کتاب خوبی بود و کاملا شبیه به کتاب پسرک موش کور و..... و کتاب پاندای بزرگ و اژدهای کوچک
با توجه به کتاب های قبلی که از این نویسنده خونده بودم انتظارم از این کتاب بالاتر بود ولی خب کتاب های مینیمال کلا همینن و نباید انتظار خیلی بالایی ازشون داشت
ارزش خوندن رو داره اونم برای چند بار چون اگه یک بار و سریع بخونین تنها درکی که ازش دارین اینه که داستان کودکانه ای بیش نیست اما همین که سنگین ترین مفاهین فلسفی رو به ساده ترین شکل ممکن بیان میکنه خیلی لذت بهش ترش میکنه
حتما بهتون توصیه میکنم
        

          توضیح دادن « ذن » تقریبا غیرممکنه درست مثل طعم هلو . ساده ترین راه برای درکش ، تجربه کردنشه (: 
گربه درطول سفرش چندین حیوان رو ملاقات می‌کنه و با گفتن داستان هایی براشون میخاد بهشون کمک کنه و درعین حال داره با این کار به خودش هم کمک میکنه. 
تمام زندگی ها به هم متصله وقتی ما به دیگران سود میرسونیم حتما خودمون هم سود میبریم . 
کتاب جالبیه با تصویرگری های باحال 
خوندنش هم راحت و آسونه میشه لابه لای زندگی یا کتابای سنگین یه استراحتی به خودت بدی ❤️🌱
        

          عالی ترین کتابی که تا به حال خوانده ام
با تعریفی عالی از فلسفه!👍🏻
        

          نسبت به کتاب «سفر» بهتر بود و بیشتر به دل نشست؛ شاید بدلیل نزدیک‌تر بودن به سبک «پاندای بزرگ و اژدهای کوچک»؛ اما مجددا امان از بخش «سخن آخر» که دلیلش رو توی یادداشت قبلی گفتم...
        

          همونطور که انتظارش رو داشتم مثل سفر پاندای بزرگ و اژدهای کوچک این کتاب هم شدیدا به دلم نشست و جزء کتاب های مینیمال مورد علاقه م شد:)
        

          مثل کتاب پاندای بزرگ اژدهای کوچک عالی و فلسفی بود
        

          تصویرگری زیبایی داره
        

          یه کتاب دیگه از نوربری به سبک کتابای قبلیش ツ
اگه کتابای قبلیشو دوست داشتین، شاید از این یکی هم خوشتون بیاد و یک زنگ تفریح باشه وسط کتابای سنگین 🤝🏻

تصاویرش خیلی قشنگ‌تر شده بود، پررنگ و لعاب و جون‌دار ‌تر بودن. جملات ساده و‌ دوست داشتنی و اگه بدون سو برداشت نگاه کنیم آرامش بخش و جذابن، دیدن و ورق زدنش خوبه هرچند که فکر میکنم ارزش خرید پایینی داشته باشه🤷🏻‍♀️.

اما اگه بخوام دقیق‌تر بررسی کنم، حس کردم حرفایی که میخواسته بزنه رو تو کتابای قبلی گفته و این کتابش زیاد چیزی واسه گفتن نداشت! ضمن اینکه با مفهوم بعضی جملاتش زیاد ارتباط نگرفتم و با اینکه نویسنده ادعا کرده از مکتب ذن کمک گرفته، این کتاب برای رنج سنی پایین و بچه‌ها مناسب بود، چون یکم سؤال جواباش بی‌ربط میشد و حتی به عنوان یک بزرگسال با خیلی از رویکرد‌هاش مخالف بودم:

•همیشه داشتنِ غصه و‌ ناراحتی باعث رشد نمیشه و اتفاق افتادنشون باعث درس گرفتن نمیشه، گاهی دردای عمیقی میکارن که هزاران خوشی و درس نمی‌تونه جبرانش کنه!

