این کتاب مثل یه سفر و قدم زدن
 تو شهریه که روزهایی ازش گذشته
 اما هنوز خاطراتش باهاتن. 
حس مرور زندگی و یادآوری چیزایی که مهم بودن، می‌ده:")
      

        تولستوی توی شیطان نشون میده گاهی بزرگ‌ترین دشمن و جنگ آدم با خودشه.
بعضی جنگ‌ها بیرون تموم می‌شن،
اما بعضیا تا آخر عمر توی روح آدم ادامه دارن.
وقتی میل و وجدان روبه‌روی هم می‌ایستن، هیچ‌کس برنده نمی‌شه و فقط آرامش می‌میره.
      

        در جستجوی مولانا 
 تجربه‌ای از سوختن و شدن:)
من هم خام بودم،
با هر حکایت، پخته شدم،
و در نهایت، در آتشِ همان معرفت، سوختم.
همونطور که راوی، پاره‌های مثنوی رو ورق می‌زد،
من هم زخمی شدم؛ خاری در پایم نشست،
 من هم، آتش درونم رو خواستم خاموش کنم
اما مولانا یادم داد که این آتش،
اگر درست شعله بکشد،
نابود نمی‌کند؛ نجات می‌دهد.
من هم مثل راوی،
در کوچه‌پس‌کوچه‌های جان و جهان،
به دنبال مولانا گشتم، نه فقط در صفحات کتاب.
      

        هملت  هم انقدر توی فکر و تردید غرق شد که خودش هم گم شد. دنبال انتقام هم نبود بیشتر درگیر یه جنگ بی‌صدا بین دل پر درد و عقلی بود که نمی‌تونست تصمیم بگیره.
تو همین آشفتگی‌ها، راهشو گم کرد و تنها موند.
      

        پیرمرد و دریا برای من فقط یه داستان نبود، یه درس زندگی بود. اینکه حتی وقتی همه‌چی سخته، وقتی همه فکر می‌کنن دیگه تموم شدی، باز هم می‌تونی بجنگی. رویا و امید رو نباید از دست داد، حتی اگه باد مخالف باشه.
      

        
ردپای خاطره، بوی قهوه، و دلتنگی‌هایی که از کودکی تا بزرگسالی با آدم می‌مونن.
      

        انگار تب کرده بودم و داشتم هذیون می‌گفتم.
همه‌چی تار و سنگین بود، مثل خوابِ بدی که تموم نمی‌شه.
بوف کور، جاییه که فکر می‌کنی زنده‌ای ولی مُردی:)
      

        نازنین  درباره‌ی تنهایی، گناه و کشمکش‌های درونی انسان‌هاست. شخصیت‌ها با احساسات پیچیده‌ای روبه‌رو می‌شوند و با تصمیم هاشون زندگی‌شون رو تغییر می‌دند. البته آخر داستان ممکنه کلی سوال بی جواب تو سرت بمونه ولی خب داستایوفسکی همیشه دوست داشته که خواننده خودش به این سوالات پاسخ بده و به نوعی با ذهنش درگیر بشه و می‌خواد نشو ن بده که زندگی همیشه به شکل واضح و قابل پیش‌بینی نیست.
      

        این کتاب فقط یه داستان نیست، یه تب طولانیه. تو رو می‌بره تو خیابونای بارونی سن‌پترزبورگ، تو ذهن متلاشی‌شده‌ی یه قاتل، و تا آخرین صفحه هم رها نمی‌کنه. اگه دنبال یه تجربه آروم و راحتی، این کتابو نخون. اما اگه می‌خوای یه سقوط واقعی رو تجربه کنی، وقتشه وارد ذهن راسگولنیگوف بشی.
      

        کیمیاگر روایت ی زندگی حقیقی رو داشت
که اره آدمیزاد ممکنه دل دو بشه دلش بلرزه و بیخیال همه چیزش بشه و رویای جدیدی توی دلش جوونه بزنه ی روایت آرمانی رو بیان نمی‌کرد داشت درباره زندگی واقعی حرف میزد و همین بود که به کتاب مورد علاقه من تبدیل شدو هر جمله‌ش میتونه زندگیم رو زیرورو کنه:)
      

        برای مطالعه این کتاب باید بسیار صبور باشید! حدودا تا صفحه ۳۰۰ روند آرومی داره و ممکنه حوصله سر بر باشه ولیکن از نیمه که میگذره این کتاب شمارو شگفت زده میکنه اخه نمی‌تونید پیش بینی کنید که قراره چه اتفاقی بیوفته! شخصا حتی نمیتونستم حدس بزنم چطور قراره به پایان برسه:)
      

        اسب سیاه به ما میگه که شانس هیچ معنایی نداره
 تو زندگی هدفت رو مشخص کن و هر چه که هست به استمرار ، ریسک و رهایی از وابستگی ها به دست میاد بشرطی که تو مسیر و روش خودت رو پیدا کنی مسیری که اونجا وژرن خوشحال تری از خودت هستی!
      

        تمامی قسمت های کتاب یک نکته داشت "خودت باش" پذیرش آنچه که هستی با تمام آشفتگی ها و کمبود و نقص ها:)
انرژیتون رو روی زندگی خودتون برای بهبودش بزارید نه برای اثبات کردن خودتون به دیگران.
      

        اگر خیلی وقته ی کاری که رویاشو داری میخوای شروع کنی ولی جرعت کافی نداری و هی پشت گوش میندازی
این کتاب بهت یاد میده و کمک میکنه که چطور اعتماد بنفس از دست رفتت رو برگردونی، تا بلند شی و برای خودت و رویات اونطور که لایقش هستی بجنگی:)