بریده‌های کتاب آتش بدون دود: هرگز آرام نخواهی گرفت

جان کندن، همیشه دردناکتر از جان دادن است.

" قلب، خاک خوبی دارد؛ تو می‌توانی در زمان واحدی، هزاران هزار درخت در آن بنشانی و همه‌ی آنها را هم بپایی، عزیز بداری و به درستی برویانی. در قلب همانطور که دوست داشتن جای نفرت را تنگ نمی‌کند، دوست داشتن، جای دوست داشتن راهم، تنگ نمی‌کند." بشارتی، رئیس شهربانی گنبد،به سالِ ۱۳۲۶

یک جامعه شناس فرانسوی خطاب به آلنی :" و به شما بگویم؛ اگر روزی هم در مملکت شما، به علّت فشارهای موجود، انقلابی اتّفاق بیفتد، این روشنفکرانِ خودبزرگ‌بینِ بیمارِ گرفتارِ "من" کمترین جایی در آن نخواهند داشت.فقط باید بتوانند خود را از زیر دست و پای مردم کوچه و بازار کنار بکشند تا لِه و لَورده نشوند."

خلق عشق مسئله‌ای نیست؛ حفظ عشق مسئله است.

گریه، چه نعمتی ست واقعا! گمان می‌برم که اگر خداوند، صد هزار گونه خنده می‌آفرید اما رسم اشک ریختن را نمی‌آموخت، قلب، حتی تاب ده روز تپیدن را هم نمی‌آورد. گریه، چه نعمتی ست واقعا_ برای آنکس که قلبی دارد.

"متاسفانه، در دنیا آدم‌هایی وجود دارند، یعنی هنوز هم وجود دارند، که به مسائلی می‌اندیشند که گمان می‌برند خیلی اساسی‌تر و جدّی‌تر از مسائل مربوط به شکم و فرودست شکم است!"

"ساقی، نکته‌ی شگفت انگیزی را به من آموخت: هرکس، به اندازه‌یی که از او توقّع دارند، قوی‌ست؛ یعنی می‌تواند باشد."

"آلنی! مارا، اغلبِ مارا، نه وسوسه‌ی رسیدن به مقام، نه خیالِ باطلِ حکومت کردن، بلکه عشقِ به استقلال و سربلندی ایران، به این روز سیاه انداخت. باور کن، حرفم را باور کن!"