یادداشت Alemeh Afzali

         آگوتا کریستوف در داستان «دیروز»، تصویری سرد و تلخ از پناهندگی و بیگانگی در کشور غریب ترسیم می‌کند؛ همان فضای تلخ و خشن سه‌گانه‌ی دوقلوها، این‌بار در قالب روایتی کوتاه.
کریستوف با زبانی مینیمال و سرد، روزمرگیِ خالی از معنا را به تصویر می‌کشد؛ زندگیِ کسی که گذشته‌اش را از دست داده، در سکوت و تکرار فرسوده شده و در انتظار چیزی‌ست که هرگز نمی‌آید.
راوی می‌تواند هر پناهنده‌ای باشد؛ هر انسانی که در غربت، میان خاطرات گذشته و تکرار امروز سرگردان مانده است. «دیروز» حکایت انتظار، سکوت و گمگشتگی یک انسان است.