داستان نسبتا هیجان انگیزی داشت ولی اونقدر جذابیت نداشت که دلم بخواد بی وقفه بخونمش. اگه به رمان های جنایی علاقمندید شاید خوشتون بیاد
        

          این کتاب رو چند مدت پیش خوندم
برای همین دقیق یادم نمیاد چه حسی داشتم
اما همین که اگه جلد دومش بیاد میخرمش فک کنم نشونه خوبی باشه.
اولین بار بود که تو این ژانر با این حجم از صراحت روبه رو می شدم. خشونت، رفتارهای به دور از اخلاق کاری،خشونت و باز هم خشونت منو به فکر فرو برده بود.(فرض رو بر این گذاشته بودم که این یه داستان واقعیه. یعنی اگه عینا از روی زندگی کسی نوشته نشده باشه یقینا و حتما چنین اتفاقایی و فراتر از این ها رخ میده) 
با اختلاف منو یاد فیلم روز صفر انداخت
و اسم کتاب برازندش بود 

ممنون و اینکه بخونینش یا نه؟
بخونین. با تسامح پیشنهاد میکنم.البته اگه به این ژانر علاقه دارین و مشکلی با کابوس های احتمالی موقت ندارین:)
        

          یک رمان پلیسی امنیتی ایرانی ولی مهیج...انقدر که شروع مطالعه باشماست ولی دیگه نمیتونی کتاب روبذاری زمین...‌بی صبرانه منتظر جلدهای  بعدی این تریلر هستم
        

          جذابه ولی خیلی صریحه ....
        

          خیلی خوب بود جذابیت بالا
        

          عزرائیل روایت یک نیروی قدیمی سپاه قدس است که در سیر اتفاقات روزمره این دنیا  حتی توسط نزدیک‌ترین دوستان و آشنایانش هم فراموش می‌شود. حالا شخصیت اصلی اصلی کتاب بعد از حدود سی سال به تهران بازگشته و با به قتل رساندن فجیعانه فردی به نام کیانیان که از قاچاقچیان معروف تهران بوده دوباره نام خود را سر زبان‌ها می‌اندازد. کتاب در ادامه داستان یک نیروی جوان سپاه قدس به نام "رضا" را به داستان علی گره میزند و این دو نفر در سواحل مدیترانه و در شرایطی نه چندان جالب با هم روبرو می‌شوند. در ادامه داستان پرده از چهره واقعی علیزاده برمی‌دارد و او دیگر در دو فصل آخر شخصیت منفی داستان نیست. داستان در پایان ما را به دنیای علی و بازجویش حمیدرضا هدایتی می‌برد و اینگونه دو قهرمان را در کنار هم قرار می‌دهد.
        

          کتاب جنایی معمایی قشنگ و نفس گیری بود 
اوایل کتاب یکم خشونتش زیاد بود و سعی می کردم ردشون کنم توصیف شکنجه ها رو 
با خودم گفتم نکنه تا آخر کتاب همین باشه 
ولی دیگه یکی دو بار تا آخر کتاب بیشتر از این صحنه ها نبود 
و قصه جذاب شد 
        

          به نام او...

خون در رگ‌هایم منجمد شد...
برخی بخش ها را اصلا و ابدا نمی‌توانستم در ذهنم تصور کنم، خیلی دردناک بود و دوست داشتنی...
        

          یک کتاب داستان معمائی جنایی جذاب که تا آخر کتاب ازش دل نمیکنید
        

          پیچیدگی و تعلیق داستان نسبت به عموم رمان‌های ایرانی خیلی خوب بود. انقدر که با وجود آزاردهنده بودن توصیفات اِسلَشر کتاب، تا تهش را خواندم! آخرین بار یادم هست کتاب "وقت تقصیر" را به دلیل همین خشونت نیمه‌کاره رها کرده بودم. این میزان خون و وحشت و سبُعیت را حتی برای تاکید بر خشونت فضا یا کاراکتر هم نمی‌پسندم.
اشراف نویسنده روی جغرافیا و روابط انسانی داستان، برگ برنده مهمی بود که ازش استفاده کرده بود. شخصیت‌پردازی کمی کلیشه‌ای از آب درآمده بود و پایان باز داستان هم شوق خواندن جلد دوم را ایجاد میکرد.
        

