معرفی کتاب عزرائیل: کهنه سرباز اثر نیما اکبرخانی

عزرائیل: کهنه سرباز

عزرائیل: کهنه سرباز

نیما اکبرخانی و 2 نفر دیگر
4.3
137 نفر |
63 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

24

خوانده‌ام

272

خواهم خواند

89

شابک
9786226837972
تعداد صفحات
296
تاریخ انتشار
1400/1/2

توضیحات

         تریلر عزرائيل برای شما لایه‌های پنهان و عمیق جنگ، سیاست و امنیت را برملا می‌سازد. 

مجموعه جذاب عزرائيل شامل داستان‌هایی با موضوعات امنیتی، سیاسی و جاسوسی است. داستان‌هایی که از زمان پیروزی انقلاب تا کنون روی می‌دهند. این اثر با ویژگی‌هایی که دارد شما را میخکوب می‌کند و فضایی تازه را که تاکنون تجربه نکرده‌اید به شما می‌شناساند.

حمیدرضا هدایتی سرگرد حفاجا و علی علیزاده قاتل مرموز شخصیت‌های اصلی این کتاب‌اند که در تعقیب و گریزی از شرق تهران تا نیکوزیای قبرس می‌روند. داستان از چند قتل در تهران شروع می‌شود و ادامه پیدا می‌کند
      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به عزرائیل: کهنه سرباز

نمایش همه

دوره‌های مطالعاتی مرتبط

لیست‌های مرتبط به عزرائیل: کهنه سرباز

نمایش همه
مرگ ایوان ایلیچقماربازحماسه‌ی سجادیه؛ تویی به جای همه

بهترین کتاب هام در سالی که گذشت

8 کتاب

انتخاب این لیست که شاید آثار متنوعی درونش چیده شده باشه مهم ترین و اولین دلیل انتخابشون زمانی بوده که مطالعه کردم. یعنی بهترین زمان ممکن. من خیلی به این موضوع اعتقاد دارم که هر کاری اگر زمان خودش به فعل برسه به بهترین نتیجه منجر میشه. در واقع بعد از خوندن این آثار همین حس به بنده تداعی شد که "چه خوش موقع" 👌🏻 حالا بماند که چه قدر کتاب بوده و هست که زمان خودشون خونده نشدن و دارن خاک میخورن اما مطمئنم کتابا به آدما چند بار فرصت خونده شدن رو میدن فقط کافیه یه دفعه شو حواسمون باشه و فرصت رو از دست ندیم. دومین دلیل هم بابت انتخاب این لیست منتخب محتوای مناسب بود و ایده آل حقیر بود: _عمق و کشش داستان _ عدم وجود ریتم یکنواخت _ اهمیت بیشتر بطن داستان نسبت به ظاهر داستان _قابل پذیرش بودن (حتی اگر تخیلی باشه) _ متناسب با واقعیات و حقایق جامعه باشه سومین دلیل هم کوتاه و در یک جمله بخوام بگم پایان بندی درست و مناسب همین.

5

پست‌های مرتبط به عزرائیل: کهنه سرباز

یادداشت‌ها

‌Szamani

‌Szamani

1403/6/14

        ژانر وحشتناک 
پیچیده معماگونه امنیتی وحس سردرگمی و در عین حال واقعی 
به همه پیشنهاد نمیکنم بخونندش
اگر بخونید یه تجربه جدید از کتابخوانی راممکنه داشته باشید 
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

