داستان  با توصیف شهر بغداد در زمان هارون شروع می شود. 
عدم تعادل با فکر و خیال دعبل از دختری که در راه دیده آغاز شده و تا انتها ادامه دارد. 
توصیف کتاب از مکان، شهر، لباس، نوع غذا ، فضای سازی بسیار دقیق و زیباست اما گاهی طولانی و خسته کننده.
گاهی دیالوگ ها شعاری شده، در ابتدای کتاب طبیب و دعبل گفتگویی دارند. دعبل حواس ش پیش زلفا است اما در  دیالوگ ها این حواس پرتی نشان داده نشده، دعبل به راحتی  حرف می زند و شعار می دهد. 
جمله های قشنگی در کتاب وجود دارد که به تنهایی مضمون کتاب را مشخص کرده است. " زبان گفتن نداریم". " دارم را به دوش می کشم." " رزقی که برایم " 
 تعلیق های داستان کم تر از توصیف هاست  اما همان تعلیق های کم هم جالب بود. مثلا زمان نشان دادن صندوقچه به ابن سیار. میوه فروشی و...
شخصیت پردازی دعبل خیلی خوب بود، زیبایی ، تنومندی ، رک گویی دربرابر ظالمین و شراب خواری . این تناقض ها شخصیت را باور پذیر کرده است. 

برگشت به شخصیت های فرعی چون عتبه، ابن سیار و داستان داشتن تا پایان برای آنها جالب توجه است. 
پایان داستان هم زیباست و شاید اطناب در توصیف و تعلیق کم مهمترین ضعف رمان زیبای دعبل و زلفاست و ضربان قلب ما را بالا نمی برد اما دوست ش داریم.
        

          به نام او ❤️
نقد کتاب دعبل و زلفا:
چند ماه پیش کتاب را خریدم تعریفش را شنیده بودم که درباره ی شاعری به نام دعبل خزاعی است و چون علاقمند به داستان های تاریخی هستم شروع کردم به خواندن🤓:
✍️اینو باید بدونیم که نوشتن کتاب تاریخی و پیدا کردن منابع و بعد تطبیق دادن با سلایق مخاطب کار سختی است و به نظرم نویسنده از عهده ی این کار بر آمده.👏
🧐توصیفات در کتاب بسیار دقیق هست. یعنی توصیف مکان ها، توصیف حال شخصیت ها، توصیف ظاهر شخصیت ها و...این تا یک بخشی اش برای من جذاب بود یعنی تا اونجایی که من با فضا آشنا شدم اما به نظرم یکم توصیفات زیاد بود و من خسته میشدم از یک جایی به بعد.🤔
تصویر گری کتاب جذاب و خلاقانه است.🤩
استفاده از کلماتی که خیلی به گوشمان نخورده در کتاب خیلی خوبه چون باعث میشه یک مخاطبی مثل من حین خواندن کتاب هی فریاد بزند و بگوید معنی فلان کلمه یعنی چه.😂
شخصیت پردازی کتاب خیلی خوب انجام شده‌.😎
این کتاب ما را با ظلم هایی که به امامان مان شده آشنا میکند.🥺
👏😁من واقعا نویسنده ی این کتاب رو برای نوشتن همچین اثری تحسین میکنم اما دلم میخواست اینو بگم که کتاب شما نیاز داره به چاشنی از تعلیق زیاد و اینه که به نظرم باعث میشه مخاطب میخکوب بشه.👌☺️
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم 
اولین بار نامش را روی کتاب زیر درختان توت دیدم. چند داستان کوتاه از زندگی علما، ساده، روان، خواندنی...
کتاب را امانت دادم و پس ندادند.
قلم سفرنامه‌نویسی‌اش را نمی‌پسندم، برعکس سیرداستانی‌اش، خواننده را نمی‌کشد.

رویای نیمه‌شب اش خواب را از چشمان خیلی‌ها را ربود.
قلم‌روان، توصیف‌های دوست‌داشتنی، حفظ حریم‌های زنانه از ویژگی‌های خوب قلم اوست.

