زمان خواندنش بیش از حد طولانی شد، و با وجود علاقهٔ زیادم به کتاب، آخر هایش با دیدن جلدش آه عمیقی میکشیدم... 
برای منی که خاطره، و خاطره نویسی را دوست دارم، خواندن یادداشت روزانه های یک فرد( یادداشت هایی که محرمانه هستند، و روزی از قلب یک آدم تبدیل به کلمه شده اند و سِیر گذر زندگی را نشان میدهد.) خیلی لذت بخش بود. در تمام زمان طولانی ای که مشغول خواندن این کتاب بودم، اغراق نکرده ام اگر بگویم بیش از کل سال دفتر یادداشت نویسی ام را باز کرده ام و در آن خاطراتم را ثبت کرده ام. انگار جادوی کلمات مونتگمری سِحر دیر باز کردن آن دفتر را برایم شکسته بود. 
این کتاب، یادداشت های شخصی لوسی ماد مونتگمری است. شخصی که قلمش لطیف و دلنشین است و علاوه بر کتاب هایش، خواندن یادداشت روزانه هایش هم حس زندگی میدهند. سِیر زندگی مونتگمری از اواخر چهارده سالگی اش در این کتاب به قلم خودش منتشر شده است.( مونتگمری از نه سالگی یادداشت روزانه مینوشته است و خود را مقید کرده بوده است که حتی روزی اگر حرفی برای نوشتن نداشت آب و هوا را گزارش بدهد، اما وقتی چهارده ساله بود تصمیم می گیرد تمام آن یادداشت ها را بسوزاند و بعد ها از این کار خیلی پشیمان میشود.)
دلیل آن نیم ستاره ای که ندادم، واضح است قلم مونتگمری یا نوع نوشتار کتاب نیست! موضوع این است که زندگی هر انسانی در برهه های متفاوت کسل کننده میشود، پس زمانی که زندگی خودت هم کسل کننده باشد، طبیعتاً حال و حوصلهٔ خواندن زندگی کسالت بار یک فرد دیگر را هم نداری... 
یکی از دلایلی که من دلم با برگ برگ خاطرات مونتگمری غنج میرفت، شباهت زیادم به مونتگمری بود که از این بسیار لذت میبردم. یقین دارم که در موقعیت های زیادی دوباره به سراغ این کتاب خواهم آمد، و بارها و بارها میخوانمش... 
پ.ن: این کتاب پیشوازی بود برای شروع کردن دنیای آنه شرلی. و خوشحالم که این همه سال، آنه شرلی را نخواندم تا بعد از این کتاب به سراغش بروم. چون صفحات آخر خاطرات مونتگمری، درست زمانی بود که در حال نوشتن آنه شرلی بود و احساسات و نظراتش درمورد کتابی که نوشته اش، دیدگاه و زاویه دیدم را نسبت به آنه شرلی عزیز قطعاً عمیق تر خواهد کرد... 
        

          یکی از شگفت‌انگیزترین کتاب‌هایی که تابه‌حال خوندم :)
‌
‌علت شگفت‌انگیز بودنش اینه که به معنای واقعی کلمه، مجموعه‌ای از «یادداشت‌های شخصی»ئه؛ یعنی نویسنده موقعی که این یادداشت‌ها رو می‌نوشته، اصلاً قصد نداشته که بخواد یه روز منتشرشون کنه. فقط‌وفقط برای خودش می‌نوشته، و بنابراین با یک اثر کاملاً صادقانه طرفیم (این مجموعه یادداشت، بعد از مرگ نویسنده منتشر شد).
‌
‌توی این کتاب با یک اتوبیوگرافیِ کاملاً زنده طرفید و همچنین یک اثر تاریخی-اجتماعی در زمان خودش. مراحل دگرگونی شخصیتی نویسنده رو دنبال می‌کنید و به‌خصوص اگه مجموعه‌ی آنی‌شرلی رو خونده باشید، واقعاً متعجب خواهید شد از این‌که این داستان در چه زمان و چه موقعیتی برای اولین بار خلق شده.
‌
‌خوندنش رو برای علاقه‌مندان به آثار بانو مونتگمری، کاملاً پیشنهاد می‌کنم.
        

          من بیشتر آثار این نویسنده رو خوانده ام ، خواندن که نه زندگی کردم تاحدی که حالا با تمام ساکنان دوست داشتنی آونلی آشنا هستم و با آن ها خاطرات شیرین دارم
برای همین حس می کنم دست نوشته های این نویسنده برام خیلی جذاب باشد
        

          دیشب قرار بر این بود که ریویویی طولانی بنویسم اما حالا فقط می‌توانم بگویم که مونتگمری عزیزم، کاش فقط می‌شد یک بار بغلت کنم. کاش می‌شد یک بغل کتاب بهت هدیه بدم و همان‌طور که داستان‌هایت مرهمی برای من بودند، من نیز یک بار برای تو مرهمی هر چند کوچک باشم.
        

          حسی کاملا متفاوت از کتابهاش داره. مخصوصا یک سوم آخرش که به معنی واقعی کلمه «تاریک» بودند و متاسفانه جلد بعدی شون چاپ نشده که تحول حال روحی نویسنده رو بخونیم. البته اگر تحولی وجود داشته باشه!
با اینحال بینهایت دوستش داشتم. همه ی سایه های خاکستری و سیاه و دلگیر وجودش را دوست داشتم. احتمالا بارها و بارها قراره بازخوانی بشه.