ما از یک کتاب چه می‌خواهیم؟ سوالی است که موقع خواندن این کتاب که دوستش هم داشتم از خودم‌ پرسیدم. آیا باید روایات فراری‌های کره‌شمالی را روایت‌هایی زرد و فاقد اعتبار بدانیم که صرفاً جنبه‌ی سرگرمی دارند؟ چون همه در سایه دشمن اصلی یعنی کره جنوبی نوشته شده‌اند؟ یا می‌توانیم به آن‌ها استناد کنیم‌ و به عنوان منبعی برای شناخت کره‌شمالی به حسابشان بیاوریم؟ 
سوالاتی که هنوز جوابشان را پیدا نکرده‌ام و با این حساب تصمیم دارم خواندن کتاب فراریان کره‌شمالی را ادامه بدهم. هم به این خاطر که روایت‌ها پرکشش‌اند، هم به این خاطر که حوادث کره‌شمالی برایم جذاب است. این قدر که با کنار هم چیدن هر مکان و زمان هر کتاب بخواهم تاریخ و جغرافیای این کشور را کشف کنم.

پیش از این کتاب "روح گریان من" را خوانده بودم که روایت یک جاسوس کره شمالی ست که در کره جنوبی دستگیر می شود، تصور می کردم باقی کتاب‌هایی با این ژانر تکرار همان داستان هستند. اما "دختری با هفت اسم" فضای کاملا متفاوتی داشت، چه از نظر داستانی چه از نظر زمان و مکان. این بار روایت داستان در پیونگ یانگ اتفاق نمی‌افتاد و در مرز چین رخ می‌داد و به همین ترتیب انگار کره شمالی متفاوتی را می‌دیدیم. با قوانین شاید ساده‌تر اما شرایط سخت‌تر مثل قحطی، مرگ و ...
و به همین ترتیب این کتاب روایت دقیق‌تری از متن زندگی مردم کره شمالی ارائه می‌داد. نوع روابط خانوادگی، شغل افراد، سیستم اداری، وضعیت مدارس و ... اگر قصد داشته باشیم کره شمالی را فارغ از ایدئولوژی و صرفاً از لحاظ فرهنگی بررسی کنیم شاید این کتاب، گزینه‌ی مناسبی باشد.

علاوه بر آن همان طور که گفتم نویسنده روایت پرکششی داشت،  در این حد که به سختی می‌توانستم کتاب را کنار بگذارم و کاملاً در ماجرا فرورفته بودم. آن قدر که در لحظه‌ای سرم را بالا آوردم و از اینکه در تهران قرن بیست و یکم هستم هم تعجب کردم هم خوشحال شدم. حوادثی که برای مردم شرق آسیا اتفاق می افتاد (چه چین، چه هر دو کره و ...) آن قدر از زندگی عادی من در ایران دور بود که گاهی از اینکه چنین جایی در جهان وجود دارد تعجب می‌کردم. ما ایرانی‌ها اغلب بعد از کشور خودمان و چند کشور همسایه تنها پنج شش کشور اروپایی و آمریکای شمالی را می‌شناسیم و دنیا برایمان در همین چند کشور خلاصه می‌شود، اما خواندن کتاب‌هایی مثل "دختری با هفت اسم" انگار دنیای بزر‌گ‌تری را پیش‌روی ما قرار می‌دهد. برای همین تصور می‌کنم با تمام انتقادات و دیدگاه منفی‌ای که نسبت به حقیقت این کتاب‌ها دارم خواندن آن‌ها خالی از لطف نیست، چون نگاه ما را به جهانی باز می‌کند که شاید تابحال حتی به آن فکر هم نکرده‌‌ایم و دریچه‌ای برای ما به وجود می‌آورد که با روح جست‌و‌جوگر بیش از قبل به دنبال حقیقت جهان باشیم...
        

          سرنوشت جالب و عجیبی بود. این سختی و تحمل این دوری به آزادی پس از آن می‌ارزد البته اگر ماجراها واقعیت داشته باشد.
        

