یادداشت اعظم شکیبائی

        هیچ تصوری از کلمه‌ی «ناخمن» نداشتم. نمی‌دانستم اسم آدم است یا یک مکان؟ شاید هم یک اتفاق؟
فقط دلم یک داستان کوتاه می‌خواست. کتابی که حواسم را از حالت تهوع‌های بی‌وقفه پرت کند و دوباره من را به دنیایی که مدتی بود از آن فاصله گرفته بودم، وصل کند.
چشمم به «ناخمن» افتاد. نه معروف بود، نه سر و صدایی به پا کرده بود. جلد ساده‌ای داشت و نویسنده‌اش هم برایم ناآشنا بود. بدون فکر، دکمه‌ی خرید را زدم و خزیدم زیر پتو.
✨✨

ناخمن اسم شخصیت اصلی در هفت داستان کوتاه است. یک ریاضی‌دان یهودی که هیچ‌کدام از قصه‌هایش ربطی به اعداد و فرمول‌ها ندارد. او درگیر پیدا کردن خودش و معنای زندگی‌اش است. در این هفت داستان می‌چرخد، گم می‌شود، می‌جنگد تا گمشده‌اش را پیدا کند.
🌎 🌎

ناخمن برایم عجیب دلنشین بود. انگار خودم را در او پیدا کرده باشم با او همذات‌پنداری کردم. آن حس‌هایی مثل شرم، عذاب وجدان، ناتوانی و بی‌عرضگی که گاهی آدم را از درون می‌خورند، در ناخمن هم بود. او هم با همین احساسات دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد.

همین صمیمیت و نزدیکی‌ست که ناخمن را جذاب کرده و باعث شد دوباره دلم برای داستان کوتاه تنگ شود و عاشقش شوم.
☘☘
اگر دنبال داستان‌هایی کوتاه، ساده، و در عین حال تأثیرگذار هستید، ناخمن را از دست ندهید.

نویسنده: لئونارد مایکلز

مترجم: مهتاب کلانتری

انتشارات: نشر گمان