم در این شهر هست. کتاب ما رو به خوبی با وقایع همراه می‌کنه ضمن اینکه در یک سوم پایانی  روند داستان اجازه نمیده کتاب رو زمین بزارید. درس ولی شناسی در همه جای داستان کربلا پررنگه و دراین کتاب هم همینطور. شبهه یکی از خوره های دین ماست که کتاب خوب بهش پرداخته و به خود خواننده یکه میزنه. ی ستاره کم دادم چون اول کتاب خیلی نمایش نامه ای شروع شد مدام این میگفت اون میگفت، دوست داشتم اول بیشتر با داستان سرایی شروع بشه. القصه دوست داشتم و راضیم و درس گرفتم. 
        

          کتاب مجموعه نصیحت هایی درباره پول و فقر و غنا و خانواده دوستی و وفاداری و احساس مسئولیت است که در قالب داستان هایی گفته میشه و شما با جان و دل اونا رو میپذیری .از جنگ گفت که قلب های دورترین آدمها رو بهم نزدیک میکنه از فداکاری از سادگی از روزمرگی. در کل در پایانِ کتاب احساس خوشایندی خواهید داشت و حتما به دختر خانم های نوجوان ۱۵تا ۲۰ سال که شاید سودای پول و پیشرفت و تجمل به هر قیمتی حتی رد شدن از خانواده رو دارن خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم.
        

          این کتاب رو بعد از برادران کارامازوف خوندم. هر چقدر کارامازوفی شده بودیم شست برد. متن ساده روان گیرا و دوست داشتنی و مستند.اگر کتاب پس از بیست سال رو خوندید و خوشتون اومده از این هم خوشتون میاد. ۳۳۰ صفحس که ۴ یا ۵ روزه تمومش میکنید. حال خوبی تا اخر کتاب باهاتونه . التماس دعا
        

          کتابی عالی و کاربردی که خط به خطش باید فکر بشه بهش تا تربیت صحیح انجام بشه .در کتاب زبان تمثیل رایج است و همین مسئله خوانش کتاب را شیرینتر میکند .
        

          از اسمش پیداست برای نوجوونایی که یک شمای کلی میخوان داشته باشن خوبه .
        

          کتابهای آبنبات رو یکم با هدف ترش کنی و یکم اضافاتش رو بزنی میشه کارخانه اسلحه سازی. ینی همونقدر خوش خوان همون قدر گذرا همونقدر ساده و سطحی و با نمک . دنیای اقا داوود باعث میشه لحظاتی که درگیر خوندنش هستیم شیرین بشه . بعضی وقتها به ضرورت کتابهای اینچنینی در میان کتابهای عمیق تر فک میکنم و جوابم را وقتی میگیرم که یادم میاید آبنبات نعنایی کم اهمیتی را بعد از وعده مهم نهار در دهانم گذاشته ام. هر چند که از جمع بندی نمادین آخرش هم به سادگی نمیشه گذشت. من رو یاد فیلم کیل بیل انداخت که شخصیت به شدت منفی زنِ فیلم وقتی میفهمه داره مادر میشه از کارای بد گذشتش در همون لحظه دست میکشه.
البته با اجازه از داله مرگ.