          من به‌خاطر سوژه جذبش شدم. کره شمالی همیشه مرموزه برای خیلیامون و آدم دوست داره ازش بشنوه. روایتای انگشت شماری ازش هست که همینو جذابتر هم میکنه. وقتی کتابو خوندم ترجمه روون و متن یکدستش کمکم کرد که راحت پیش برم. تو استناد و صحتش شک دارم واقعا ولی حتی اگه یک پنجم ماجراهایی که از سر گذرونده واقعی باشه، بازم خیلی وحشتناکه که تو این روزگار انسانهایی هستن که اینجوریه اوضاعشون. مخصوصا بعد از فرار! و متاسفم برای چین که جای حقوق بشر، شریک جرم این‌ها میشه و انسانهای بی پناه درمونده رو مسترد میکنه جایی که محکومن به اعدام....

حتی اگه طرفدار زندگی‌نامه ها هم نیستید، خوندن این اتوبیوگرافی براتون خسته‌کننده نمیشه. هم ریتمش تنده و اتفاقات زیادی توش میفته هم تو تخیل و تصورتونم نیست این اوضاع تو این دوره زمونه و خلاصه بهت و کنجکاوی و نگرانی باهم شما رو میکشونن دنبال کتاب
        

          کتاب قشنگی بود
همه جای کتاب ب فکرفرو میرفتم ک چطور ممکنه همچین کشوری تو این عصروجود داشته باشه و چقدر هم ک شبیه وضعیت ماست! غم انگیزوترسناک بود فکراینکه ممکنه ایندمون تو این مملکت این بشه
        

          کره شمالی  به دلیل ناشناخته بودن همیشه سوژه جذابی است.روایت دختری که بار ها و بار ها برای داشتن زندگی بهتر خود را به خطر میاندازد می‌گریزد و باز زندگی جدیدی را شروع میکند هم جذاب است.تلاش ستودنی او  برای درک دنیا و تجربه ی خطراتی عجیب و باورنکردی به‌من می‌آموزد باید برای تغییر شرایط زندگی ام حاضر باشم با تمام قوا بجنگم نه این که با کوچکترین اتفاقی از پا بنشینم و دنیا و سرنوشت را لعن و نفرین کنم. 
        

          نوع روایت کردنش خوب بود و باعث نمشد کسل کننده باشه برآت. دومین کتاب از کره شمالی بود که می خوندم. اولیش
"نیم دانگ پیونگ یانگ" رضا امیر خانی بود. اونم خوب بود. 
برام جالب بود که بازم هم با تمام مشکلات داخل کشورشون بازم بعضی ها بعد از موفق شدن تو فرار. باز فکر برگشت به ذهنشون میزنه. این مورد برام خیلی جالب بود. 
        

          علی رغم علاقه ام به کتاب های اتو بیوگرافی، همیشه از کتاب هایی که حس می کنم داستان ناراحت کننده ای دارند دوری می کنم اما این کتاب را چون کتاب مورد نظرم در کتاب فروشی موجود نبود خریدم.
و الان بسیار خرسندم که این کتاب را خوانده ام، داستان دختری که از سن کم تلاش می کند از پس مشکلات و مسئولیت های سنگین زندگی برآید و در پی رویای زندگی آزاد است. در راه این تلاش ها شجاعانه از مسیرهای پر ریسک و خطرناک عبور می کند و هربار پس از نا امیدی دوباره به زندگی باز می گردد.
داستان کتاب پر از فراز و نشیب های متعدد است و نویسنده به خوبی آن ها را با قلمی روان و جزئیاتی زیبا بیان کرده است، که به خوبی هر خواننده را میخکوب می کند.
سطر به سطر کتاب انسان را به تفکری عمیق وا می دارد، تا گاهی به زندگی از زوایای دیگری بنگرد و بیندیشد که حتی اکنون و در این زندگی مدرن امروزی تنها با فاصله ای چندین کیلومتری انسان ها در شرایطی زندگی می کنند که حتی تصورش هم برای ما دشوار است.
        

