به قول آقای امیرخانی آن چیزی که در نهایت در ذهن ما از این کتاب می ماند خود ناخمن است . و کتاب یک کتاب شخصیت است . 
کتاب بسیار خوب ، پر از نماد ، و هر جا نماد باشد یهودی ها هم هستند :))
کتاب رو صبح تعطیلی مدارس خواندم و ظهر در باشگاه اکنون بهشان پیوستم تا راجع به کتاب حرف بزنیم . 
تجربه گفت و گو خیلی خوب بود و شنیدن حرف آدم ها و دیدگاهشان نسبت به کتاب واقعا بی نظیر بود .
        

          کتابه ۵ تا داستان و ۳ مقاله داره
۵ تا داستان شخصیت اصلیش ناخمنه(استاد ریاضی دانشگاه) اما خیلی ارتباطی بین داستان ها وجود نداره انگار که ۵ تا داستان از زندگیش رو در بازه های تاریخی مختلف خاطره طور بیاد تعریف کنه.

بعد که ۵ تا رو می‌خوندم با خودم گفتم خب که چی؟
بعد مقاله ها شروع شد.
مقاله اول اسمش هست درآمدی بر زندگی در داستان
حالا نویسنده داره با خود ما صحبت می‌کنه
        

          ناخمن را جدیدا نشر گمان با ترجمه مهتاب کلانتری ترجمه کرده که چند داستانی اضافه تر از ترجمه قبلی دارد 
این داستان ها عالیه 
ترجمه نشر گمان بر ترجمه ای که سالها پیش از نشر نی خوندم رو ترجیح میدم و پیشنهاد میدم حتی اگه اونو خوندید نگاهی به ترجمه جدید بندازید 
        

          ییدیش زبان کودکانی‌ست که سرگردان در کابوسی هزار ساله زبان‌های دیگر را فهمیده‌اند بی‌اینکه استفاده‌ای برایشان داشته باشد.

از مقاله‌ی ((ییدیش من))
لئونارد مایکلز
        

          به طرز غیرمنتظره‌ای خوب بود. به خصوص جستار «شخصی و فردی» خیلی عالی بود. دلم می‌خواهد چند بار دیگر بخوانمش و از حالا توی ذهنم یک فهرست دارم از کسانی که باید این کتاب را بهشان هدیه کنم.
        

          هیچ تصوری از کلمه‌ی «ناخمن» نداشتم. نمی‌دانستم اسم آدم است یا یک مکان؟ شاید هم یک اتفاق؟
فقط دلم یک داستان کوتاه می‌خواست. کتابی که حواسم را از حالت تهوع‌های بی‌وقفه پرت کند و دوباره من را به دنیایی که مدتی بود از آن فاصله گرفته بودم، وصل کند.
چشمم به «ناخمن» افتاد. نه معروف بود، نه سر و صدایی به پا کرده بود. جلد ساده‌ای داشت و نویسنده‌اش هم برایم ناآشنا بود. بدون فکر، دکمه‌ی خرید را زدم و خزیدم زیر پتو.
✨✨

ناخمن اسم شخصیت اصلی در هفت داستان کوتاه است. یک ریاضی‌دان یهودی که هیچ‌کدام از قصه‌هایش ربطی به اعداد و فرمول‌ها ندارد. او درگیر پیدا کردن خودش و معنای زندگی‌اش است. در این هفت داستان می‌چرخد، گم می‌شود، می‌جنگد تا گمشده‌اش را پیدا کند.
🌎 🌎

ناخمن برایم عجیب دلنشین بود. انگار خودم را در او پیدا کرده باشم با او همذات‌پنداری کردم. آن حس‌هایی مثل شرم، عذاب وجدان، ناتوانی و بی‌عرضگی که گاهی آدم را از درون می‌خورند، در ناخمن هم بود. او هم با همین احساسات دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد.

همین صمیمیت و نزدیکی‌ست که ناخمن را جذاب کرده و باعث شد دوباره دلم برای داستان کوتاه تنگ شود و عاشقش شوم.
☘☘
اگر دنبال داستان‌هایی کوتاه، ساده، و در عین حال تأثیرگذار هستید، ناخمن را از دست ندهید.

نویسنده: لئونارد مایکلز

مترجم: مهتاب کلانتری

انتشارات: نشر گمان