ظهر دوشنبه ۷ آبان بود که خبر تقریظ آقا بر کتاب را در کانال رسمی ایشان دیدم. با توجه به موضوع کتاب، همان روز اقدام به تهیه کتاب کردم که در ایام تسخیر لانه جاسوسی؛ این کتاب را مطالعه کنم.

💠 «ایستگاه خیابان روزولت» را شاید بتوان یکی از معدود کتاب‌های تقریظی متفاوت دانست، برخلاف اغلب کتاب‌های تقریظ شده، این کتاب در دسته دفاع مقدس تعریف نمی‌شود.

💠 این کتاب به موضوع تاریخی پرداخته که امام از آن تعبیر به انقلاب دوم کردند؛ انقلابی که بزرگ تر و مهم تر از انقلاب اول بوده است. زیرا جوانان پیرو خط امام با تسخیر لانه‌ی جاسوسی ابعادی جدید از انقلاب را به جهانیان عرضه کردند. ما صرفا به دنبال سرنگونی دست نشانده غربی‌ها نبودیم بلکه با انقلابی عصر‌ساز پایه‌های نظامات جهانی را دچار تزلزل کردیم. 
وقتی امام به پشتوانه مردم قیام کردند و شعار «نه شرقی، نه غربی؛ جمهوری اسلامی» را سردادند؛ در پی تحقق تمدن و نظم جهانی با محوریت اسلام بودند. و این اقدام جز با نفی سلطه گری سلاطین جهان از جمله آمریکا محقق نخواهد شد.

💠 یکی از مسائل قابل توجه و مورد اذعان همه‌ی خوانندگان، بالا بودن تعداد و اعتبار اسناد مورد استفاده کتاب است.  موضوع تاریخی کتاب و تعداد بالای اسناد، اسامی و حوادث از شیوایی و روانی متن نکاسته است.

💠 متاسفانه خلا وجود این کتاب و روایت‌ها بسیار احساس می‌شود. و صد افسوس که در کتب رسمی آموزشی ما این مطالب جایی ندارند و کمتر به آنها پرداخته می‌شود. 
تاریخ را اگر ما روایتی نکنیم برایمان روایت خواهند کرد. این موضوع را براساس اسناد کتاب و مقایسه آن با منابع داخلی؛ به وضوح می‌توان متوجه شد. ای کاش که دغدغه مندان نسبت به این حادثه مهم اندکی بیشتر توجه کنند.

 💠 نقطه محوری تسخیر لانه جاسوسی است اما به مسئله نفوذ آمریکا از بدو تاسیس سفارت تا آبان ۵۹ پرداخته می‌شود.  ای کاش که سینه چاکان آمریکا و آنانی که حل مشکلات را صرفاً به دست کدخدا (!) می‌بینند، با چشم بصیرت رجوعی به اسناد جاسوسی داشته باشند.

💫 واگویه‌های ذهنی بعد از مطالعه کتاب:
🔶 اقدام تسخیر قرار بود که به صورت چند روز باشد (با توجه به هدف اولیه و برنامه‌ریزی که از قبل صورت گرفته بود.). و چه بسا عملکرد برخی از آن دانشجویان از سر احساس بوده باشد. اما نیت خالصانه‌ای که آنان داشتند (و البته برخی اقدامات صحیح که در ادامه شرح خواهم داد.)، چنین برکت بزرگی را به همراه داشت. 

🔶 نکته‌ی قابل توجه دیگر، همراهی مردم از این تصمیم بوده است. در مبانی اسلام که پایه و اساس انقلاب است، مردم از جایگاه بسیار والایی برخوردار هستند به نحوی که شکل گیری و بقای حکومت به خواست و همراهی آنان است. مردم ایران بار دیگر با حمایت خود از اقدامات دانشجویان خط امام، از این انقلاب پاسداری کردند. 
همراهی و حضور مردم در صحنه های حساس این کشور پدیده‌ای عجیب و پیچیده است. و اهمیت آن زمانی مشخص می‌شود که بدانیم قیام عصرساز مردم تنها قیام حسیمی (قیام برای حفظ اساس اسلام) است که با تشکیل حکومت اساس اسلام را حفظ می‌کند و نتیجه شهادت را به همراه ندارد. و این موضوع رابطه مستقیمی با همراهی مردم دارد. (الحمدالله که مردم ما در این امتحان سخت سربلند شدند.)

