یادداشت نادر آبیار

        مرگ واژه ای به قدمت عمر آدمی همین قدر قدیمی همین قدر جدید همین قدر دور همین قدر نزدیک همین قدر مسلم همینقدر مورد غفلت همین قدر پر رمز و راز همینقدر حتمی همینقدر پر حسرت همین قدر حتمی همین قدر بی بهانه همین قدر حتمی همین قدر حتمی همینقدر حتمی همینقدر حتمی. واقعا چه چیزی حتمی تر از مرگ . خدا دیگه چطور باید هر روز و هر لحظه و هر دم با کاتالوگ با رسم شکل بهمون نشون بده که رد خور نداره ولی صد امان از من غافل از منِ خیره به این مستطیل نحس از منِ درگیر در مسائل پوچ در پوچ در پوچ. حقیقتا موضوع مرگ رو باید باهاش زندگی کرد و با یادش قشنگتر زندگی کرد چون وقتی ته کار رو میبینی اروم میگیری و طغیان نمیکنی خوش بحال کسایی که همواره متذکر به مرگ اند. چی بگم از کتاب که نیمه دومش واقعا تاثیر گذاره و گویی خودت در حال جان دادن هستی و نویسنده با تبحر یکه ای بهت میزنه تا به پشت سرت نگاه کنی و یه دو دوتا چارتایی با خودت بکنی. جالب بود و لازم .پیشنهادش میکنم .