If a masked stranger presses a screwdriver to your throat and tells you to run, what do you do?

Sorry. Sorry, sorry, sorry. Fucking sorry. That damn word echoes in my psyche—a curse that won’t fuck off. Sorry’s just a word to try to get out of something, to dodge trouble if you’ve been caught out. Sorry’s a five-letter disgrace that shouldn’t even need to be used. It should be abolished from the fucking dictionary. Actions do speak louder than words, and if she’s as sorry as she makes out in her voicemails, then why does she sometimes look happy? متاسفم.متاسفم، متاسفم، متاسفم.واقعا ًمتاسفم. آن کلمه لعنتی در روح و روانم طنین انداز می شود - نفرینی که تمام نمی شود. ببخشیدفقط یه کلمه ست برای اینکه سعی کنی از یه چیزی خلاص شی، برای اینکه اگه گیر افتادی از دردسر فرارکنی. ببخشید یه کلمه ننگ پنج حرفیه که اصلا ًنباید استفاده بشه. باید از فرهنگ لغت لعنتی حذف بشه. عمل ازکلمات گویاتره، و اگه اون انقدر که تو پیام های صوتیش نشون میده متاسفه، پس چرا بعضی وقتا خوشحال به نظرمیاد؟

”Please choose me.” ”Nobody ever chooses me.” “Please,” I beg. “Accept my v-version of love. Pl-ease. I love you, Ol-l-l—” Olivia doesn’t tell me she loves me back, or that she’ll stay. She just gives me a warm smile and pulls her hand away before squeezing past me. I don’t turn around to watch her walk out of my life for good. لطفا من رو انتخاب کن. هیچ کس هیچ وقت من را انتخاب نمی کنه. التماسکردم: «خواهش می کنم، قبول کن.» لطفا. دوستت دارم، ال...ُ» اولیویا به من نگفت که دوستم دارد، یا اینکه خواهد ماند. او فقط لبخند گرمی به من زد و قبل از اینکه از کنارم رد شود،دستش را پس کشید. من برنمی گردم تا ببینم که او برای همیشه از زندگی ام بیرون می رود.