          بسم‌ الله

آقای ناشر محترم!!! چرا شما اینقدر نمی‌فهمید که طرح جلد به این افتضاحی را برای کتابی این چنین نفس‌گیر و داستانی کار می‌کنید؟ حقیقتا اگر کسی ابتدا به ساکن (مثل من) بخواهد این کتاب را بخواند، بیشترین دلیل دفع و نخواندن را با این طرح جلد برای او فراهم کرده‌اید. چرا راه ابتدایی اتصال مخاطب با کتاب تان را این چنین تیره قرار داده‌اید؟؟ اصلاً مخاطب برای شما ارزشی دارد؟؟؟

اما درباره کتاب، هیچ حرفی برای گفتن نیست. جز اینکه، خودتان را مهیا کنید برای کتابی بسیار مهیج، در ژانر جنایی... البته در بعضی قسمت‌ها احساس اغراق را در دل داستان حس می‌کنم اما بازهم با این احساس از خواندن کتاب حقیقتا لذت بردم.

داستان آنقدر درگیر کننده هست که به نظر، پیشنهاد خوبی برای کتاب خوان شدن باشد. پس با خاطر جمع آن را می‌توانید به افرادی که در پی کتاب خوان شدن هستند معرفی کنید.

نسبت به شخصیت پردازی، نه فقط در این کتاب، بلکه در جایگاه های مختلف (کتاب و فیلم) دیده‌ام که شخصیت های امنیتی ایرانی و مسلمان را، مانند شخصیت‌های امنیتی هالیوودی ترسیم می‌کنند. بی‌شک این نقطه ضعف باید تدبیر شود. در ایدئولوژی ما، هدف وسیله را توجیه نمی‌کند. پس شخصیت امنیتی مان هم باید با همین دیدگاه ساخته و پرداخته شود.

امیدوارم جلد جدید کتاب را، قبل از آنکه جزئیات داستان از ذهنم پاک شود، منتشر کنند.
        

          با خودم میگفتم شب ها نم نم کتاب جدید آقا نیمای اکبرخانی را بخوانم. اما یکی دو شبه تا  نزدیک ته کتاب را تخت گاز خواندم. از بس پر کشش و جالب بود. اکبرخانی در کتاب قبلی اش " اثریا" نشان داده بود که ذهن جوال و فعال و خیال پرداز خوبی دارد. اینجا هم حسابی شرح و بسط داده داستانش را. کتاب به خاطر تعریض و کنایه هایش به نهادهای نظامی و امنیتی و حتی نیروی قدس سپاه در نوع خود جالب و جسورانه است و ارزش خواندن را دارد. کتاب احتمال زیاد جلد دویی هم دارد. بخوانیدش. ضرر نمیکنید. انتشارات کتابستان چاپش کرده.

 
        

          بین کتاب‌هایی که اخیرا خوندم، عزرائیل از نظر جذابیت یک سر و گردن از رمان‌های معاصر ایرانی بالاتر است. یک رمان امنیتی پر کشش که مخاطب را در پیچ و خم معماهای قتل و جاسوسی و قاچاق اعضای بدن، به دنبال خود می‌کشاند.
        

          نمی دونم از چه کلماتی برای توصیف خوبی این کتاب استفاده کنم، 
فقط می تونم بپرسم که آقای نویسنده چرا انقدر کم کتاب می نویسی و قتی قلم به این خفنی داری؟!
        

          با خواندن ‌کتاب هایی در این سبک، که البته نیاز به تولید این سبک در دهه ای که زندگی میکنیم به شدت احساس میشود، به خصص برای نسل جوان، مردم عادی را به این دیدگاه میرساند که از نگاه یکجانبه به مسائل سیاسی و امنیتی، اجتناب کرده و همواره به این بیندیشیم که یک داستان یکسان، ممکن است از نگاه افراد مختلف، دارای خوانش های متفاوت باشد.
        