1

          کتاب را به پیشنهاد یک کانال در ایتا (لیگ کتاب حسین دارابی) با دو سه تا کتاب دیگر خریدم و معلوم بود که یک رمان است، اما تا وقتی باز کردم و شروع به خواندن کردم، هیچ  پیش زمینه ای نداشتم که در  چه مورد است و باید بگویم حقیقتا و واقعاً و کاملاً مبهوت شدم!!! به حدود صفحه ۷۰ که رسیدم  از طریق نظرهای افراد در بهخوان ،  فهمیدم جلد دومی هم در کار است و قبل از رسیدن به صفحه ۱۰۰  جلد اول، جلد دوم را هم سفارش دادم!
تا به حال این مدل کتاب نخوانده بودم. کتاب های هیجانی و میخکوب کننده خوانده بودم، اما فکر نمی کردم عمرم قد بدهد که از یک نویسنده ایرانی، چنین داستان شسته و رفته و جذابی بخوانم.
البته که این از بی اطلاعی و نادانی من است، چون در همین بهخوان یک لیست حدود ۲۰ تایی  از کتاب های این مدلی ایرانی پیدا کردم و از این بابت بسیار خوشحال و هیجان زده ام. 
می خواستم امتیاز پنج بدهم که کاملاً حق کتاب است، اما صحنه های شکنجه یک کم برایم اذیت کننده بود، البته این را به عنوان ضعف کتاب در نظر نمی گیرم، چون ماهیت موضوع نیاز به این صحنه ها داشت. این ضعف روحیه من است که طاقت و روحیه خواندن این جزئیات فجیع را ندارم. 

        

13

          قهرمان‌سازی به هر قیمت!
اینکه بخوای از دل داستان‌های واقعی، داستان بسازی و زوری اونو تو ماجراهایی که قبلاً اتفاق افتاده جا بدی، کارت سخته و با اینکه اگر بتونی این کارو بکنی، نتیجه خیلی جذاب درمیاد ولی احتمال موفق شدن پایینه، چیزی که از ابتدای خوندن این کتاب خیلی تو ذوق می‌زنه. یعنی ناهمخوانی شدیدی وجود داشت وقتی این شخصیت به ماجراهای واقعی جنگ و دهه شصت اضافه شده بود.
وقتی داستانی می‌نویسی که واقعی نیست ولی با نهادها و ماجراهای واقعی سروکار داره، باید طوری بنویسی که برای مخاطب باورپذیر باشه و سردرگم بشه که آیا واقعاً این اتفاقا اتفاده یا نه، ولی این کتاب طوری بود که مخاطب زیاده‌روی و اغراق نویسنده رو از همون ابتدا توی شخصیت‌پردازی متوجه میشه و این زیاد جالب نیست. به عنوان مثال حتی ماجرای زدن موسی خیابانی با اینکه واقعی بود، ولی جوری نوشته بود که اصلاً باورپذیر به نظر نمی‌رسید و اگر از قبل از جزئیات اون مسئله خبر نداشتم، باور نمی‌کردم که چنین اتفاقی به این صورت افتاده!!!
از طرفی وقتی داستانتو میاری تحت عنوان نهادها و مجموعه‌های خاص، باید مطابق قالب‌های اون‌ها بنویسی و دستت توی تخیلات بسته‌تر میشه، چیزی که توی این کتاب چندان جور درنمیاد و مخاطب رو دچار تناقضات زیاد می‌کنه و هرکس با این نهادها آشنایی نداشته باشه، احساس می‌کنه حتی توی مجموعه‌های کلانشون چقد بی‌در و پیکرن و این موضوع بسیاری از واقعیت‌هایی که وجود داره و بسیاری از ادعاها و ماجراهای دیگه‌ی کتاب رو زیر سوال می‌بره!
مورد بعدی بحث ادبیات محاوراتیه که تو کتاب به کار برده شده، به نظرم این که تصور بشه برای اضافه کردن جذابیت باید هر حرف و فحشی که بین عوام به کار برده میشه رو تو کتاب به کار ببری، فکر غلطیه، منکر کاربرد زیاد این الفاظ نیستم اما رسالت اصلی کتاب‌ها چیز دیگریست  و توقع نمیره اینجور الفاظ رو عادی‌سازی کنه.
البته با وجود تمام این نکات و خیلی چیزای دیگه (از جمله ایرادهای ویرایشی به شدت فاحش!) سیر داستانی جذابی داره و ذهن مخاطب رو درگیر حدس و گمان می‌کنه و باعث میشه با جدیت بیشتری ادامه‌ی ماجرا رو پیگیر بشه و این نقطه‌ی بسیار مثبتی برای این دسته از رمان‌هاست.
تجربه‌ی خوبی بود و پیشنهاد میشه.
        

3