💠 یکی از توصیه‌های موکد امام خمینی (ره) و حضرت آقا به قشر جوانان به خاصه دانشجویان رجوع به روحانیت اصیل و اسلام شناس است که جریان جنبش دانشجویی از خط اصیل اسلامی منحرف نشود. دانشجویان پیرو خط امام نیز در این مورد پیشگام بودند. و این اقدام خود را با روحانیت چک کرده و حتی بعد از تسخیر نیز منتظر امر امام خمینی (ره) بودند که برخلاف امر ایشان اقدامی انجام ندادند.

🔶 نام اشخاصی در کتاب و تسخیر. لانه جاسوسی مطرح هست که با دیدن آنها تعبیر حضرات پشیمان در ذهن آدم پر رنگ می‌شود. و مدام این سوال مطرح می‌شود که چه شد که آنها روزی از این اقدام خود که مایه مباهات است، پشیمان شدند! 
اینکه چه می‌شود عده‌ای از آن دانشجویان می‌شوند حضرات پشیمان (چون ابراهیم اصغرزاد‌ها) و عده‌ای پای این آرمان‌ها می‌ایستند و شهید می‌شوند (محسن وزوایی، حسین علم‌الهدی، مهدی رجب بیگی و ...)؛ را آقا در دیدار با خانواده شهید ییلاقی شرح می‌دهند.
(توصیه می‌شود جزوه «انگیزه بدون زیر ساخت؛ فاتحان دیروز عذرخواهان امروز» که در کانال hamzevasl@ مطالعه شود.)

❗در انتها توصیه می‌کنم بعد از خواندن کتاب مطالب سایت khamenei.ir ناظر به این کتاب را مشاهده نمایید.
      

        همزمان با ایام اربعین، بعد از تجربه دل‌انگیز پیاده روی امسال، خواندن این کتاب رزقم شد.
موضوع و عنوان کتاب برای افرادی که فعالیت فرهنگی و تشکیلاتی دارند، جذاب است؛ اما به نظرم تحلیل و یادداشت‌های کتاب در سطح و اندازه موضوعی که انتخاب شده بود، نیست. 
به پشتوانه عنوان کتاب، انتظار تحلیل و نوشته‌ی قوی داشتم.

از خواندن آن پشیمان نیستم و به برخی دوستانم هم شاید مطالعه این کتاب را توصیه کنم.

به نظرم کتاب جای خالی عباس (ع)، جز دست کتاب‌هایی هست که یکبار خوانده شود کافی هست. و بین سرشلوغی های زندگی خواندن آن خالی از لطف نباشد.
اما انتظار کتاب تحقیقی که بتوان به آن استناد کرد را نباید از این کتاب داشت.
البته از برخی از نکات آن می‌توان برای سخنرانی‌ها، آموزش های تشکیلاتی و ... ایده گرفت. ایده‌ای که به پشتوانه تامل و تحقیق می‌تواند خروجی مطلوبی داشته باشد.
      

        اولین بار نام عبدالله والی را در جلسه‌ای از زبان یکی از اساتید تشکیلاتی شنیدنم. اگر اشتباه نکنم در ذیل مبحث تاب‌آوری بود که صحبت از ایشان شد.
حاصل یکی از شبگردی‌های شبانه‌ام در اینستاگرام آشنایی با کتاب «تا خمینی شهر» بود. کتابی که یکی از دوستان عزیزم آن را در صفحه ‌اش معرفی کرده بود. با وصفی که ایشان از کتاب داشتند و شخصیتی که برایم در آن جلسه روایت شد؛ این کتاب رفت در لیست کتاب‌هایی که باید می‌خواندم.
«تا خمینی شهر» یکی از چندین کتابی بود که امسال از نمایشگاه کتاب تهیه کردم. مشغله‌های و سرشلوغی‌ها مزید علت شد که این کتاب را زمانی بخوانم که یکی از مهم‌ترین تکلیف‌ها و مسئولیت زندگی‌ام را پیشرو داشتم.

«تا خمینی شهر» روایت آبادگران بشاگرد با محوریت حاج عبدالله والی است. آنهایی که بزرگترین افتخار خود را سربازی ولایت فقیه می‌دانند و برای انجام تکلیف خود، از جان، مال، خانواده و آبروی خود برای این مهم هزینه کردند.

