رمان رنج‌های ورتر جوان اثری است از گوته که به‌نوعی یکی از تأثیرگذارترین آثار دوره‌ی رمانتیسم به شمار می‌آید. داستان از زبان جوانی به نام ورتر روایت می‌شود که در قالب نامه‌هایی به دوستش، احساسات و تجربه‌های خود را بازگو می‌کند.
ورتر جوانی حساس، خیال‌پرداز و عمیقاً احساساتی است. او در یکی از سفرهایش با دختری به نام شارلوت آشنا می‌شود و به‌شدت دلبسته‌ی او می‌گردد؛ اما شارلوت پیش‌تر نامزد شخصی به نام آلبرت است. این عشق ناممکن، ورتر را در سراشیبی رنج و افسردگی فرو می‌برد تا جایی که دیگر نمی‌تواند میان واقعیت و احساس تفکیک قائل شود. در نهایت، شدت درد درونی‌اش او را به تصمیمی تراژیک می‌کشاند.
گوته در این رمان به‌زیبایی روح لطیف و شکننده‌ی انسان را به تصویر می‌کشد. ورتر نماینده‌ی نسلی است که با احساسات زندگی می‌کند و در برابر محدودیت‌های جامعه و عقل، به دل خود پناه می‌برد. او عشق را نه به‌عنوان رابطه‌ای میان دو انسان، بلکه به‌مثابه معنای مطلق زندگی می‌بیند. همین افراط در احساس، سبب نابودی او می‌شود.
از سوی دیگر رنج‌های ورتر جوان نقدی بر جامعه‌ی خشک و عقل‌گرای آن زمان نیز هست؛ جامعه‌ای که نمی‌تواند عمق احساسات انسانی را درک کند. گوته با قلمی شاعرانه، تضاد میان شور درونی و نظم بیرونی را نشان می‌دهد.
این اثر فراتر از یک داستان عاشقانه است؛ سفری است به درون روح انسان، جایی که عشق، تنهایی و اندوه در هم تنیده می‌شوند. ورتر نماد انسانی است که میان رؤیا و واقعیت گرفتار شده و در نهایت، راهی برای رهایی نمی‌یابد.
      

        اگر نویسنده کتاب آندری یف نبود و اگر دوست عزیزی معرفی نکرده بود فکر نمیکنم میتونستم کتاب رو تموم کنم ولی با این حال یک بار کتاب رو رها کردم و دوباره تا آخر خوندم. نویسنده یا راوی یک دروغگوی به تمام معناست ولی داستان رو توأم با واقعیت ترکیب میکنه و خواننده دائم دچار سردرگمی در تشخیص واقعیت میشه و بخاطر از بین بردن سردرگمی و فهمیدن عاقبت راوی تا اخر کتاب رو مطالعه میکنه(اگر کسی باشه که بتونه مقاومت کنه و کتاب رو پرت نکنه گوشه اتاق) ولی دائم دچار اعصاب خردی و هیجانات گاه و بیگاه میشه به دلیل اینکه راوی مهارت زیادی روی خشمگین کردن انسانها داره.
در قسمت هایی از کتاب میشه از نثر زیبا و روانش لذت برد،در قسمت هایی از کتاب به دلیل تواضع تصنعی راوی حرص خواننده درمیاد، در قسمت هایی از کتاب از اینکه راوی سختی میکشه ولی تلاش داره اوضاع رو عادی جلوه بده خواننده دلش خنک میشه انگار و...
شاید بهترین اثر نویسنده نباشه ولی برای آشنا شدن با نوع نوشتار و خط فکری آندری یف میتونه گزینه خوبی باشه یا توجه به حجم کم کتاب...
      