•یا دیگه نمیشه وقتی کسی ناراحته، از مشکلات بقیه یا خودت براش بگی یا بگی از تو بدترم هست یا بیا از ناراحتیت درس بگیر!
و…

البته شاید ما آدم‌ها انقدر زندگی رو سخت میگیریم که این جملات ساده برامون سطحی و غیرکاربردی میشه ̃⊙.o 
این احتمالم نباشه پس دیگه شاید من کلاً با مکتب ذن ارتباط نگرفتم😅
        

          𓃠 فرکانس ۲۵ هرتز خرخر گربه

• احتمالاً با کتاب پاندای بزرگ و اژدهای کوچک این نویسنده آشنایی دارید، کتابی با نقاشی‌های زیبا و دیالوگ‌های عمیق و به یاد ماندنی ، اما این کتاب جدید جیمز نوربری با رعایت نکاتی که کتاب قبلیش را جذاب کرده بود به سراغ این کتاب آمده و با طراحی‌هایی که الان پخته‌تر شده یک خط داستانی مستحکم‌تر رو ارائه می‌کنه که به راحتی با یک ساعت وقت گذاشتن تموم میشه و خواننده را با درسی که از این رویای شیرین و کوتاه به دست آورده تنها میزاره.

• خوندن کتاب از جیمز نوربری بهم یادآوری می‌کنه که از زندگی لذت ببرم چون هر لحظه‌ای که در زندگیم اتفاق میوفته مختص همون لحظه است و در یک پیام کلی ، این کتاب ، آموزش راحت‌تر زندگی کردنه که توسط یک گربه به ما آموزش داده می‌شود.
        

          ذن معنی پیچیده ای می‌دهد ، از نظر نویسنده به معنی راهی برای رسیدن به آرامش و خرد بیشتر است. توضیح ش کمی سخت است مثل طعم هلو است باید تجربه اش کنی. 
کتاب را باید بارها و بارها بخوانید ، موقع خواندن حتما یکی از درسها مخصوص خود شما هست، مثل من که از داستان اژدها و لاکپشت درس گرفتم... 
فکر میکنم درس بزرگ ذن این است که در هر شرایطی ببینی چه چیزی را میتوانی یاد بگیری تا از آن استفاده کنی. حتی در شرایط دشوار  بتوانیم خوبی هایی در آن ببینیم اینگونه دیدمان به دنیا عوض می‌شود..‌ 
        

          خلاصه: کتاب راجب گربه ای هست که داره دنبال چیزی می گرده و در این راه با کسایی هم ملاقات می کنه 
موقع خوندن این کتاب کلی حس خوب رو تجربه کردم و خیلی کتاب گوگولی، شیرین، جذاب و پر مفهومی بود 
درسته این کتاب در دسته متاب های مینیمال قراره میگره و کلمات کمی داره،  اما همون کلمات هم خیلی عمیق، مفهومی و احساسی بودن
این کتاب بهمون یاد میده برای ارامش نباید کار خاصی بکنیم و جای خاصی بریم، با هم دوست باشیم و... 
خوندن این کتاب رو به همه، چه کودک چه بزرگسال توصیه می کنم و اگه دچار ریدینگ اسلاپ هستین خیلی کتاب مناسبه، بهتون کمک میکنه از ریدینگ اسلاپ خارج بشین چون خیلی کوتاه و میشه در یک نشت تمومش کرد و خیلی گوگولی
اگه از این کتاب خوشتون امد  از کتاب پاندای بزرگ و اژدهای کوچک(توسط همین نویسنده نوشته شده) و پسرک موش کور روباه و اسب هم به احتمال زیاد خوشتون میاد. 
نکته جالبی که هست اینکه نویسنده قبل از این کتاب یه کتاب به اسم پاندای بزرگ و اژدهای کوچک نوشته و تو اون کتاب یه اشاره ای هم بهمون کتاب میشه که خیلی گوگولیه
        

          قلم احساسات عمیق و عجیبه. اینکه دچار یکْ بودنْ باشی، حتی از اون هم عجیب تره.
حالا فکر کنید این کتاب، دچارِ بودن در احساساته.
اینکه چجوری باید بیشتر ای این بتونم این کتاب رو ارزشمند و زیبا توصیف کنم به پای خودتون:)