یادداشت‌های هاجر الله بخشی (48)

            خیلی به دانش من چیزی اضافه نکرد. این کتاب ب درد ما توی ایران نمیخوره. ولی برخی توصیه هاش واقعا خوبه. و البته مثال‌هاش. واقعا مثال‌های نابی داره
نکته دیگه برای ترجمه اش هست تعجب می‌کنم مترجم for dummies رو ترجمه نکرده. و جالبه مجموعه کتاب‌های for dummies داریم. در حالی که این ی اصطلاحه. به معنای آموزش اساسی برای مبتدی ها. مطمئنا مترجم میتونسته ی اصطلاحه خوب براش پیدا کنه. و اگر ترجمه میشد به چشم و گوش خواننده ایرانی ملموس تر میومد
          

            کتاب رو چند شب پیش تمام کردم و بعضی داستان ها رو دوبار خوندم. وای در برخی داستان ها کلی از دست قیصری حرص خوردم با این داستان نوشتنش. داستان ها جدای از اینک به فرهنگ میخوان بپردازن به دین هم پرداختن. من در داستان فرار نفهمیدم بالاخره باید از چی فرار کرد؟ از دین؟ یک جاهایی رد پای سوررئال در داستان هاش میاد. یعنی داستان رئال ناگهان ی سیر سوررئال پیدا میکنه. حس میکنم نویسنده خودش تکلیف خودش رو نمیدونسته و این بی تکلیفی رو به خواننده هم منتقل کرده. اکثر داستان ها پایانی نامشخص دارند. سفر عیلامی پایان نامفهومی داره و روایت ناقص و نامفهوم
          

            کتاب رو دیشب تموم کردم. متأسفانه انتظارم رو برآورده نکرد. اوج داستان اونقدر سرد و بی روح روی کاغذ آورده شده بود که اصلا نویسنده فراموش کرده این همه صغرا کبرا چیده ک به این اوج برسه. من آخرش نفهمیدم برشکن دقیقا چیه و این ضعف کتابه نه من خواننده که تازه تو همین استان بزرگ شدم. تنها حسن کار فضاسازی اونه که ما رو میبره ب حال و هوای همون سالها و فضا رو برامون ملموس میکنه. خدا رحمت کنه مرحوم علیدوستی رو. کاش زنده بودند و در آثار بعدیشون بهتر مینوشتند
          

            اولش pdf کتاب رو دانلود کردم. چون هوا سرده حال نکردم از خونه برم بیرون از کتابخونه بگیرمش. Pdf دانلود کردم دیدم نه بابا نمیشه اینجور خوند. توی فیدیبو با صدای پیمان قریب پناه دانلودش کردم وگوش دادم. همونم کم نبود. 48 ساعت بود. 2 هفته طول کشید تا گوشش دادم. ولی فوق العاده بود. فوق العاده در جایگاه خودش. خیلی جذبم کرد. روایت آقای قریب پناه عالی بود. خیلی زیبا خوندن کتاب رو. من واقعا دو هفته با این شخصیت ها زندگی کردم. حرص خوردم. فحش دادم. به آهو به هما به سید میران. کتاب خیلی ایرادات داره. ولی رمان امروزی نیست ک بخوایم ازش ایراد بگیریم. واقعا برای زمان خودش فوق‌العاده بوده. اصلا فکر نمیکردم اینقدر جذبم کنه. گنجینه ضرب المثل هم بود. کاش می نوشتمشون. خیلی جاها هم نویسنده یادش میره ک شخصیت هاش بی سواد و کوچه بازاری اند. ی حرفه‌ای قلمبه سلمیه ای میذاره دهنشون ک نگو. ولی باز هم دلچسبه. خوشحالم بالاخره خوندمش. ی عمر بود میخواستم این کتابو بخونم. ببخشید باید بگم خوشحالم شنیدمش😊
          

            در این کتاب با یک داستان سطحی در مورد انقلاب و یا مشروطه روبرو نیستیم. بلکه داستان‌ جدیدی در این باب می‌خونیم ک قبلا باهاش روبرو نبودیم. نثر خوب آقای خالقی باعث میشه ک نتونی کتاب رو زمین بذاری و مشتاق باشی تا آخرش بخونی. اینک دو داستان کنار هم روایت میشه کار جالبی هست و مخاطب دائم دنبال ارتباط این دو داستان با هم میگرده ک در نهایت ی اشاره کوچیک بهش شد منتها اصلا واضح و کافی نبود. نتیجه ای ک در مورد زندان و اهمیت مهرداد گرفته شد اصلا کافی نبود. بهتر بود بیشتر بهش پرداخته بشه. توجه به سنت‌های ایل و گویش بختیاری حسن کار بود. واقعا ما نیاز داریم به همچین کتاب‌هایی.
          

