مثل قطعه‌ی موسیقیِ پیچیده‌ای بود که نمی‌خواستی زیاد به آن نزدیک‌شوی. اما توصیه‌ی من در این مورد همان توصیه‌ای است که در مورد آن قطعه‌ی موسیقی دارم: لازم نیست سعی کنی از آن سر دربیاوری، فقط باید با آن بسازی و منتظر بمانی تا خودش سر صحبت را با تو باز کند.

بعد بی‌حركت ايستاد و افتاد به جان دستان ملتهبش. در طول روز به خاطر اگزمايش آنها را مى‌پوشاند، حالا پوسته‌هايى را می‌دیدم که از دستانش روى فرش می‌ريختند، انگار كه مامان داشت خود را به گردوغبار تبديل می‌كرد. خرده ريزه‌هاى تنش را با پاهاى ظريف نوک تيزش، كه شبيه پاهاى رقصنده‌ها بودند، مى‌پراكند.

چیزی که منو آزار میده ، کمبود ثروت و رفاه نیست، فقر تخیله.

..ادبیات، و در واقع کل فرهنگ، اگه نه ابراز عشق به چیزها نوعی بزرگداشت زندگی ست.