این جلد، درست مثل دو جلد قبلی، برام تبدیل شد به یه خاطره‌ی شیرین که مطمئنم هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم. تری دیری توی این سه‌گانه کاری کرده که ماجراجویی، طنز، اسطوره و حتی مفاهیم عمیق انسانی رو بریزه تو یه داستان خنده‌دار و پرهیجان.
جلد آخر واقعاً بی‌نظیر بود. مبارزه‌ی زئوس با هیولاها از اون صحنه‌هاییه که هم خنده‌دار بود، هم پرهیجان. ترکیبی از جدیت و حماقت، که فقط تری دیری می‌تونه به این خوبی از پسش بربیاد.
اما ستاره‌ی واقعی داستان هنوز هم تئوسه؛ اون نیمه‌خدای سر به هوا و دوست‌داشتنی که آتش رو به انسان‌ها هدیه داد... هدیه‌ای که انسان‌ها باهاش نه فقط گرما، بلکه جنگ، دود و نابودی هم ساختن. یه پیام تلخ پشت یه داستان خنده‌دار.
و در آخر، نمی‌شه از سَم، آلیس و جنی نگفت. اون‌ها هم به شکل خودشون قهرمان بودن؛ معمولی ولی شجاع، ساده ولی باارزش. حضورشون نشون می‌داد قهرمان بودن فقط کار نیمه‌خداها نیست.
نمره من : ۵ از ۵
      

        – کتاب پیرانزی یکی از متفاوت‌ ترین تجربه‌ های من بود. اوایل کتاب ممکنه کمی کند و گنگ به نظر برسه ، مخصوصاً چون اطلاعات خیلی کمی داده می‌شه و ما درست نمی‌دونیم این دنیای عجیب چیه و چه اتفاقی افتاده ولی همین رازآلود بودن باعث شد که بیشتر درگیرش بشم.
هرچه جلوتر می‌رفتم، حس می‌کردم دارم تکه‌ های یه پازل پیچیده رو کنار هم می‌ذارم، و هر کشف جدید واقعاً غافلگیرم می‌کرد. سوزانا کلارک خیلی ماهرانه فضاسازی کرده و دنیایی ساخته که هم عجیب و دور از ذهنه، هم به‌ شدت شاعرانه و پر از حس تنهایی و معناست.
•پیرانزی برای من فقط یه داستان فانتزی نبود؛ یه تجربه‌ی درونی و فلسفی بود درباره هویت و حافظه با نثری شاعرانه که مدت ها توی ذهن میمونه.

🫟 امتیاز من: ۴.۵ از ۵
      

        جلد دوم پرواز آتش دزد برای من به زیبایی جلد اول بود.حضور شخصیت‌های تازه مثل آشیل و پاریس خیلی به داستان رنگ و هیجان داد. تری دیری بازم تونسته با اون سبک خاص خودش یه ماجراجویی خنده‌دار و پرکشش بسازه. پایان داستان هم قشنگ بسته شد و کلی لذت بردم ازش.
      

        جلد اول آتش‌ دزد برام یه تجربه‌ی خیلی خاص بود. از همون اول با یه شروع خفن  توی داستان کشیده شدم و تا آخر ولش نکردم. تری دیری با اون طنز خاص خودش کاری کرده که حتی وسط لحظه‌ های جدی هم لبخند رو لب آدم بیاد. سبک روایتش واقعاً متفاوته و خیلی راحت آدم رو با خودش همراه می‌کنه. قبل از شروع کتاب تصوری که از داستان داشتم ، کاملا متفاوت بود . فکر میکردم قراره با یه کتاب حماسی طرف باشم ، ولی خب خیلی خفن تر از چیزی بود که انتظار داشتم.
از بین همه شخصیت‌ها، زئوس با اون شوخی‌ ها و رفتارهای غیر منتظرش واقعاً چشمم رو گرفت و برام از بقیه جالب‌تر بود. اگه دنبال یه داستان پرهیجان با کلی شوخی بامزه و شخصیت‌های باحال می‌گردی، این کتاب حتماً به دردت می‌خوره.
نمره من بدون شک ۵ از ۵ هست. ( امیدوارم دو جلد بعدی هم همینقدر جذاب باشه) 

 
      

        کتاب بازگشت به کتابفروشی موریساکی یه داستان دلنشین و آرومه که آدم رو توی دنیای کتابا و رابطه‌های انسانی غرق می‌کنه. شخصیت‌هاش ملموس و دوست‌داشتنی‌ان، مخصوصاً خود آقای موریساکی ( میتونم بگم واقعا بهترین دایی دنیاست ) با اون مغازه کوچیک و پر از کتاب های دست دومش که انگار یه پناهگاهه برای آدمای زخمی.
این کتاب نه فقط درباره عشقه، بلکه درباره پیدا کردن دوباره خودته.
سبک نوشتارشم ساده و صمیمیه، جوری که حس می‌کنی خودت هم وسط اون کتاب‌فروشی نشستی و داری بوی کاغذای قدیمی رو نفس می‌کشی و به  غرغر های دایی ساتورو و حرف های موموکو میخندی.
      

