بریده‌های کتاب فـاطــــمه

وقتی می‌دید برای خواندن و یاد گرفتن آن‌چه لازم است بداند چه‌قدر کم وقت دارد، آرامشی را که به زحمت فراهم کرده بود از دست می‌داد.

عشق، درمانده نمی‌کند؛ چرا که فی‌حد‌ّذاته برای مقابله با درماندگی‌ها آمده است.

زندگی طوری نبود که بشه کلا باهاش بی‌خیالی طی کرد تو گفتی:پسر! چی‌کارش داری داره واسه خودش بازیشو می‌کنه آخه داشت با تفنگش بازی می‌کرد از سر اتفاقم لوله‌ش به سمت من بود...

قانون زندگی در زمین همین است: یا غارت شو؛ یا غارت‌گر باش! حکایت گرگ است و گوسفند! تو محکومی که یا گرگ باشی یا گوسفند! این‌بار مرد عرب، جسورانه پوزخند زد و گفت: اما راه سومی نیز هست؛ من می‌خواهم در این حکایت، چوپانی باشم که نگذارم گرگ، گله را بدرد! خون می‌دهم، اما غارت نخواهم شد!

جوانه می‌رود. ابر می‌رود. رود می‌رود؛ برای کمال و دریا شدن. باید رفت و بزرگ شد و البته بزرگ‌شدن درد دارد.

آدم شاید در یک لحظه عاشق شود،ولی یک عمر طول می‌کشد که عشقش را از یاد ببرد، به خصوص عشق اول را!

"در وجود آدمی رنگ و جوهری است که اگر سختی نبیند آن رنگ نمودار نمی‌شود. اما اگر خدا بخواهد کسی خیر ماندگاری داشته باشد و اثری از او در عالم بماند، بنده‌اش را زیر بار سختی‌ها له می‌کند. آن وقت است که اثر بنده تا ابد ماندگار خواهد بود. سخت است، اما می‌ارزد، سید! می‌ارزد به اینکه صدها سال بعد از مرگ آدم نامش به نیکی بماند."

وقتی مرگ فرا رسد، انگار فقط یک روز در این دنیا زندگی کرده‌ای و همین یک روز هم روزه‌ بوده‌ای. آدم‌ روزه‌دار چقدر زمان دارد که در یک روز از لذات بهره ببرد؟ وقتی مهلتت در دنیا تمام شود می‌بینی که برای اندک زمان توقف در دنیا تا ابد در نعمت یا عذابی...

همیشه یا تمام یک چیز را می‌خواستم یا هیچ!

"اگر من با یقین به تباه‌کردن نعمت‌هایی که به من داده شده بود از دنیا بروم و هیچ راهی برای اصلاح این حال نباشد،آن وقت چه؟!"

مقصد نرسیدن است گاهی اوقات...

آدم رویایی خاکستر رویاهای گذشته‌اش را بیخودی پس می‌زند، به این امید که میان آن جرقه کوچکی بیابد، فوتش کند تا دوباره جان بگیرد. تا این آتش برافروخته قلب سرمازده‌اش را گرم کند و همه آن‌هایی که برای او عزیز بوده‌اند،برگردند.

به این فکر می‌کنم که هرگز قادر نیستم یک زندگی تازه و واقعی را شروع کنم. به‌نظر می‌رسد که همه حواس،غریزه و هوشم را از دست داده‌ام،چون شب‌های رویایی‌ام جای خودشان را به لحظه‌های هوشیاری داده‌اند و این وحشت‌آور است!

هنری گفت:مرگ مادر زیبایی‌هاست. _و زیبایی چیست؟! _وحشت. جولین گفت:خوب گفتی. زیبایی به‌ندرت دلپذیر و تسلی‌بخش است؛بلکه کاملا برعکس،زیبایی واقعی همیشه هراس‌انگیز و اضطراب‌آور است.

آسمان پرستاره و روشن بود،به قدری که با دیدنش از خود می‌پرسیدی:"چطور ممکن است این‌همه آدم بدخُلق و بوالهوس،زیر این آسمان زندگی کنند؟"