یه شاهکار  خفن میخوای که بتونین توش سالها زندگی کنی و بازم سیر نشی؟
به این کتاب مراجعه کنید 
      

        با خوندنش انگار ۷ ساله شده بودم و تو دنیای افسانه ها زندگی میکردم افسانه هایی که سعی میکردم با هزارتا غلط و غلوط بخونمشون 
درسته که از روی واقعیت نوشته شده بود ولی قلم نویسنده طوری بود که در طول خوندن کتاب لبخند از رو لبم کنار نمی‌رفت  وقتی بعد دو ساعت تموم شد طوری دلم برای توتو _ چان و توموا و خلاقیت های آقای کوبایاشی  تنگ شد که حد نداشت . این کتاب شاهکار نبود ولی خیلی حس خوب داشت 
خوندن این کتاب برای همه سنین از ۷ ساله تا ۱۶۰۰ ساله واجبه 


      

        زیبایی این کتاب✨️✨️
      

        اگه بتونم کتابی در سطح این کتاب بنویسم ( از لحاظ شباهت موضوع منظورم نیست)   یکی از بزرگترین آرزو هام برآورده میشه چون یه شاهکار نوشتم 
به جرعت میتونم بگم این کتاب از جلد اول بهتر بود هم جلدش زیباتر بود و هم داستان به جریان افتاده بود و ... 
اگه از جلد اول خوشت اومد یا برعکس حتی خوشتون نیومد باید این کتابو بخونید چون محشره 
 اوایلش زیاد کیت رو درک نمیکردم و حتی با اینکه تو جلد اول خیلی محبوب بود دوسش  نداشتم ولی تو این جلد درکش کردم 
اگه بخوام درباره این کتاب بنویسم قطعا خیلی از مزیت هاش رو جا ميندازم  و اصلا مگه میشه قشنگی های این کتابو شمرد  
برا همین باید کتابو بخونید 
خلاصه که با اینکه کوتاه تر بود ولی خیلی خیلی بهتر بود
این یادداشت حتی یک هزارم ذوقمو برای این شاهکار نشون نمیده 


      

        روزی روزگاری سه بچه بودند.....
 





پیچش های ناگهانی کتاب یکی از بهترین قسمت ها بودند نقاط قوتی که به یاد ماندنی هستند فوق العاده به یاد ماندنی 
شخصیت پردازی ها عالی بودن در حدی  اگه جانی ، مرین و یا گت رو توی خیابون ببینم نه از روی ظاهر بلکه از روی رفتار هاشون میتونم تشخیصشون بدم ولی کیدنس  نه از اول تا آخر کتاب ازش متنفر بودم و راستش رو بگم دلیل خاصی نداشتم ولی شاید  با اتفاقات آخر کتاب کمی درکش کرده باشم 
در آخر میتونم بگم که فضا سازی بقدری خوب بود که من هفده تابستان در جزیره ای زندگی کردم که عاشق خودش آدم ها و خانه ها و یا بهتر بگویم عمارت هایش بودم 
جدا نمیتونم حسمو به این کتاب توصیف کنم چون توصیف  یه زندگی خیلی سخته و ممکنه خیلی چیزا جا بمونه خیلی چیزا.... 
یکی ازکتابایی که جوری اشکمو در اورد که انگار داشتم برای یه اتفاقی تو واقعیت اشک می‌ریختم  و جادوگر سیاه را کمی درک میکردم
      

