پارادوکس خاصی رو موقع خوندن این کتاب تجربه کردم ؛
 در عین اینکه یه قسمتایی واقعا خسته کننده میشد برام، ولی نمیدونم چطوری بود که انگار این خستگی رو دوست داشتم.... در عین اینکه به ذهنم می‌رسید بعضی از صفحه ها رو رد کنم و برم صفحات بعدی، ولی همش یه حسی تو دلم میگفت که نه حیفه، و واقعا هم که حیف بود..... گاهی یک جمله وسط اون همه روزنوشت قشنگ حالت و خوب می‌کرد..... یه چند جا انقد به نظرم جمله قشنگ زیاد داشت که نمیدونستم کدوم و به عنوان بریده کتاب انتخاب کنم....
خلاصه بگم : واقعا دوسش داشتم و باهاش بهم خوش گذشت 💚🩷🤍
        

                ..... وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ..... آل عمران (١۶٩)
        

                نویسنده با بیانی ساده به توضیح علل و مسائلی که به صلح امام حسن (ع) با معاویه ختم شد، پرداخته .... 
ادبیات روان و ساده مهم ترین نقطه قوت کتاب بود.
واقعا قبل از خوندن این کتاب، هیچی از منطق این صلح نمیدونستم....... خیلی دید آدم رو نسبت به این موضوع شفاف میکنه 

        

                راستش نمیدونم چی بنویسم.....
موقعی که این کتاب و شروع کردم، داشتم یه کتاب دیگه هم میخوندم تو یه ژانر دیگه ای ولی نمیدونم چی داشت این کتاب که اصلااا نمیتونستم برم سراغ یکی دیگه تا وقتی که تمومش نکردم.....
_دیدین بعضی وقتا همین که آخرین صفحه یه کتاب و میخونی انگار که دلت تنگ میشه و میخوای بشینی دوباره از اول بخونی؟ انگار نمیخوای تموم شه.... این کتاب برام اینطوری بود 
هر فصلش یه زیبایی خاصی داشت ولی ولییی ٣ فصل آخر کتاب واقعاا آدم و میخکوب می‌کرد 💔
 یه جاهایی از اینهمه قدرت و اراده مادر شهید (خانم اشرف السادات منتظری) واقعا متحیر میشی. 
اسم کتاب هم خیلی زیبا و متناسب انتخاب شده.
از خوندنش پشیمون نمیشین........
        

                انقدر برام زیبا و به معنای واقعی کلمه دلنشین بود که به سختی میتونستم بذارمش کنار و همش دلم میخواست هی بخونم....
متن ساده و روون و درست مصداق این ضرب المثل : "آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند"
غم تلخ و تلنگرآمیزی که داشت، کشش خاصی رو ایجاد کرده بود.........