بریده‌های کتاب شب های روشن

قبل از اینکه از هم جدا شویم دستم را گرفت و با نگاهی صادقانه گفت:«همیشه کنار هم می مانیم،اینطور نیست؟». اگر فقط می دانستی چقدر اکنون تنها هستم.

برایتان دعا می‌کنم اگر روزی عاشق شدید،خداوند خوشبختتان کند.برای او دعا نمی‌کنم،چون همین که با شما باشد خوشبخت خواهد بود.

وقتی درمانده و ناراحتیم،اندوه دیگران را بیش از پیش احساس می کنیم.احساس آدمی،با حزن نابود نمی‌شود بلکه پررنگ تر می شود.

او به من خندیده است در حالی که شما اینجا با من گریه می کنید.

شکستن دل دختری بی پناه و بی گناه که تنها جرمش دوست داشتن اوست چقدر برایش راحت بود.

حتی رویاها هم بهای خودشان را دارند!

《زود باشید همین حالا شروع کنید و داستان زندگی تان را بگویید.》 من دستپاچه شدم و با تعجب گفتم:«داستان زندگی‌ام؟ چه داستانی؟ کی به شما گفت که زندگی من داستانی دارد من هیچ داستانی ندارم که...» حرفم را برید که:《 چطور زندگیتان داستانی ندارد؟ پس چه جور زندگی کرده اید؟》 «چطور ندارد! بی داستان همین‌طور! به قول معروف دیمی! تک و تنها! مطلقاً تنها! شما میفهمید "تنها" یعنی چه؟» «یعنی چه؟ یعنی هیچ وقت هیچکس را نمی دیدید؟» «نه دیدن که چرا همه را میبینم. ولی با این‌همه تنهایم!» «یعنی با هیچ کس حرف نمیزنید؟» «به معنای دقیق کلمه، با هیچ کس!»

افکار عجیبی ذهنم را سخت به خود مشغول می‌دارد. احساسات غم انگیزی دلم را تنگ کرده و افکار زیادی، که هنوز برای خودم روشن نیست در ذهنم زیر و رو می‌شود. نه میتوانم مسائلم را حل کنم نه میلی به حل کردنشان دارم این کار کار من نیست.

شاید عشق سرابی یا یک بازی خیالی بوده، شاید شیطنت بوده یا یک شوخی پوچ!

هرگز ، حتی در افکارم نسبت به او خیانت نکردم...

مهم‌این است که من تو را دوست دارم؛ آنقدر زیاد که تو هیچ وقت و به هیچ وجه بار آن را بر دوش خود احساس نمی کنی...

گاهی آدم های خوشبخت غیر قابل تحمل می شوند...

البته مردم را می بینم اما با این وجود تنها هستم!

اگر کسی عاشق باشد گذشت هم دارد...

زمانی که خود ناراحتیم، نسبت به اندوه دیگران حساس تر می شویم. عشق در ذات آدمی وجود دارد و هرگز این عشق از بین نخواهد رفت...