بریده‌های کتاب زوربای یونانی

تنها راه نجات خودت این است که برای نجات دیگران مبارزه کنی.

ما تا وقتی‌ که در خوشبختی بسر می‌بریم بزحمت آن را احساس می‌کنیم؛ و فقط وقتی خوشبختی گذشت و ما به عقب می‌نگریم ناگهان _و گاه با تعجب_ حس می‌کنیم که چقدر خوشبخت بوده‌ایم.

ولی از من بپرس، من به تو می‌گویم که انسان وحشی است! اگر با او بد رفتار کنی او به تو احترام می‌گذارد و از تو می‌ترسد. اگر با او خوب باشی می‌خواهد چشم‌هایت را درآورد.

آن‌هایی که در جریان اسرارند وقت نوشتن ندارند و آن‌ها که وقتش را دارند در جریان اسرار نیستند.

ارباب! از آدم‌ها فاصله بگیر و به ایشان زیاد رو نده، به آنها مگو همه مساوی هستند و همه حقوق یکسان دارند، وگرنه پا به روی حق خود تو خواهند گذاشت، نان تو را از تو خواهند دزدید و تو را از گرسنگی خواهند کشت. از آنها فاصله بگیر ارباب، و بدان که من خیر تو را می‌خواهم!

- شاید هم نتوانیم نجاتشان بدهیم، ولی ما با تلاش برای نجات دیگران، خودمان را نجات خواهیم داد...

کنفوسیوس می‌گوید: بسیار کسان، خوشبختی را در مراحلی بالاتر از آدمی می‌جویند و گروهی دیگر در مراتبی پایین‌تر از انسان. ولی باید دانست که خوشبختی هرکس را به قامتش دوخته‌اند.

همه‌ی آدم‌ها جنون خاص خود را دارند و اما بزرگترین جنون به عقیده من آن است که آدم جنون نداشته باشد.

وای که جدایی تدریجی از یاران عزیز چه تلخ است! بهتر آنکه انسان به‌یکباره از ایشان ببرد و به‌گوشهٔ انزوا که محیط طبیعی آدمی است بازگردد

چگونه گُل در کود و کثافت ریشه می‌دواند و می‌روید؟ حال فرض کن ، زوربا، که کود و کثافت همان آدم است و گل همان آزادی.

روح او بسیار سریع‌تر از دنیا پیش می‌رفت.

من دیگر دست کشیده ام از اینکه از چیزی که دیروز گذشته است یاد کنم یا درباره چیزی که فردا روی خواهد داد حرف بزنم.من فقط دم را غنیمت میشمارم و تنها در بند چیزی هستم که هم امروز و در همین لحظه روی میدهد با خود میگویم در این لحظه به چه مشغولی زوربا؟ - دارم کار میکنم - پس خوب کار بکن ....

اصل ایمان است. اگر ایمان داشته باشی یک تکه چوب کنده از یک در کهنه هم تبدیل به شیئی مقدس می‌شود، و اگر ایمان نداشته باشی تمام صلیب مقدس یک لنگه در کهنه است.

همه‌ی آدمها جنون خاص خود را دارند، و اما بزرگترین جنون به عقیده‌ی من آن است که آدم جنون نداشته باشد.