یادداشت نادر آبیار

        والا کلا شخصیت آقای عسکری خیلی انتظارمو بالا برده بود همچنین شروع کتاب‌ و جریانات قبل سفر انقدر خوب شروع شد که ورود به مکه تو ذوقم خورد تا دوباره در چند صفحه اخر دوباره به تهران برگشتیم. سفرنامه ای با چاشنی مقتل خوانی هر چند که حتما جزو اصول سفرنامه نویسی هست ولی منِ کم کتاب سفرنامه خوان برام خوشایند نبود. ترجیحم اینه از اقای عسکری که بیشتر ذوقی و دلی و نقل و نباتی مینویسند آثار کم مستند تر و بیشتر دلی بخوانم .