          
 این کتاب مخاطب پسنده
مثل بادبارک باز خالد حسینی و باقی کتاباش
با بلدوزر از رو کشورت رد بشی و کشور رقیب رو منجی نشون بدی😅
ولی وقتی مشتق بگیری ازشون مطالب جالب و خوبی دستت میاد
        

          کتاب سرگذشت و خاطرات یک دختره در مورد فرار از کره‌ی شمالی. در ابتدا با معرفی خانواده و پدر و مادر شروع میشه، بعد به مقررات و رفتارهای حکومت در کره‌ی شمالی میپردازه، بعد نحوه‌ی فرار و پس از اون نحوه‌ی زندگی پس از فرار در چین و کره‌ی جنوبی. داستان روایت ساده و روانی داره اما شما اگه کتاب دیگه‌ای در این مورد خونده باشید، چیز بیشتری برای گفتن نداره. در کل کتاب‌هایی که به این موضوع پرداختند به نظر میاد یک قالب مشخصی دارند، ابتدا در مورد سختی‌ها و قوانین کره‌ی شمالی، بعد در مورد عبور از مرز، و در نهایت مخفی شدن در چین و پیدا کردن راهی برای پناهنده شدن به کره‌ی جنوبی و روایت سختی زندگی در کره‌ی جنوبی به خاطر تفاوت شدید نحوه‌ی زندگی و این اتفاقات جدای از اینکه شخص نویسنده کی باشه خیلی شبیه به همه. یه جمله‌ی جالب در این کتاب نقل قول میشه که خیلی تلخ اما حقیته، اینکه: «رژیمی که تمایل دارد افراد زیادی را بکشد تا در راس قدرت بماند، احتمالاً مدت زیادی حکومت خواهد کرد.»ه
        

          کتاب را نمی‌شد زمین گذاشت. ترجمه هم روان بود فقط غلط‌های املایی عجیبی در نسخه الکترونیک بود که لابد طاقچه باید گردن بگیرد.
دو چیز برایم شگفت‌انگیز بود:
- ظلم و حماقت بی‌پایان انسان و البته دوام آوردنش ( دارم سعی می‌کنم داستان را لو ندهم). مسیری چقدر طولانی در پیش است تا روزی که انسان‌ها همدیگر را بفهمند و یاری کنند و نکشند و نرانند.
- ارتباط عمیق تجربه و نوشتن: دختری که تحصیلات خاصی نداشته، کلاس نویسندگی نرفته. از روی رمان‌های بزرگ مشق ننوشته، آن قدر سخت و پرحادثه زیسته که می‌تواند سرگذشتش را این قدر هیجان‌انگیز بنویسد. از خدمات ویراستاران خارجی بی‌خبر نیستم البته. اما باز هم عمیقأ ایمان آوردم که آن که بسیار زیسته، می‌تواند خوب بنویسد حتی اگر کم خوانده باشد. مشکل ننویسندگانی که من می‌شناسم کم زیستن است و با قلب نزیستن البته که دست ادامه قلب است و قلم ادامه دست.
        

          من از بیوگرافی خوندن خوشم نمی امد. حتی از بیوگرافی دیدن هم خوشم نمی امد! اتوبیوگرافی که هیچی...!
اما...
این کتاب رو زمانی خریدم که هنوز معروف نشده بود. و تقریبا هیچ کتابی مربوط به کره شمالی تو بازار ندیده بودم. در اثر کنجکاوی در مورد کره شمالی و کااااملا تصادفی کتاب رو روی میز غرفه دار دیدم و خریدم و زمین نذاشتم تا وقتی تمام شد!!!
ماجرای قوانین عجیب و کاملا فرا زمینی حاکم بر کره شمالی و فرار خیلی تصادفی دختری که راوی ماجراست. و از جهت در امان موندن تا پایان سفرش هفت بار اسمش رو عوض میکنه...
و متن کتاب به قدری خوب نوشته و خوب ترجمه شده که کاملا شما رو همراه میکنه. گویا این شمایید که خانواده تون رو پشت سر گذاشتید و درحال فرار از کره شمالی به سمت جهان بیرون هستین. با ترس و دلهره و تشویش دخترک همراه می شید. و تجربه می کنید و بزرگ می شید. 
شدیدا پیشنهاد میکنم.
        

