یادداشت‌های فاطمه بالایی (14)

          واقعا کتابی مفیداست، وبه بالا بردن اطلاعات در زمینه ی پیش از بارداری برای آقا وخانم ،وحین بارداری  وزمان شیر دهی برای خانم ها کمک شایانی می کند...
        

          کتاب از آن دسته کتاب هایی است که فقط دلت می خواهد هرچه زودتر به آخر برسد مگر حال خوشی پیدا کنی، امان از این همه امتحانات وسختی های بزرگی که برخی با تمام جان متحمل شدند...
قلم خانم غبیشی خوب بود فقط انگار اضطراب های پی در پی قصه، مدام خواننده را برزمین می کوبد.
        

          حقایق یا شاید هم عصاره ی ذهن نویسنده اما هولناک...
        

          می تونم بگم جزء جذاب ترین ها بود برام، به شدت پیشنهاد می کنم عزیزان رو به خوندنش...
قصه ای که عشق ودلدادگی توام با اضطراب ها رو به تصویر کشید ودر عمقش آرامش نهفته بود...
        

          نه اینکه همیشه منتظر این باشم که همه ی قصه ها منتهی به حال خوش باشه که قطعا با حقایق جور در نمیاد، اما اینکه آقای بایرامی تو این قصه تو رو لحظه به لحظه در تنگناها واضطراب ها می گذاره وآخر هم یک ضربه ی نابهنگام، خوندنش رو برام سخت کرد ودر آخر بی رمق شدم ولی چکیده ی ذهنشون در این داستان برام جالب بود...
        

          اینکه در غریب ترین مکان ها وزمانها وبین غریبه ها بتونی اینقدر دانا باشی و اینقدر خوب از دین ومذهبت دفاع کنی، معنای واقعی  اینه که یه سرباز مخلصی برای وطنت...
        

          نوشتن ویاسخن گفتن  درمورد بعضی از زنان این سرزمین که در عین حال که مادر هستند، پدری قدرقدرت،سربازی خادم ودلیرو همسری استواروقوی اند،مستلزم آن هست که به این حقایق معرفت واقعی داشت...
فرنگ یکی از اسطوره های معصوم ومظلومی است که از بین بسیار اسطوره، در ذهن من پرنور می درخشد...
        

          ازآن همه داستان که خواندم،اصلا تاب وطاقت این را نداشتم که در این قصه خودم را به جای معصومه قرار دهم تااتفاقات لحظاتش را بهتر لمس کنم با وجودی که بارها از اتفاقاتی که معصومه رقم زده بود به وجد می آمدم وبه شجاعتش غبطه می خوردم.
        

          زخم داوود از آن جنس کتاب ها وداستان هایی است که اگر چشم حق بین داشته باشیم به قدرزیاری به دشمن شناسیمان کمک می کند واوج پستی ورذالت انسانهای پلید را نشان می دهد...
واقعا خواندن وشنیدن از این قبیل خاطرات واتفاقات، بر دل وروح زخم برجا می گذارد...
        

          یادم هست که سال ها پیش وقتی نوجوان بودم این کتاب را خواندم و قطعا جذابیت این قصه آنجایی برایم دوچندان شد که من هم سن وسال راوی داستان بودم وقتی وارد آن بخش از دنیای جان فرسایش شدم، من شده بودم زهرا...
قلم داستان خوب است اما تلفیق خاطرات وقلم نویسنده گاهی نفست راحبس می کند تا جایی که قلبت به کندی می زند...
        

          قطعا کتاب هایی هستن که حرف زدن در موردشان سخت تر از خواندن آنهاست...
بی شک این جنس داستان ها،به شکل خاصی در اذهان باقی می مانند...
قلم نویسنده عالی است👌🏻
        

          دلیل اینکه باعث شد کتاب را بخوانم این بود که گهگداری از گوشه و کنار
 می شنیدم که برخی از سر بی اطلاعی وصرفا جوّ حاکم می خواهند کشورمان را مثال بارزی از کشور کماکان کمونیست کره شمالی بدانند...!پس
ترقیب شدم به خواندن، وبنظرم خانم مین یونگ خیلی خوب خاطرات را به تصویر کشیده بود، اما این میان چندین( سوال مهم )وجوددارد!
 که آیا واقعا سزاوار است که؛
_ کشور غنی وپرآوازه وباامنیت منحصر به فرد خودمان را باوجود دین پاکی چون اسلام که نگاه بسیار والایی نسبت به زن دارد را با چنین کشوری کمونیست(بی دین) ،که سطحی نگرند وافراد ورهبرانی که یکی پس از دیگری جز به رنج ووحشت مردم ازخود،ایجاد شرایط سخت برای درس خواندن طبق خواست ونظر خود، تحمیل کردن خواسته های خود به مردم، عدم ایجاد عزت نفس در مردم وعدم حق داشتن آزادی بیان وعدم انتخاب با نظر شخصی خود در انتخابات کشور را وچه چه مقایسه کرد وهمانند دانست؟
آیا تاریخ کشورعزیزمان را خوانده ایم؟ 
آیا تا بحال فکر کرده ایم با تمامی مشکلات اعم از تحریم،نابسامانی اقتصاد،واگر بخواهیم انصاف را رعایت کنیم وخدا را در نظر بگیریم بیشتر همان بحث مادّی، در اصل ما مردمی هستیم با اصالت وفرهنگ والا  که آزادی بیان داریم وبه راحتی برای خود وزندگی مان تصمیم می گیریم!؟
آیا کمی تعقل کرده ایم که امنیتمان را مدیون جوانانی هستیم که حتی برای اینکه آب در دلمان تکان نخورد دفاع از حریم آب وخاک را خارج از مرزها به انجام می رسانند؟
آیا کمی فکرمان را بکار گرفته ایم که چرا دشمن دیرینه ی ما آمریکا بااین همه کبکبه ودبدبه ی نظامی وچه وچه جرات کوچک ترین تعرض به خاک مان را ندارد وهمه ی تلاشش شده به کار گیری فکر وروح وروان جوانان ونوجوانان ومردم ما با دروغ پراکنی از طریق فضاهای مجازی ومطبوعات وشبکه های خارجی؟
آن هم به صورت شبانه روزی...!!!
آیا این ها، برای هیچ یک از ما وشما ایجاد شک وبدگمانی به دشمن خبیثمان را نمی کند؟!
به گفته ی مولاجانمان علی علیه السلام، خوب ودرست فکر کردن بهتر از هفتاد سال عبادت است پس ای کاش همگی ما خوب اندیشه کنیم وخودمان را گول نزنیم...
        

          در لحظه لحظه ی خواندن این کتاب مثل این است که دربیشترلحظات زندگی زهرا خانم وعلی آقا حضور دارید، وباتمام وجود حال خوب وشادی ها،نگرانی واضطراب ها وسختی ها وآسانی زندگیشان را حس می کنید.
وصدالبته که قلم خوب خانم ضرابی زاده جذابیت خاطرات را افزون نموده...