یادداشت Alemeh Afzali

        این کتاب رو در یک روز و نصفی خوندم. انقدر جذبش شدم که لحظه ای نتونستم زمینش بذارم.
قصه از زبان دو برادر دوقلو روایت می‌شه، بی‌نام، بی‌تاریخ، بی‌جغرافیا. وسط یک جنگ هستیم، ولی نه اسم جنگ رو می‌دونیم، نه اسم کشور یا حتی شخصیت‌ها. همه‌چیز از نگاه دو راوی که خودشون رو "ما" خطاب می‌کنن، تعریف می‌شه. در صفحات ابتدایی کتاب، کم‌کم می‌فهمیم  که با دنیایی تلخ، دردناک و گاهی خنده‌دار طرفیم.
نویسنده تجربه‌ی جنگ جهانی دوم رو داشته، و ردِ رنج و خشونتی که نجربه کرده را توی روایت کتاب حس می‌کنیم، اما نه به‌طور مستقیم، سرد و طنزآلود. بعضی اتفاقات داستان به طرز تکان‌دهنده‌ای کوتاه روایت میشن. اما ضربه‌ای می‌زنن که شوکه میشی ولی مجبوری به خوندن ادامه‌ی داستان.
اگر دنبال روایتی بین طنز تلخ و سیاهی واقعیت با زبانی ساده هستین، این کتاب انتخاب خوبیه.