دعبل و زلفا، خواندنی است. یک عاشقانه متلاطم.
نمی‌دانم چقدر از اتفاقات تاریخی است و چه مقدار تخیل نویسنده گرامی.
اما اگر دوست داشتید با شاعر بلندآوازه تشیع آشنا شوید
علاقه داشتید عاشقانه‌ بخوانید،
تاریخ بنی‌العباس و هم‌عصری با دو امام شیعه، برایتان جالب بود،
این کتاب را از دست ندهید.
        

          دعبل و زلفا داستانی با محوریت امام رضا ع ولی عاشقانه است. عشق بین دعبل شاعر و زلفا که دختری اسیر بوده و به دربار فروخته شده 
من نمیدانم در تاریخ زلفایی بوده یا نه ولی در هر حال این عشق زیبا توصیف شده همینطور شهر بغداد بسیار عالی و دلنشین توصیف و فضاسازی شده
داستان تا دوسوم خوب است اما یک سوم اخر کمی کشدار شده و به نظر میرسد روایات درباره امام رضا به طور فشرده دارد گاهی در دیالوگی طولانی بیان میشود که کمی کار را کسل کننده کرده 
پایان داستان را دوست داشتم . نویسنده خوب ان را جمع کرده است
        

          رمانی تاریخی در مورد دعبل خزاعی شاعر چیره دست و شیعه ای که در زمان امام کاظم و امام رضا و در بغداد و سپس خوزستان زندگی میکرده. مشهورترین اثر او قصیده صد بیتی تائیه است که در وصف اهل بیت و فضائل و مصیبت هایی که بر آن ها وارد شده سروده و دعبل این شعر را در مرو و نزد امام رضا خواند و حضرت به تمجید او پرداختند و همچنین دو بیت نیز در مورد خودشان به شعر دعبل اضافه کردند.
در کتاب بیشتر داستان عشق دعبل به زلفا را میخوانیم و در کنار این ماجرا با اوضاع حکومت هارون و عباسیان و وضع و حال جامعه آشنا میشویم
        

          عااالی
        

          شخصیت پردازی و فضا سازی 100/100 ^-^
خیلی لذت بخش بود و اینکه واقعی بوده جذاب ترش میکرد. 

        

           داستان پایانی کتاب خیلی برایم جذاب شد، 
خیلی پایان خوبی بود، همونی که فکرش رو میکردم و منتظرش بودم رخ داد و کتاب تمام شد و این قضیه برای مخاطب خیلی جالبه که یک حدسی بزنه که تهش چی بشه، البته یعنی دوست داره که اون اتفاقه بیوفته اما هنوز مطمئن نیست که میشه یا نمیشه و هی داستان رو دنبال میکنی که به اطمینان برسی که چی میشه و از درست حدس زدن و رخ دادن اون اتفاقی که دوست داری در داستان مخصوصا در پایان بندی کتاب خیلی  لذت میبری و انرژی زا است
        

          کتاب دعبل و زلفا ؛
نوشته‌ی مظفر سالاری توسط انتشارات نشر به چاپ رسیده . ماجرایی درآمیخته از عشق و تاریخ به همراه پایانی شیرین تر از عسل!!
نویسنده با مهارتی خاص و قلمی روان و لغاتی کهن ، مثلثی عاشقانه پیرامون کرامات اهل بیت ساخته که مخاطب را مجذوب خود میکند! پیشنهاد می‌شود مطالعه کنید(:
        

          عشق دعبل به زلفا  اونقدر قشنگ بود که من این کتاب رو چند بار خوندم 
        

          یا امام رضا
خودت چشم ها و دل های ما را شفا بده.
همانگونه که دل دعبل، و چشمان زلفا را به نور خودت روشن کردی.
        

          نوع داستان نویسی آقای سالاری را می پسندم. تا اینجا هر چه که از او خوانده ام بدون استثناء جذاب بوده است برایم. این کتاب هم در همان سطح جذابیت قرار دارد برایم. 

زندگینامه دعبل و همسرش، البته ناتمام. ماجرا در میان سالی دعبل تمام می شود. همه اطلاعات پیرامون دعبل را نیاورده است که البته کتاب تاریخ نیست این کتاب ولی باید می گفتم که قسمتی از زندگی دعبل در این کتاب منعکس نشده است احتمالا.

