بریده‌های کتاب فاطمه قزلی

می دانم احمقانه به نظر می رسد اما ادای تمرکز را در آوردن و واقعا تمرکز کردن به یک اندازه خسته کننده اند.

احساس می کنم اگر لباس مراسم تدفین بخرم یعنی بسیار خب ، اشکال ندارد کسی بمیرد .

برایش روشن شده بود که خیلی از آدم ها زندگی می‌کنند بی اینکه هیچ وقت درباره چیزی جدی حرف بزنند ، متافیزیک برگسون پیش کش ،

آدم آدامس با طعم کله پاچه بخورد اما این‌جوری ضایع نشود!

باعث می شد احساس کنم مفیدم . وقتی من نبودم از عصاش استفاده می‌کرد. دوست داشتم احساس کنم از عصا مفید ترم .

میوه درخت آگاهی، شاید در دهان خورنده اش طعمی تلخ بر جا گذارد اما چیزی در مزه اش هست که نه میتوان فراموش کرد نه شبیهش را پیدا کرد.

هر چه فکر میکنم نمیتوانم یک تعریف کامل یا حتی ناقص از طبیعی بودن جور کنم

گربه گفت : نه،شما ها آدم هستید که اسم دارید چون نمیدانید کی هستید . اما ما میدانیم کی هستیم بنابراین اسم لازم نداریم.

نمیتوانم به این فکر نکنم که حاضرم شیفت امشب را با قرار گذاشتن با مردی که غذا را با چنگال از لای دندان هایش بیرون می آورد عوض کنم .

نم نم دارم میفهمم که کلیشه رایج در علوم انسانی که {به شما یاد می‌دهیم چگونه فکر کنید} در واقع چرک نویس ایده ای بسیار عمیق تر و جدی تر است : { یاد بگیریم چگونه فکر کنیم}

در چشم های من دقیق تر نگاه کن ، جز تو هیچ چیز در آن نیست.