          در این کتاب خاطرات دختر جوانی را بیان می کند که توانسته همه موانع و مشکلات هجرت و خروج از کشورش را پشت سر بگذارد و به هدف نهایی ش آزادی برسه. نویسنده با توضیحات و قلم رسا تونسته که شرایط اون کشور رو برای خواننده ها بیان کند به طوری که خودونو جای اون دختر بگذاریم و با اون همزاد پنداری کنیم
        

          من سه کتاب در مورد کره شمالی خوندم یکی همین کتاب و دیگری نیم دانگ پیونگ یانگ هستی و دیگری فرار از اردگاه کار در کل کتاب ها اطلاعات خوبی راجع به کشور کره شمالی به مخاطب میده
        

          یک زندگینامه جالب بود 
از دختری که در کره شمالی به دنیا می آد
و طی اتفاقی فرار می کنه!
یک جاهایی از کتاب واقعا آدم ناراحت می شه
من که یه طورایی با این کتاب انگار زندگی کردم 
قلمش یه طوریی بود که انگار داخل  متن داستان هستی
من پیشنهادش می کنم برای ۱۷ ،۱۸ سال به بالا
        

          دونستن  ابعادی از  زندگی فرهنگی اقتصادی واندیشه سیاسی مردم  سرزمین ناشناخته کره شمالی جذاب بود برام  .
روایت اول شخص از زندگی پرماجرای دختر کره ای

        

          این کتاب زندگی نامه ای جذاب از دختری که از کره ی شمالی فرار کرده، شاید ندونید اما کره شمالی یه کشور  فوق دیکتاتور با قوانین عجیب و غریبه
این کتاب جذابه اما داستان فرار دختر چندان پر چالش نیست و در تمام داستان خواننده حس میکنه که چقدر نویسنده خوش شانس بوده!!
قلم گیرا و قوی، داستان جذاب و روند سریع داستان این کتاب رو خاص و زیبا میکنه
پیشنهاد میکنم حتما بخونید
        

          کتاب بدی نیست. از کره شمالی و ماجراهای فرار از دست دیکتاتور عجیب و غریبش کارهای بهتری هم هست. مثلا روح گریان من یا فرار از اردوگاه شماره ۱۴.
اما همچنان به نظرم راوی ها، توی این ژانر به علت منافعی که دارن همه‌ی حقایق رو بیان نمی کنن یا عمدا ضعف ها و جرائم و نادرستی های کره‌ی شمالی رو پررن، می‌کنن. ساده تر بخوام بگم مثل این می‌مونه که کسی که از ایران رفته و پناهنده‌ی سیاسی شده و الآن با کار رسانه ای بر ضد جمهوری اسلامی ایران روزی خودش رو در میآره بیاد یه کتاب راجع به زندگی در ایران بنویسه، خوب راستش به نظر من اون راوی صادق نخواهد بود. هنوز هم برام نمی‌گنجه کره‌ی شمالی انقدر جای بسته و بدی باشه، علی الخصوص بسته بودنش. کشوری که مطمئن هستیم هکرهای بنامی داره با جمعیت کم یعنی دسترسی به اینترنت هم داخلش پیدا می‌شه و داره از بین نیروهای مملکتش استعداد یابی می‌کنه والا این هکرها کجا آموزش ببین و تمرین بکنن ؟ خود راوی این کتاب هم می‌گه این قضیه رو که تماس اینترنتی با موبایل داشتن و ... بعد چطور ممکنه مردمش فکر کنن فلان ستاره همزمان با تولد رهبر کبیر کره شمالی به وجود اومده !
یا از این دست حرف هایی که به عنوان باور های شمالی ها و عقب موندگی های فکر اون ها گفته می‌شه و این که کره جنوبی چقدر خوبه و .... 
توی همین کتاب نهایتا مادر و برادر این خانوم که با مشقات فراوانی به کره جنوبی رسیدن و شهروندی کره جنوبی رو هم به دست آورده بودن، نهایتا نمی مونن و برمی‌گردن به نیمه ی شمالی شبه جزیره‌ی کره و راوی هم قضیه رو در یک پاراگراف جمع میکنه ! در صورتی که ۴۰۰ صفحه توضیح داده که شمال چه جای خوفناک و خطرناکیه چرا این آدم ها به این نتیجه می‌رسن که جنوب همچین جای دل انگیزی هم نیست و بر می‌گردن ؟ 
من اصلا و ابدا طرفدار کمونیست ها و خاندان ظالم حاکم بر کره ی شمالی نیستم فقط خواستم احساسم رو بنویسم که انگار چیزهایی که امپراطوری رسانه ای غربی ها می گن خیلی هم درست نیست!
اینایی که نوشتم البته از جذابیت سرگذشت این خانوم با هفت تا اسم مختلف کم نمی‌کنه و انصافا شما با خاطرات جذابی طرف هستید.
        