        این کتاب رو میشه یکی از کتاب‌هایی دونست که با وضعیت اقتصادی و اجتماعی روسیه تزاری عجین شده. دو شخصیت کتاب به نام ماکار و واروارا هر کدوم نشان دهنده قشر خاصی از مردم روسیه هستن؛ ماکار که به عنوان کارمندی دون پایه توی یک اداره کار میکنه و زندگی به شدت محقری داره که یک اتاق کوچیک و کثیف و نمور رو به زور اجاره کرده. واروارا که دختری جوون و ضعیفه که داره با فقر میجنگه و درگیر یه عشق با ماکار شده، عشقی که ماکار به صورت حامیانه و پدرانه به اون ابراز میکنه، ولی واروارا مجبور میشه به خاطر فرار کردن از فقر، فرار کردن از اینکه دائم از ماکار پول قرض بگیره و اصطلاحا صورت خودشو با سیلی سرخ کنه، با سرپرست خودش بیکوف ازدواج کنه و ماکار رو به حال خودش رها کنه.
این کتاب حاصل نامه نگاری های این دو شخصیت هست و در خلال این نامه ها متوجه سیر زندگی اونها و روزمرگی اونها میشیم؛ جاهایی که با امید کتاب رو میخونیم و منتظر اتفاقات خوبی مثل ازدواج هستیم، جاهایی که با هر جمله کتاب اشک میریزیم و به غایت درک میکنیم وضعیتی که ماکار و واروارا توش گیر افتاده بودن و دلایلی که اونها از هم جدا شدن. 
این نکات ویژگی های مثبت و منفی فراوانی داره ولی اگر دوست دارین با کتابی گریه کنین گزینه خوبی میتونه براتون باشه به علاوه اینکه میتونین با قلم داستایفسکی وقتی یه نویسنده تازه کار بود آشنا بشین و با بقیه کتابهاش مقایسه کنین.
جالبه بدونین یکی از مهم ترین دلایلی که داستایفسکی به سیبری تبعید شد نوشتن این کتاب بوده.
      

        از اولین کتاب‌های عاشقانه ای بود که خوندم و با اینکه خیلی دربارش صحبت میکردن و تبلیغش میکردن، اینقدر ارزش تعریف و تمجید رو نداشت.
روند کتاب به شدت کند بود با اینکه کتاب هم تعداد صفحات زیادی نداره اما بازم شما رو خسته میکنه ولی توی نقطه پایان، اوج میگیره و جوری داستان تموم میشه که واقعا بهت‌زده میشین طوری که عمرا نمیتونین پایان این کتاب رو حدس بزنین.
بنظر من نوجوونا این کتاب رو بپسندن با اینکه من سه ستاره رو برای پایانش میدم و بنظرم بیشتر کتاب خیلی خسته کنندس.
با خودتونه بخونین یا نه ولی توصیه میکنم سراغ کتاب‌های عاشقانه دیگه برین
      

        این کتاب رو تازه تموم کردم و میتونم بگم یکی از بهترین کتابایی بود که این چند وقته خوندم. کتاب چند تا شخصیت مختلف داشت که هر کدوم مشکلات خاصی داشتن و برای همین به کتابخونه مراجعه میکردن تا راه حلی پیدا کنن و کتابدار به هر کدوم یه کتابی میداد که فکر میکردن به دردشون نمیخوره ولی با استفاده از همونا راه حل رو خودشون پیدا میکردن.
به اونایی که میخوان یه کتاب حال خوب کن بخونن شدیدا توصیه میکنم چون داستان هر شخصیت تقریبا 40 صفحه طول میکشه و شما میتونین با خوندن داستان هر شخصیت توی یک روز حس و حال خوبی از کتاب بگیرین.
داستان واقعی بود و هیج اتفاق عجیب غریبی رخ نمیداد تا فکر کنیم برای بهتر کردن حالمون حتما باید یه حرکت انقلابی بزنیم
من که خیلی لذت بردم از این کتاب
      

        بخوام از موضوعش بگم، موضوع جدید و جذابی بود تا حالا ندیده بودمش و خوندنش جالب بود. اما از نظر محتوا، این داستان توی یه شهر نسبتا کوچیک اتفاق میفته و شخصیت های مختلف کتاب خیلی بهم ربط پیدا میکنن که طبیعیه چون وقتی یه چیزی برای ما خوشاینده به رفقامونم پیشنهادش میکنیم ولی توی داستان شخصیت های غریبه هم خیلی بهم ربط پیدا میکنن.
توی داستان سه تا دزد به طور اتفاقی توصیه هایی به انسان های مختلف میکنن که خیل توی زندگی کمکشون میکنه و خود اون سه نفر هم چیزای زیادی از این اتفاق یاد میگیرن.
کتاب نسبتا جذابی بود و توی سبک سورئال یچیز جدید بود ولی نویسنده میتونست بیشتر روش کار کنه و یکم قوی ترش کنه. شخصا از کتابایی نیست که چند سال بعد یادم بیاد و ازش تعریف کنم چون زیاد باهاش ارتباط نگرفتم و باهاش خو نگرفتم.
اگه کسی توی این سبک و موضوع کتابی بخواد میتونه کتاب خوبی براش باشه و ازش لذت ببره. در کل ارزش یک بار خوندن رو داره و میتونه توی بربه های مشخصی به انسان های مختلف کمک کنه. البته که برای من اینطوری نبود.....
      