        کتاب با یه شروع خیلی قوی و جذاب وارد داستان میشه. از همون اول حس می‌کنی یه چیز جدی و خطرناک در جریانه. روند داستان مشخص و هیجان‌انگیزه، اما وسطای کتاب یه کم سرعتش کم میشه و شاید یه جاهایی کش‌دار به نظر بیاد. با این حال، پایانش دقیقاً همون چیزیه که از استیون کینگ انتظار داری: ترسناک، هوشمندانه و رضایت‌بخش.

صحنه‌های خشنی که توی کتاب بود واقعاً بی‌نظیر بودن. چند باری واقعاً نفسم بند اومد و حس کردم خودم توی اون خونه‌ ، کنار پل شلدون هستم.

اگه دنبال یه داستان روانی با ترس واقعی و بدون موجودات ماورایی هستی، میزری انتخاب خوبیه.
نمره من : ۴ از ۵.
      

        اگه دنبال یه داستان فانتزی پر رمز و راز هستی که تا لحظه‌ی آخر نتونی حدس بزنی چی قراره بشه، کاراوال دقیقاً همون چیزیه که دنبالش بودی. این کتاب داستان دختری به اسم اسکارلت و خواهرش تلا رو دنبال می‌کنه که بلاخره آرزوشون برآورده میشه و وارد بازی جادویی و عجیب به نام "کاراوال" می‌شن و در طول این سفر جادویی اتفاق هایی میوفته که باید باهاشون مقابله کنه.

از همون اول تا آخر کتاب، داستان پر از پیچ‌وخم و غافل‌گیریه. نکته‌ی فوق‌العاده‌اش اینه که واقعاً نمی‌تونی پیش‌بینی کنی قراره چی بشه. هیچ چیز قابل حدس نیست، و این یکی از چیزاییه که باعث شد من تا آخرش چشم ازش برندارم.

شخصیت موردعلاقه‌م بدون شک اسطوره بود. اون حس مرموز بودن و قدرتی که داره، یه جور جذبه‌ی خاص به کل داستان می‌ده. هرجا ظاهر می‌شه، یه حس خاصی همراهشه که باعث می‌شه ناخودآگاه بیشتر دنبالش کنی و بخوای بفهمی واقعاً کیه و چی می‌خواد.

در کل، کاراوال از اون کتاب‌هایی بود که نه تنها ازش لذت بردم، بلکه باعث شد حسابی درگیر دنیاش بشم. اگه فانتزی دوست داری و دنبال یه تجربه‌ی متفاوتی، پیشنهاد می‌کنم حتماً بخونیش.

نمره‌ی من: ۴.۵ از ۵
      

        آخ که چقدر از خوندن این کتاب لذت بردم
ترکیب ژانر جنایی کتاب و دوره‌ی چوسان واقعا جدید و جذاب بود
      

        یه کتاب ملو و بشدت غمگین با بوی شکوفه های گیلاس.
داستان راجع به پسری عکاس و دختری آرایشگر به اسم هاروتو و میساکی هست.
هاروتو بعد از اینکه خانم آرایشگر گوشش رو با قیچی میبره ، این رو یه فرصت می‌دونه که در ازای این زخم شیرین ، به میساکی درخواست قرار گذاشتن بده.
توی مسیر عاشقونه ی صورتیشون ، اتفاقاتی برای این زوح میوفته که باعث میشه از شدت غم ، کتاب رو جلوی صورتتون بگیرید تا اشکاتون رو کسی نبینه:)
      

        عالی بود 
تا لحظه های پایانی کتاب هیچ ایده ای نداشتم که قراره چطور تموم بشه 
ولی نظر من اینه که صد در صد قاتل هنوز اون بیرون داره زندگی می‌کنه و به ریش پلیس و خانواده های قربانیا می‌خنده....
      

        کتاب نسبتا خوبی بود . با اینکه اولش رو با هیجان شروع کردم ولی هر چی جلوتر می‌رفت تقریبا هیچ اتفاق خاصی نمیوفتاد و آخرای کتاب تازه شروعِ اتفاق های عجیب و غریب بود و خیلی تند به پایان رسید.
      

        یه جنایی که هنوز نتونستم از فکرش دربیام