          فارغ از این که همه این روایت چقدر می تونه صحت داشته باشه، با خوندن این کتاب برای اولین بار احساس خاصی نسبت به پناهنده ها و مهاجران پیدا کردم. یاد صحبت یک همسفر افغانی مقیم ایران افتادم که می گفت افغانی ها همه جای دنیا آواره هستن.
تو کتاب به وضوح دیدیم که واقعا هیچ کس از ترک کشورش خوشحال نیست، حتی اگه اون کشور کره شمالی باشه.
پس کاش با نگاهی انسانی درک بیشتری نسبت به این دسته از مردم داشته باشیم.

کتاب خوبی بود، بیشتر صفحات رو با بغض و بهت باید ورق زد. بغض از این همه سختی و غم، بهت از این همه سرسختی و استقامت.
        

          کتاب در رابطه با دختری از تبار کره شمالی هست که در ابتدای کتاب میاد از اوضاع کشورش و قوانینش میگه، یه روز از روی کنجکاوی میخواد کره جنوبی رو ببینه به خاطر تعریف هایی که ازش شنیده یا فیلم هایی که ازشون دیده، ولی درنهایت  برگرده کشورش و پیش خانوادش ولی ....

کتاب جذاب و خوبی بود و خسته کننده نبود، ولی خودم به شخصه به خاطر سختی هایی که خودش و خانوادش کشیدن یکم ناراحت کننده بود برام، اگر حالتون خوب نیست به نظرم فعلا نخونید، شاید حالتون به خاطر تحت تاثیر قرار گرفتن کتاب بدتر بشه
        

          مدتی بود که به شدت از کتاب دور شده بودم. تمرکزم تا حد زیادی کم شده بود و به نوعی نمی‌تونستم با کتاب ارتباط برقرار کنم. از چند روز پیش که کمر همت بستم که یکم مفید باشم و یک کتاب رو هر طور شده تموم کنم. 
همیشه دوست داشتم راجع به کشوری که هیچ راه ارتباطی با مردمش وجود نداره،  اطلاعات کسب کنم. از نوع زندگی و مشکلات شون. از مردم و احساسات شون. پس این کتاب رو انتخاب کردم؛ غافل از اینکه نمی‌‌دونستم قراره توی مدت کوتاهی، ببینم که توی داستان غرق شده ام. عبارات ساده و گویا و جذابیت داستان واسه کسی که مدت ها بود انگیزه‌ای برای کتاب خوندن نداشت، کاملا آدم رو مشتاق می‌کرد که همه چی رو کنار بذاره تا ببینه ادامه‌ی داستان چیه. 
خلاصه، لازم دونستم یه اعلام بازگشتی بکنم و این ریویو رو بنویسم که بدونم مبدا دوباره‌م کی بوده. 
Let's go!