حواشی و فرعیات حول محور کتاب و شخصیت‌های آن همیشه برام ارزشمندتر بوده، زیرا آن حواشی هستند که قرار هست بر من تاثیر بگذارد و باعث شود که من قبل و بعد خواندن کتاب متفاوت باشم. به همین جهت به واگویه‌های خود از این حواشی مهم بعد از خواندن کتاب می‌پردازم.

 برکات انقلاب (انقلابی که از بطن شکل‌گیری آن و تا آرمان‌هایش همه‌ی اسلامی هستند) بسیار‌تر از آن است که امثال من بتوانیم آن را احصا کنیم. شاید یکی از کوچک‌ترین برکات آن را شکوفایی شخصیت‌هایی چون عبدالله والی باید بدانیم. اگر انقلاب اسلامی و بسترهای آن نبود، این رشاد‌ت‌ها و حماسه‌ها خلق نمی‌شدند. البته این افراد هرگز مثل آدم‌های عادی زیست نمی‌کنند کما اینکه رفتارهای قبل انقلاب حاج عبدالله بیانگر این موضوع است. اما اینکه او تبدیل به شخصیتی شود که به اذعان بسیاری پیامبر بشاگرد (به جهت نقشی که برای آبادانی و خوداکتفایی بشاگرد داشت) است؛ مدیون مکتب انقلابی خمینی کبیر است.
اسلام دین و مکتب انسان ساز است و به تعبیر حضرت آقا در کتاب طرح کلی، کارخانه انسان‌سازی. امام برای حفظ این مکتب بزرگ قیام کرد تا شاهد رشد و شکوفایی آدم‌ها و به تعبیر بهتر انسان شدن آنها باشیم. حال با گذشته بیش از ۵۰ سال از شروع نهضت، شاهد این هستیم که جوانان آمریکایی و اروپایی هم وارد چرخه این کارخانه انسان‌سازی شدن، و مجرای ورود آنها دفاع از یکی از آرمان بزرگ انقلاب اسلامی یعنی حمایت از فلسطین مظلوم و مقتدر است. 

مسئله‌ای که گاها کمتر به آن توجه و پرداخته می‌شود. نقش و تأثیر خانواده بالاخص مادران و همسران این بزرگ‌مردان است. بدون اغراق باید گفت که اگر آنها و حمایت‌ها و پشتیبانی آنها نبود، هیچ یک از این مسائل محقق نمی‌شد که ما روایت آن را بخوانیم.
نکته‌ای که از چشمان تیزبین حضرت آقا مغفول نمی‌ماند، و در دیداری که با خانواده والی دارد در خطاب به همسر حاج عبدالله متذکر می‌شوند.

حاج عبدالله والی در سه بعد معرفت، اخلاق و بصیرت سرآمد بود. ایستادگی بر ادای تکلیف و خارج نشدن از مدار ولایت فقیه خود حاکی از این موضوع است. 
این ویژگی‌ها در اوست که در آبادانی بشاگرد به دو مسئله مهم بهبود وضعیت اقتصادی به واسطه خوداکتفایی آنان (البته این خودکفایی صرفا اثرات بهبود معیشتی و اقتصادی ندارد) و ارتقای وضعیت فرهنگی منطقه با ساخت مسجد، مدرسه و حوزه علمیه بیش از همه توجه می‌کند.
ترتب و میزان اهتمام او هم جای تحسین بسیار دارد. فرهنگ که شامل باورها و ارزش است؛ مهم تر و تأثیر گذارتر از سایر مسائل است و کار فرهنگی در بسیاری از اوقات با مسائل معیشتی و اقتصادی گره خورده است و بدون رفع حداقلیت آن نمی‌توان کار فرهنگی در لایه‌های عمیق و زیربنایی انجام داد.

در برهه‌ای از زندگی که دلزده از برخی سیاست‌ها و رفتارهای به تبع آن بودم. خواندن روایت این جهادگران آسمانی موجب تسلای روح و خاطرم شد. 
کتاب «تا خمینی شهر» این تذکر را برای من به همراه داشت که شاگردان مکتب خمینی فارغ از هرگونه سیاست بازی، به انجام تکلیف و رسالت خود می‌پردازند و هرجایی که در آن قرار دارند را مرکز دنیایی می‌دانند که همه‌ی کارها متوجه بر آنهاست. و بهترین مزد که تمامی خستگی‌ها و ناملایمات را از بین می‌برد، دیدن لبخند رضایت نائب امام زمان (عج) است.