        با ظاهر و سر و شکلی کودکانه اما معنایی بزرگ ... خیلی بزرگ
      

        یه شاهکار؟ 
شاید نه اما یه اثر عالی بله 
این کتاب با این‌ که‌  فقط و فقط  ۵۰۰ صفحه بود امااا یک  عمر زندگی  رو در خودش جای داده بود و شاید حتی یک عمر هم براش کافی نباشه 
اگه بخوام از معایبش بنویسم میتونم به آخرین تصمیم زایراس اشاره کنم که چندان بنظرم عادلانه نبود
فرض کنید در آستانه پادشاهی بیشتر ربات هاست که هم شخصیت انسانی و هم ربات گونه نمیتونه ازش به راحتی دست بکشه . قدرت  چیزیه که هیچ موجودی نمیتونه به راحتی و به اون آسونی دست از سرش برداره هیچ موجودی 
درسته که اگه انتخابش قدرت بود ادامه داستان ( جلد های بعد)  نیازمند خلاقیت بیشتر و سخت تری بود اما اگه کشمکش های درونی پررنگ تر بودن داستان زیباتر و البته طبیعی تر میشد .
اما جدای این ها بنظر بنده این کتاب ارزش چندین بار خوندن رو داره و وایب دنیاش فوق العاده وصف ناپذیر و زیباست . 



      

        به یاد گرگ های بیابان ؛ 
آلفا ، گاما و بتا 
و تمام کسانی که در راه (نجات دادن عزیز ترینشان ) فدا شدند


همینطور تصادفی این کتاب رو شروع کردم اما نمیدونستم که چقدر قراره درگیرش بشم 
این کتاب از اون دسته کتاب هایی بود که نویسنده علاقه شدیدی به کشتن و فدا کردن شخصیت ها داشت و شاید این روند رو  جذاب کرده بود 
نویسنده کتاب رو طوری نوشته بود که خواننده  طوری مجذوب شخصیت های میشد که احساس می‌کرد داره در کنارشون زندگی میکنه و مرگشون تاثیر زیادی روی خواننده می‌گذاشت 
در اواسط داستان وقتی روایت از سایدا به لیا برمی‌گشت کمی داستان بی هیجان تر میشد و انگار وقایع احساس نمیشد اما در آخر اینطور نبود و به نظر من کمی نوع روایت و قام نویسنده عجیب و خاص و در بعضی اوقات آزار دهنده بود
این کتاب جز کتاب هایی هست که خوندنش رو به هرکسی که هیجان ، زیبایی و غم شدید میخواد میتونم پیشنهاد کنم 
و حقیقتا نمیتونم حسم به این کتاب رو توصیف کنم  ، غمم رو ابراز کنم و علاقه شدیدم به موضوع داستان ،  شخصیت های فوق العاده و یادگاری های این کتاب ثابت کنم 
امیدوار و مطمئنم که از خوندن این کتاب نه تنها پشیمون نمیشید بلکه این کتاب جز کتاب های مورد علاقه تون قرار میگیره 
شخصیت های مورد علاقم ؟ 
الفا ، گاما ، بتا ، سایدا ،  کاپیتان ، مرگاس ، شاگ ، افجل و شاید لیا ( امیدوارم کسی رو جا ننداخته باشم)


      

        عالیی
      

        راستش خوندن این کتابو خیلی طول دادم حدود یه ماه و وقتی دوباره شروع کردم یکم سیر اتفاقات یادم رفته بود اما بازم ازش لذت بردم و از قلم نویسنده خوشم اومد
      

        خب باید بگم که این کتاب اصلا من رو جذب نکرد و در واقع میشه گفت که همینطور بزور و سرسری خوندمش که بره وقتیم تموم شد خدا رو شکر کردم و واقعا بنظرم وقت حیف کردم و این وقت رو میتونستم برای یه ۶۰۰ صفحه‌ی دیگه بزارم 
البته از حق نگذریم بیشتر به خاطر این بود که با شخصیت اصلی ارتباط نگرفتم و داستان رو فقط بخاطر ناکاتا و هوشینوی عزیزم ادامه دادم
      

        کتاب خوبی بود و ازش لذت بردم اما متن روونی نداشت✨️
      

        این جلد هم درست مثل جلد اول یه شاهکار بود یه شاهکار واقعی . جدا زبانم قاصره از همه چیز تموم بودن این کتاب 
فقط میتونم بهتون بگم که اگه نخونینش نصف که هیچی کل عمرتون بر باده
      

        یه کتاب فوق العاده✨️🩷
      

        خلاقیت ذهن نویسنده ، متفاوت بودن متن و.. کتاب ، پیچش های داستان ، شخصیت های درست و توصیف های دقیق این کتاب رو به یکی از بهترین کتابایی که خوندم تبدیل کرد.