          تو ژانر جنایی اولین کتابی بود که خوندم
پر از معماهایی بود که مخاطب رو به دنبال خودش میکشونه
قسمت های شکنجه ها رو خیلی با جزئیات مطرح میکرد که برام آزار دهنده بوده
ولی کلا کتاب جذابیه و دوست دارم عاقبت شخصیت اصلی کتاب رو بفهمم. 
        

          #عزرائیل
داستانی امنیتی_جاسوسی که به طور موازی و همزمان هم  سالهای انقلاب و جنگ را روایت میکند و هم حادثه های پیش آمده در همین سالهای نزدیک،کندو کاوی در اتفاقات چهل سال گذشته در ایران. محور اصلی داستان بحث نفوذ و خیانت است که البته در جلد اول این تریلر هنوز فرد خائن معرفی نشده است.

بازجوی ویژه حفاجا حمید رضا هدایتی به دنبال علی علیزاده فردی که معماهای زیادی پیرامون خود دارد هست تا دستگیرش کند و کتاب در واقع تکیه اش حول ماجرا های علیزاده از ابتدای تولد تا امروزش هست. 

جذابیت و کشش داستان بالاست و بخاطر هیجان بالای حوادث خواننده را پا به پای خود می‌کشاند.خواندن صحنه های شکنجه واقعا دردناک است و روح را می آزارد اما همزمان این فکر که برای ایران عزیز چه بسیار افرادی که شکنجه های وحشتناکی را متحمل شدند ما را نسبت به مبارزان انقلاب قدرانتر میسازد.توصیف ها به قدری زنده اند که من چند جمله در میان درد شکنجه ها را در ناخن هایم حس میکردم😖

به عقیده من در شخصیت پردازی افراد داستان متعلق به یک شاخه نظامی مخصوص از لحاظ اعتقادی ضعف هایی وجود دارد و عدم اشاره به المان های مذهبی _البته نه به صورت توی ذوق زننده بلکه زیرکانه_باعث میشود در ذهن مخاطب معمولی غیر مذهبی سوال های زیادی مطرح شود که چرا این افراد هیچ التزامی به احکام ندارند و فرق آن فرد نظامی با منی که هیچ ادعای اعتقادی ندارم در چیست؟میشد با چند اشاره کوچک فضای فکری شخصیت های شاغل در رده های مختلف نظامی را به خواننده شناساند تا شائبه بی اعتقادی روی شانه شخصیت های داستان سنگینی نکند و البته ذهن خواننده را آزار ندهد که چرا هیچ عملی که مبین تفاوت این افراد عضو نیرویی خاص باشد دیده نمیشود!!!حالا اعتقاد به کنار، دایم به خنگ بودن یکی از شخصیت ها هم اشاره میشود.اگر نه اعتقاد مذهبی نه هوش بالا ملاک نیست پس ویژگی خاص برای گزینش این افراد چیست؟تنها بزرگی جثه؟

ایده داستان و قلم نویسنده خوب بود.اشاره های گاه و بیگاه به شهدای جنگ تحمیلی و نحوه شهادتشان و ارجاع های تاریخی در رابطه با منافقین هم جذاب بود و حس واقعی بودن را تا حدی به خواننده منتقل می‌کرد.


#عزرائیل
#نیما_اکبرخانی
#کهنه_سرباز
#بهمن_۱۴۰۱

🌸سایه🌸

@sayeh_sayeh
        

          کم پیش میاد همچین کتاب معرکه‌ای پیدا بشه و من هم بخونمش.
هیجان بالا ، معما های پیچیده  ، علی علیزاده‌ ای که به طور غیر عادی از اول داستان جذب شخصیتش شده بودم و سیر منطقی داستان  واقعا منو به وجد آورد.