جبههِ من رخت شویی خانه بود و بیمارستان؛جایی که هرروز با دیدن لباس های رزمنده ها و بدن های پاره پاره ، شهید می شدم!

یکی از برادر ها در غسالخانه گونی را داد دستم.با صدای گرفته و لرزان گفت: اینو هم غسل بدید.بردمش داخل.در گونی را باز کردم،من که هیچوقت نمیترسیدم یک دفعه جا خوردم و خودم را عقب کشیدم.باز رفتم جلو.در گونی را کامل باز کردم.تمام بدنم لرزید.تکه تکه از توی گونی درآوردم و روی پلاستیک گذاشتم.انگار با اسب از رویش رد شده بودند....

این ضبط رو قطع کن تا بهت بگم پادرد الآنم از چیه. حتی روزهایی که عادت ماهانه بودم، می‌رفتم توی آب سرد و رخت می‌شستم! شب‌ها از شدت بدن‌درد خواب نداشتم. عفونت‌های بعدش من رو از پا درآورد.

ده بیست تا پتو می‌انداختم تویش. لبه‌ی حوض می‌نشستم و آن‌ها را چنگ می‌زدم. آب حوض خون می‌شد. با گریه می‌گفتم: « روله دات سیت بمیره.» روله: عزیزم، فرزندم دا: مادر سیت: برایَت

کسی آنجا خوابیده بود. دستش را گرفتم. یک‌دفعه تمام موهای بدنم سیخ شد. دستش را ول کردم و خودم را عقب کشیدم. مادرم گفت:«از مرده نترس. از زنده بترس.»