یادداشت‌های نازی (6)

          این جلد رو دوست داشتم، هم بخاطر عکس‌های خاص و خفنش، هم اینکه یه فلش بک داشت به زندگی کاردن قبل از جود. و خدایا واقعا جود و کاردن یکی از محبوب‌ترین کاپل‌های کتابی هستن.
        

          واقعا نمی‌دونم چطور احساسم رو به این کتاب و کل مجموعه‌اش توصیف کنم، همیشه در قلبم جا داره. و هرازچندگاهی دلم میخواد دوباره از اول بخونمش چون واقعا برام لذت‌بخشه. شخصیت‌های کتاب فضای کتاب روند داستان و پلات توییست‌هایش بی‌نهایت برام جذاب بود. هرچی بگم کم گفتم. نویسنده اولای داستان روی فضاسازی کار می‌کنه و داستان چندان جلو نمیره، اما وقتی میفته روی دور و داستان از مقدمه خارج میشه، دیگه نمیتونی زمین بذاریش اینقدر که جذابه.
        

          من زیاد کتابای جنایی و معمایی و ترسناک و از این قبیل نمیخونم، برای همین سررشته‌ای ندارم، اما این کتاب واقعا منو به وجد آورد. جوری که نمیتونستم کتابو زمین بذارم. تمام طول روز بهش فکر میکردم که بعدش چه اتفاقی میخواد بیفته، و مدام منو سورپرایز میکرد. و پلات توییست‌های واقعا خفنی داشت. و چیزی که باعث شد خیلی بیشتر ازش خوشم بیاد این بود که یه کوچولو خیلی کم رومنس هم داشت که داستانو برام جذاب‌تر کرد.
        

          نظر واقعیم رو بخوام بگم واقعا ارزش این همه معروف شدن رو نداشت. داستان خیلی منو جذب نکرد، خیلی ساده و معمولی بود و قطعا فانتزیشم خیلی ساده و پیش پا افتاده بود. اگه برگردم عقب دوباره این کتاب رو نمیخرم و نمیخونم چون میتونم با همین هزینه فانتزی عاشقانه های خیلی بهتری بخونم. درکل فقط شخصیت پردازی ها برام جالب(جدید نه، جالب!) بود، داستان ایده بدی نداشت ولی خب روندش جوری بود که کاملا قابل حدس بود.