بریده‌های کتاب زوربای یونانی

تنها راه نجات خودت این است که برای نجات دیگران مبارزه کنی.

ما تا وقتی‌ که در خوشبختی بسر می‌بریم بزحمت آن را احساس می‌کنیم؛ و فقط وقتی خوشبختی گذشت و ما به عقب می‌نگریم ناگهان _و گاه با تعجب_ حس می‌کنیم که چقدر خوشبخت بوده‌ایم.

ولی از من بپرس، من به تو می‌گویم که انسان وحشی است! اگر با او بد رفتار کنی او به تو احترام می‌گذارد و از تو می‌ترسد. اگر با او خوب باشی می‌خواهد چشم‌هایت را درآورد.

یک روز زوربا از من پرسید : ارباب بگو غذایی که میخوری در درون تو چه میشود تا به تو بگویم چه جور انسانی هستی . بعضی از آدم ها غذا را تبدیل به چربی و کود میکنند . بعضی به کار و شادابی و سرحالی ، برخی هم به آن ماهیتی الهی میدهند . من در واقع جزء هیچ کدام نیستم من بینابین هستم من غذا را تبدیل به کار و خوش اخلاقی میکنم تو فکر میکنی اشکالی در این کار هست؟ و بعد با لبخند ادامه داد : ارباب من فکر میکنم تلاش میکنی تا به آنچه که میخوری ماهیتی الهی بدهی اما نمیتوانی و همین ناتوانی است که تو را آزار میدهد.

با خودم فکر میکردم خوشبختی چقدر ساده میتواند به دست بیاید. یک آتش کوچک چند عدد شاه بلوط بو داده و صدای دریا ؛ دیگر چه چیزی لازم بود؟ همین ها برای یک دل کم توقع و ساده کافی بود تا شاد شود و خود را خوشبخت احساس کند.

آن‌هایی که در جریان اسرارند وقت نوشتن ندارند و آن‌ها که وقتش را دارند در جریان اسرار نیستند.

ارباب! از آدم‌ها فاصله بگیر و به ایشان زیاد رو نده، به آنها مگو همه مساوی هستند و همه حقوق یکسان دارند، وگرنه پا به روی حق خود تو خواهند گذاشت، نان تو را از تو خواهند دزدید و تو را از گرسنگی خواهند کشت. از آنها فاصله بگیر ارباب، و بدان که من خیر تو را می‌خواهم!

- شاید هم نتوانیم نجاتشان بدهیم، ولی ما با تلاش برای نجات دیگران، خودمان را نجات خواهیم داد...

انسان هر موقع از درون احساس پیروزی کند، حتی اگر از بیرون شکست خورده باشد ، یک نوع غرور و شادی غیر قابل توصیفی در خودش احساس می کند . و اینگونه فاجعه ای که در بیرون اتفاق افتاده به خوشی و سعادت عالی و استواری تبدیل می شود.