            15،16 ساله بودم ک این کتاب رو خوندم و خداروشکر میکنم ک دیگه هیچ وقت سراغ همچین کتاب‌هایی نرفتم. چون واقعا با روح و روان یک نوجوان بازی می‌کنند. تنها رمان های عامه پسندی ک خوندم این بود و پنجره فهیمه رحیمی. دیگه سراغ همچین کتاب‌هایی نرفتم. یادمه خواهرم بامداد خمار رو گرفته بود از کتابخونه هی اصرار می‌کرد ک بخونش من مقاومت کردم و گفتم دیگه نمیخوام رمان‌های این شکلی بخونم. چقد سفت بودما😁
          

            15،16 ساله بودم ک این کتاب رو خوندم و خداروشکر میکنم ک دیگه هیچ وقت سراغ همچین کتاب‌هایی نرفتم. چون واقعا با روح و روان یک نوجوان بازی می‌کنند. تنها رمان های عامه پسندی ک خوندم این بود و شب شیشه ای نسرین ثامنی. دیگه سراغ همچین کتاب‌هایی نرفتم. یادمه خواهرم بامداد خمار رو گرفته بود از کتابخونه هی اصرار می‌کرد ک بخونش من مقاومت کردم و گفتم دیگه نمیخوام رمان‌های این شکلی بخونم. چقد سفت بودما😁
          

            جالبه ک این رمان رو دقیقا بعد از جزء از کل شروع کردم بخوندن. یعنی دو تا رمان روایی. اگر ده سال پیش این کتاب‌ها رو ب من میدادن مینداختمشون دور😇 میگفتم مگه روایت کردن هم شد داستان. ولی الان نظرم تغییر کرده. و از خوندن این دو کتاب لذت کافی بردم. 
روایت‌هایی شیرین و اتفاقاتی ملموس. زنای لوس ایرانی رو هم خیلی خوب ب تصویر کشیده بود. البته این آقای بکمن خودش دوماد ایرانی هاست واس همینه😁
خیلی خوب تونستم نزدیک 400 صفحه با اوه هم مسیر بشم و البته پایان داستان رو حدس میزدم ولی بهتر از حدس من تموم شد.
          

            من نوجوان بودم ک سینوهه رو خوندم. واس اون زمان ک بیکار بودم خوب بود. کلا اینجور کتابا واس بیکارا خوبه. واس کسایی ک وقت اضافه زیاد دارن. تو اون سن واقعا لذت بردم از خوندنش. نمیدونم حالا برگردم بخونم لذت میبرم یا نه. کاش ی سینوهه هم بود تو عصر ما مغزمون رو سوراخ می‌کرد هر چی فکر منفی بود از توش می کشید بیرون!!
          

            خیلی ها معتقدند اصلا نویسنده ای ب اسم ژان کور وجود نداره. منم هر چی ب فارسی و انگلیسی سرچ کردم چیزی نیافتم. بنظرم میتونه جزء تخیلات نویسنده باشه. و اصلا چ دلیلی داشته مصر باشه ک اینکار ترجمه است. خوب بنویس تالیف خودمه. قشنگتره ک. من ب تاریخ علاقه ای ندارم. منتها اینو دوست داشتم چون تخیل زیادی قاطیش بود. ولی حقیقتش تا آخر نخوندمش. خیلی طولانی بود حوصلمو سر برد
          

            اینک کتاب دو زاویه دید داشت رو دوست داشتم. ی سری ایرادات داشت. ی جاهایی حس کردم توصیف مکان ها از دست نویسنده در رفته. یعنی نویسنده توی ذهنش ی دره بوده با این خصوصیات و خوب توصیفش کرده بعد دو صفحه بعد کمی تصاویر ذهنیش رو فراموش کرده. موضوعش مثل بقیه کتاب‌های آقای خالقی خیلی خوب بود.
و در نهایت ب عنوان ی چپق کش حرفه ای😉 باید بگم تو چپق ذغال نمیریزن. اگه بریزن زبون رو میسوزونه. خود توتون بدون ذغال آتیش میگیره😄