یادداشت‌های Zahra Sarmadi (36)

          قصه‌ای دلنشین و عمیق دربارهٔ نگاه کودکانه به جهان و ارزش‌های انسانی.

        

          کتابی تکان‌دهنده و عمیق درباره چهره پنهان تمدن مدرن و سرمایه‌داری.
        

          داستانی ساده و شاعرانه از آزادی‌خواهی و مبارزه با ستم.
        

          روایتی پرشور از عشق نافرجام و رنج انسان‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده.
        

          این جلد خیلی من رو تو شوک برد، از نیجا همچین انتظاراتی نداشتم و واقعا ازش متنفر شدم، خیلی بزدل بود. خیلی مشتاقم بدونم حالا که هدف ققنوس و رونین یکی شده و میدونه میخواد چیکار کنه قراره چجوری فاتح جنگ بشه.
        

          کتابی عجیبی بود، اتفاقات روایت شده در داستان عجیب تر بودند. نه خیلی خوشم اومد نه خسته‌کننده بود ، سبک کتاب پست مدرن بود و خط داستانی حول محور شهر iDEATH,  ماهی قزل آلا، هنداونه، مارگارت و پائولین گذشت.
        

          این کتاب نابغه بودن فئودور رو نشون میده نوجون ۲۰ ساله ای که این کتاب زیبا رو نوشته، هر نامه پر از احساسات ، گاها از خود گذشتگی و دوست داشتن رو نشون میداد  که باعث میشد کنار شخصیت های داستان اون فقر و اون فلاکت رو زندگی کنی و طعمش رو بچشی.
        

          این کتاب اوایل یکم کسل کننده بود برام ، تحلیل زیاد رفتار های آدم ها و داستان خشک و یکنواخت ولی کم کم جالب شد قضیه عشق بین آلکسی و پولینا و کشمکش هاشون و ضعف آلکسی در برابر قمار  نکردن ولی در آخر  جمعبندی داستان خوب بود ، 
        

          کتاب دوست داشتنی بود، بهمون یاد میده بعضی وقتا از  غرورمون رو کنار بذاریم و از کاری که درحد توانمون نیست دست بکشیم تا صدمه نبینیم.پیرمرد ماهیگیر را میشه به عنوان سمبلی از صبر و استقامت و امید رو حتی وقتی از نظر خودش تنهاترین آدم است نشان میدهد.
        

          مجموعه نامه های عاشقانه شاملو به آیدا هست ، نمیشه اسم کتاب رو روش گذاشت به نظرم، ولی ازش لذت بردم که جاهایی با زبان ساده احساسات و علاقه خودش رو با زبان شیرین  به معشوقه اش بیان می‌کرد و لذتی که انسان از عشق میبره رو ملموس توصیف میکنه.
        

          این کتاب دارای ۵ داستان کوتاه از هاروکی موراکامی هست، داستان ها بخاطر پرو بال دادن به موضوعات روزمره جذاب بود، نه خیلی مجذوب کننده بود نه خسته کننده، داستان چهارم از سامسای عاشق که داستان مسخ از کافکا رو وارونه روایت کرده، قابل تامل بود.
        

          کتاب بدی نبود، کتاب در ارتباط با صحبت های میچ با استاد قدیمی اش موری در آخرین لحظات عمر اوست، کمی حرفا کلیشه ای بودن و این باعث شد زیاد به دلم ننشینه.
        

          این کتاب واقعا بی نظیر بود، شخصی پردازی ها و اتفاقات هر داستان من رو خیلی مجذوب کرد و از هر داستان میشه یک فیلم ساخت اینقدر که پایان های میخکوب کننده ای داشت.
        

          سفری شاعرانه و الهام‌بخش در دل آرامش، دوستی و فلسفهٔ زندگی.

        

          کتاب کاربردی بود برام، کمکت میکنه چجوری عادت های کوچیک رو تو روتین زندگی ایجاد کنی ، این کتاب اصلا کلیشه ای نبود و خیلی حرفای  کمک کننده می‌زنه.
        

          اینم جز کتاب های ترندی بود که می‌شنیدم، شروع کردم به خوندنش و واقعا پشیمون شدم، من خوشم نیومد.
        

          این کتاب جز اولین کتابایی بود که خوندم، شخصیت پردازی ها،  فضایی که حاکم بود رو دوست داشتم، ی فانتزی سیاه تکان دهنده هست در عین حال میخواست امید‌دهنده باشه‌. پایانش فقط یکم با کل داستان انگار همخوانی نداشت نمیدونم چی بگم ولی خب بدک نبود.
        

          این داستان کوتاه از لانه یکم برام کسل کننده بود، در مورد یک حیوان با وسواس و اضطراب  لانه ای میسازه تا از هر آسیبی خودش رو حفظ کنه، در داستان به ماهیت، وجودیت، انزوا اشاره میشه که این حیوان باهاش دست و پنجه نرم میکنه.
        

          این کتاب عاشقانه غمگین از داستایفسکی رو خیلییی دوست داشتم، خیلی سرش حرص خوردم، اشک ریختم، احساسات منو تحت‌تأثیر قرار داد، مخصوصا پایانش خیلی دلچسب بود برام.میدونم شاید عجیب باشه این حرفم ولی باید اینجور تموم میشد که این کتاب رو خاص می کرد، چیزی که انتظارش نداشتیم.
        

          این نامه بیشتر شبیه وصیت نامه کافکا بود، کافکا به نوع رابطه‌اش با پدرش رو به صورت روانکاوی  تحلیل میکنه و عمق احساسات  جریحه‌دار شده‌اش  و اتفاقات رو موشکافانه توصیف میکنه، نکته‌ی غم‌انگیزتر داستان اینکه این نامه  باید به میانجیگری مادر کافکا به دست پدرش می‌رسید و خونده میشد بلکه رابطه‌ی این پدر و پسر بهبود پیدا کنه اما هیچوقت این اتفاق نیفتاد،