داستان رنگ و بویی عاشقانه دارد. صحنه به صحنه اش تقریبا بر محور عاشقی می گذرد. عاشقانه هایی مختلف و گوناگون و البته جذاب. و طبیعی است که پشت سر عشق، جسارت هم می آید. جسارت در زمانه امام کاظم سلام الله علیه و امام رضا سلام الله علیه. یعنی کتاب شرح عاشقی، جسارت و حوادث تاریخی عصر این دو امام معصوم علیهما السلام است. 
	
عاشقانه ای مذهبی؟! راستش کمی فراتر از عاشقانه های مرسوم مذهبی است به گمانم. عاشقانه های مذهبی خیلی ادا و اطواری اند معمولا ولی اینجا خبری از ادا و اطوار نیست.

خواندنش برای دبیرستان نوبت دوم به بالا جذاب خواهد بود. نوع عاشقانه نویسی کتاب تمیز است و البته اطلاعات پیرامونی زیادی را به مخاطب منتقل می کند.
        

          یک عاشقانه‌ی لطیف نمکین؛
        

          عالی
مگر می‌شود کتابی به قلب ایران، به امام رئوف ما امام رضا علیه السلام اشاره‌ای بکند ولو کوتاه، و زیبا و عالی نباشد.
وقتی داشتم قسمتهایی از کتاب رو می‌خوندم که شخصیتها، امام زمانشون رو ولو از دور تونستن ببینن منم دلم خواست،
آخه منم مولا دارم! منم دلم اماممو عج می‌خواد! چرا نمی‌تونم مثل دعبل و زلفا و...  حتی از دور هم که شده چند لحظه مولای خودمو ببینم؟
اینا که تو این کتاب اومده که چند لحظه مولای خودشون، امام زمانشون، امام موسی بن جعفر ع و امام رضا ع رو دیدن و حتی وقتایی که حواسشون نبوده هواشونو داشتن... منم دلم پر کشید....
چقدر الان راحت می‌تونیم ابراز کنیم شیعه‌ایم! و حتی حکومت هم داشته باشیم! و بزرگتر از اون قدرت بلامنازع منطقه باشیم و ابرقدرتها مجبورن سر جلوی ما خم کنند. خدا رو شکر! اگر به خاطر خون و از خودگذشتگی شیعه‌های قبلی نبود ما هم الان وضع اسفناک شیعیان زمان بنی امیه  و عباسیها و... رو داشتیم. خدا رو صد هزار مرتبه شکر.

گویندگی و صداسازی هم واقعا خیلی خوب بود فقط یه ایراد داشت که یه جا صدای چَه چَه زن استفاده شده بود!!  (آخر بخش ۳۸)، و روان و تقریبا بدون غلط بود میگم تقریبا چون قُرطبه درسته نه قَرطبه! منظور همون شهر کوردوبای فعلی (Córdoba) در اسپانیا هست. ولی در کل استفاده از چند گوینده برای شخصیتهای مختلف و صداسازیها باعث میشه حس دیدن یک سریال تاریخی زیبا به آدم دست بده. این کتاب جزء معدود کتابهای صوتی هست که واقعا حرفه‌ای کار شده و البته که به شخصیتهای خود کتاب به خوبی پرداخته شده تک تکشون عالی کار شدن.
و جایزه بانمکترین شخصیت کتاب هم به نظرم میرسه به ثقیف! صدای گویندش هم مثل بقیه شخصیتها عالی و به جا انتخاب شده طوری که همین شخصیت باعث میشه از شنیدن کتاب اصلا خسته نشید
فلذا این کتابو پیشنهاد میکنم.



