پیرانزی از سوزانا کلارک یه رمان رازآلود و وهم‌آلوده که توی یه دنیای غریب و شاعرانه می‌گذره؛ یه خانه‌ی بی‌پایان، با تالارهای عظیم، مجسمه‌های اسرارآمیز و دریاهایی که توی راهروها جریان دارن.

راوی داستان، پیرانزی، توی این خانه زندگی می‌کنه، با هزارتوی تالارها آشناست، با پرنده‌ها و امواج حرف می‌زنه، و یادداشت‌هایی درباره‌ی نظم این جهان می‌نویسه. اما کم‌کم سرنخ‌هایی پیدا می‌شه که نشون می‌ده دنیای پیرانزی اون‌قدرها که فکر می‌کنه طبیعی و واقعی نیست. خاطرات گم‌شده، نامه‌های پراکنده و حضور مرد دیگر، همه نشونه‌هایی از یه حقیقت پنهانن که داره کم‌کم خودش رو نشون می‌ده.

کلارک توی این کتاب، با نثری شاعرانه و فضاسازی کم‌نظیر، یه معمای عمیق می‌سازه که به پرسش‌های فلسفی درباره‌ی واقعیت، حافظه و هویت می‌رسه. پیرانزی یه تجربه‌ی متفاوت از زمان و مکان رو ارائه می‌ده؛ یه رمان که هم حس رؤیا داره، هم وحشت، هم زیبایی.

گرچه کتاب به سرانجام‌ می‌رسه، توصیفات قوی و شاعرانه‌ای داره، اما اصل موضوع در کتاب‌ها و آثار نویسنده دیگه‌ای قرار داره که اگر اون اثرها رو خونده باشید، کتاب براتون خیلی جالب‌تر و قابل درک تر می‌شه. 
        

          موقع شروع کتاب با دنیای عجبیب و گیج کننده‌ای روبه رو میشید، یه خونه هزارتو پر از مجسمه‌، جلبک، آب باقیمونده از جزر و مد، یه سری استخوان انسان و یک فرد که بهش میگن پیرانِزی!
این اسم حتی برای خودشم آشنا نیست بلکه صرفاً اسمیه که دیگری بهش نسبت داده، دیگری کیه؟ تنها هم صحبت پیرانزی تو خونه:)
پیرانزی معلوم نیست چه مدت تو این خونه هزارتو بوده! اون هیچی از گذشتش یادش نمیاد!! تنها چیزی که خوب یادش میاد و بلده مسیریابی تو این هزارتوئه و البته مسجمه‌هارو هم خیلی خوب به یاد سپرده!
فصل اول و دوم ذهنتون خالی خالیه، نمیدونید چه اتفاقی داره میفته، اصلا اینجا کجاست، پیرانزی کیه، دیگری کیه؟
از فصل سوم کم کم یه چیزایی دستگیرتون میشه و اما به فصل ششم که میرسید: بوووم! حقیقت یهو براتون آشکار میشه