کدام فرزندان، در کدام نسل، تو را آزاد، آباد و سربلند با چشمان باور خود خواهند دید؟ ‏جان زخمی تو در کدام روز هفته التیام خواهد پذیرفت؟ چشمان ما به راه عافیت تو سفید شد؛ ای ما نثار عافیت تو!

بردگی هنوز در عمق وجود ما چنگ نینداخته بود زیرا لوانتن غروری در دل ما برمی‌انگیخت تا در سایه آن سر بالا نگه داریم و با نفرت رودرروی درد و اندوه خویش قد برافرازیم.

موقع غروب توی بالکن نشسته بودیم، تو و من، همان موقع او آن پایین از کنار آب رد شد، بی آنکه سر بالا بگیرد و من از دیدنش خوشحال شدم. ولی دستی به پیشانی تو کشیدم و موهایت را بوسیدم و علاقه م به تو به ترحمی شدیدا دردناک آمیخته بود. بازی در سپیده دم و رویا ترجمه علی‌اصغر حداد آرتور شنیتسلر