بریده‌ای از کتاب که فقط جملاتی از قصیده‌ی طولانی جناب دِعبِل هم هست و وزن و آهنگ نداشتن قصیده به خاطر ترجمه‌ای بودنش هست اگر اشتباه نکنم اصلش عربی هست و بر اساس کتاب، جناب دعبل گزیده‌ای از قصید‌شو جلوی امام ع میخواند: «...کسانیکه اگر در نماز به نام ایشان با خدا مناجات نکنیم نمازمان پذیرفته نخواهد بود، 
کسانیکه در فقر و تنگدستی همواره بخشنده و مهمان نوازند،
و به خاطر برکت و نیکی‌هایشان از شرافت برخوردارند،
آنان دست یاریشان را حتی به سوی کسانیکه ستمشان کرده‌اند دراز می‌کنند،
و دستشان را از انتقام‌جویی کوتاه می‌دارند.
(امام ع کف دو دست را بهم فشردند و فرمودند آری به خدا کوتاه می‌دارد.)
و از مردم کسانیند که حسود و دروغگو و کینه‌توزند،
چگونه پیامبر ص و خاندانش را دوست دارند،
درحالیکه آنها را در مصیبت‌های سوزان رها کردند،
قومی منافق که با زبان ملاطفت کردند و دلهایشان مملو از کینه بود،
خداوند قبری را که در مدینه است با باران رحمتش سیراب کند،
و برکتو امنیت دهد تا خورشید میتابد و ستارگان نورافشانی میکنند خداوند پیامبرش را مشمول سلام خود کند و بر او درود فرستد،
و قبرهایی را که در کوفه و طیبه و فخ قرار دارد
و قبرهایی را کنار فرات در سرزمین کربلا که ساکنانش در آن سرزمین گسترده و هموار،
 تشنه لب کشته شده‌اند که ایکاش من نیز همراه ایشان جان می‌سپردم ،
دختران ابن زیاد در قصرها در راحتی و امنیت به سرمیبرند و اسیران آل پیامبر ص در بیابانها سرگردانند،
ای فاطمه اگر حسین ع را درحالی میدیدی که نزدیک شط فرات بر خاک افتاده و تشنه لب جان داده به صورت میزدی و اشک میریختی،
ای فاطمه ای دخت بهترین برخیز و بر ستارگانی که در سرزمینی خشک بی‌حاصل بر زمین افتاده‌اند مویه کن... .»
        

          یه جاهایی توصیفات فیزیکی زیاد بود و طول و تفسیر بدون نیاز و به سختی ادامه دادم تا آخر. اما نهایت داستان خوب بود.
«دعبل و زلفا» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/72534
        

          زبانی که به حق نچرخد،به درد همان لقمه در دهان چرخاندن میخورد و بس
صفحه ۹
        

          روان بود و زیبا، پرمغز و تاریخی، عاشقانه و بشری، خاکستری روشن، همراه با حضور امام رضا جانم
        

          اینو که می‌خونی بیشتر میفهمی امام رضا چه قد مظلوم بوده ,
آدم دلش برا امام رضا تنگ میشه ...
        

          شخصیت دعبل خزایی، برام خیلی جالب و بعضا آشنا هست ...دعبل یک انسان معمولیه گاهی پایش میلغزد و بسمتی میرود ولی سریعا یاد امامش و عقایدش و عهد و پیمانش می افتد و برمی گردد...عاشق و شاعر اهل بیت است و در آخر عاقبت بخیر .

        

          دعبل و زلفا داستانی از یک گوشه‌ی تاریخ بود که شاید زیاد در موردش شنیده بودم ولی از این منظر ندیده بودمش.
زندگی شاعر اهل بیت که در زمان امام کاظم و امام رضا زندگی میکرده و آرزو داشته شعری برای ائمه بگه و این آرزو در زمان امام رضا برآورده میشه و دعبل این شعر رو تقدیم امام رضا میکنه.
داستان زندگی دعبل و اتفاقاتی که براش افتاد به ویژه عشقش نسبت به زلفا دوست داشتنی بود.
متن شیرینی داشت.
روایت‌هایی که قبلا شنیده بودم به صورت منسجم‌تری به صورت داستانی اینجا اومده بود.
لحظه‌ای که دعبل امام رو دید و لحظه‌ی شفا گرفتن چشمان زلفا اوج داستان بود و از خوندنشون هم لذت بردم و هم گوشه‌ی چشمام تر شد.
امامانمون در عین مظلومیت بسیار قدرتمند و با نفوذ بودند، این رو ویژه تو داستان ابن یقطین دیدم.

اگر متن شعرهای دعبل به عربی تو کتاب پیوست میخورد خیلی قشنگتر میشد.
قطعا اشعارش خوندنی هستند هرچند عربی خوب ندونم.

امروز حنانه خوب خوابید و من همه کارهارو گذاشتم کنار و نشستم این کتاب رو خوندم و تمومش کردم... حیف بود اگر خوندنش طولانی میشد.

همین.