        من از این کتاب با توجه به کتاب اول، انتظار بالاتری داشتم ولی در حقیقت کتاب اول خیلی  بهتر بود. هم جاهایی داشت که روند داستان خیلی مهیج میشد و هم جاهایی که روند داستان آروم بود، از آروم بودنش میشد لذت برد اما این کتاب زیاد به دل من ننشست و انگار نویسنده صرفا برای ادامه دادن کتابها این کتاب رو نوشته بود و من باهاش حال نکردم. 
کاش کتاب نقطه های اوج بهتری داشت با توجه به اینکه تعداد صفحاتش هم کم بود ولی خب...
 کتابهای بهتری توی این ژانر و این موضوع هم هستن که من اونا رو توصیه میکنم
      

        نوسنده این کتاب جراح مغز و اعصابه و از نظر ادبیات نظر بعضیا رو جلب نکنه ولی از اونجایی که زندگینامه خودش رو نوشته خیلی داستان لذت بخشی میتونه باشه. داستان با نوجوونی توی کالیفرنیا شروع میشه که توی خونواده فقیری زندگی میکنه ولی آموزه های یک زن غریبه زندگی اونو به کل تغییر میده و نکته هایی بهش یاد میده که توی ادامه زندگیش همه جا کمک حالش میشه. 
نکته هایی که زن غریبه به نوجوون یاد میده امروزه توی علم روانشناسی جایگاه بسیار بالایی دارن و به نظر روانشناسا همه  ما رو میتونن توی زندگی خیلی کمک کنن پس این داستان راجع به کمک های جادویی و عجیب غریب زن نیست و چیزاییه که هر روانشناسی برای آروم کردن ذهن بهتون معرفی میکنه
من از خوندن این کتاب و به بقیه هم توضیه میکنم بخوننش و تلاش کن برای چند بار هم که شده به گفته های داخل کتاب عمل کنن. تجربه لذت بخشی میتونه براشون باشه
      

        اول کتاب با شوک شروع میشه و بنظرم همین میتونه خواننده رو برای ادامه دادن ترغیب کنه و ازش لذت ببره و بنظر من خواننده از روند داستان احساس خستگی نمیکنه. با توجه به اینکه کل کتاب توی یک روز اتفاق میفته و به تک تک کارهای شخصیتها با جزئیات پرداخته شده ولی نویسنده با هنرش همین روند آهسته رو خیلی زیبا و جذاب ساخته.
در کل یکی از کتاب های خوبی بود تا حالا خوندم و از خوندنش لذت بردم و هرچقدر هم که به جلو میرفت احساساتمو بیشتر تحت تاثیر قرار میداد و حتما توصیه میکنم به خوندنش
      

        کتاب ایده جذابی داشت یعنی اینکه بشینی روی یک صندلی توی کافه ای قدیمی و بری به گذشته خیلی جذاب بود و همراهی قوانین سفر در زمان این ایده رو جذابتر میکرد و میخواست بهمون بفهمونه قانونی مثل (( هر کاری کنی نمیتونی زمان حال رو تغییر بدی)) خیلی شبیه به زندگی واقعی خودمونه بخاطر همین خیلی باید به حرفایی که میزنی دقت کنی، اما نویسنده بیشتر مواقع نتونسته بود روند داستانی جذابی بسازه و همینطور بعضی جاها کتاب خسته کننده میشد اما بعضی مواقع هم به معنای واقعی کلمه خواننده رو احساسی میکرد و شاید گریشو درمیاورد.
در کل من از این کتاب نسبتا راضی بودم و از خوندش لذت بردم ولی نمیگم خیلی لذت بردم.
کسی بخواد بخونه میتونه کتاب خوبی براش باشه با توجه به اینکه تعداد صفحات کمی داره
      

        کتاب خوبی بود و کاملا شبیه به کتاب پسرک موش کور و..... و کتاب پاندای بزرگ و اژدهای کوچک
با توجه به کتاب های قبلی که از این نویسنده خونده بودم انتظارم از این کتاب بالاتر بود ولی خب کتاب های مینیمال کلا همینن و نباید انتظار خیلی بالایی ازشون داشت
ارزش خوندن رو داره اونم برای چند بار چون اگه یک بار و سریع بخونین تنها درکی که ازش دارین اینه که داستان کودکانه ای بیش نیست اما همین که سنگین ترین مفاهین فلسفی رو به ساده ترین شکل ممکن بیان میکنه خیلی لذت بهش ترش میکنه
حتما بهتون توصیه میکنم