«آرتمیس فاول» هم از همان دسته کتاب‌هایی بود که نخریده بودم اما انقدر به انتظار فرصت خواندنش نشسته بودم، در ذهنم، نیم سانت خاک رویش نشسته بود. احساس میکردم جلدش با من حرف می‌زد و من تصور بیش از حد زیبایی از آن داشتم.

این وظیفه آرتمیس فاول دوم است که آینده مالی خانواده‌اش را تامین کند و او اینکار را با شیوه‌ی خودش که گرفتن یک لپرکان باشد انجام می‌دهد…

احتمالی که به عنوان دوست‌دار تخیل می‌دهم، این است که خوانندگان وقتی کتابی با این حجم و جلد زیبایش را باز کنند و بعد متوجه شوند برای رسیدن به اصل داستان مجبورند مدتی را صرف خواندن توضیحات موجودات جادویی بکنند، به جواب چرایی تعداد دفعات چاپ کتاب شک بکنند. با این حال، به شخصه با علاقه عجیبی پای خواندنشان نشستم.

یکی از موضوعات مهمی که در باحوصله ماندن خوانندگان تاثیر دارد دیالوگ است و نکته‌ی بعدی «آرتمیس فاول» نیز دیالوگ‌های فوق‌العاده آن است. به وضوح تفاوت حالت صحبت کردن شخصیت‌های خیلی متفاوت از یکدیگر را می‌توانید تشخیص دهید و حتی در بعضی بخش‌ها با کمترین توصیفی از نحوه صحبت افراد حاضر در داستان، مطلع می‌شوید که دقیقا در چه حالتی هستند.برای مثال، وقتی نگوین از ترسش آرتمیس را ارباب صدا می‌کند، به چیز دیگری نیاز نیست.

از طرفی، خود شخصیت اصلی ماجرا خصوصیات خاص خود را دارد که همین موضوع می‌تواند به تنهایی بخشی از کیفیت کتاب را تکمیل کند.یک بچه‌ی نوبالغ رنگ و رو پریده که با کلمات و اقتدار یک بزرگسال سلطه‌گر حرف می‌زند.

در بسیاری از بخش‌های داستان، روند تعریف کردن نویسنده به این حالت بود که نهایتا در هر دو خط، تعویضی صورت می‌گرفت و روی شخصیت دیگری تمرکز می‌کرد اما این تغییر اشکالی به وجود نیاورده و اتفاقا نقطه قوتی بر کتاب بخشیده که باعث شده حوصله خواننده سر نرود.

«آرتمیس فاول» می‌تواند همان کتابی باشد که برای خواندن جلدهای بعدیش لحظه‌شماری کنید، داستانش به یادتان بماند و حتی بخواهید نوشتن چیزی مثل آن را خودتان هم تجربه کنید :)
        

          با ناشر/نویسنده‌هایی که صبر می‌کنن وقتی بزرگ و عقل رس شدید کتاباشون رو می‌سپارن دست هالیوود باید چی کار کرد؟
        

          فلی به هالی :
«‌‌ اعتماد به نفس بیش از حد، یعنی نادانی . وقتی به خودت غره باشی یعنی نمی دونی که خیلی چیز ها رو نمی دونی . » 
کتاب آرتمیس فاول نوشته ی ا این کالفر کتاب علمی – تخیلی است . این کتاب  در مورد پسری به اسم آرتمیس است که از هوش و ذکاوت زیادی برخوردار است . او برای رسیدن به هدفش هر کاری میکند حتی اگر لازم باشد پیش جنی می رود و از او درخواست کتاب میکند.
توصیفات داستان در مورد مکان به خوبی انجام نشده بود و خواننده چیز کمی از محیط و مکان میدانست برای مثال محل زندگی جن و پری ها ما فقط می دانستیم زیر زمین هستند و هیچ اطلاعات دیگری نداشتیم و همین نکته در توصیف شخصیت ها هم اتفاق افتاده است . نویسنده فقط یک توضیح کلی در مورد کارکتر به خواننده داده است و او را رها کرده است.این موضوع میتواند برای برخی خواننده ها مشکل ساز باشد چون اطلاعات ناقص در برخی از قسمت ها باعث متوجه نشدن کامل داستان و سردرگمی می شود . در این داستان که جن و پری یعنی یک موجود جدیدی وجود دارد باید توصیفات شخصیت بیشتر باشد تا خواننده بیشتر همراه شود.
طولانی بودن برخی از فصل ها باعث خستگی خواننده می شد . در فصل « هالی » انگار نویسنده یک داستان کامل را داشت در این فصل توضیح می داد و این خسته کننده بود . روند داستان در برخی از قسمت ها سریع و قابل فهم پیش می رفت ولی در بعضی از قسمت ها توضیحات یا گفت و گو هایی پیش می آمد که نبودشان چیزی از داستان کم نمی کرد .
در بعضی از قسمت ها از یک توصیفاتی برای توثیف آن لحظه استفاده شده بود که داستان را زیبا می کرد و فهم آن لحظه را بیشتر می کرد، مانند: هالی سعی کرد لبخند بزند . اما چیزی که روی لب هایش نقش بست درواقع شبیه حالت مکیدن یک لیمو ترش بود .
در کل کتاب سرگرم کننده ای بود :‌)
        

          این کتاب همیشه توی قلب من باقی می‌مونه:))
        

          اگه یه نوجوون دارید که میخواید کتابخوندن رو شروع کنه این کتاب خیلی خوبه. داستانش پر کششه و برای علاقه‌مند شدن به کتابخونی مناسبه.
        

          ژانر تخیلی قشنگی داشت ولی خب یه خورده کودکانه بود 
        

          داستان ساده ولی در تعلیقی داشت.
        

          آرتمیس فاول و گروگانگیری اولین کتاب این مجموعه‌است که در آن، آرتمیس فاول نوجوان ۱۲ سالهٔ نابغه و قهرمان همراه با محافظ شخصی اش باتلر، سروان هالی شورت از نیروی ویژهٔ پلیس زیرزمین اجنه (Lower Element Police - LEP) را گروگان گرفته و در ازای آزادی او یک تن شمش طلای ۲۴ عیار از اجنه (که البته بعداً نیمی از آن را از به نیروی ویژه پس می‌دهد) که از دست انسان‌ها پنهان و به زیر زمین پناه برده‌اند می‌خواهد
        

          مخزن کتابخانه‌ی مدرسه‌ی ما بسته بود. اگر کتابی را می‌خواستیم باید نشانی آن را به کتابدار می‌دادیم تا برایمان بیاورد و همیشه اعتراضم این بود که "وقتی نمی‌دانم چه کتابی می‌خواهم، چطور باید پیدایش کنم؟" برای همین هرازچندگاهی وقتی چشم کتابدار را دور می‌دیدم بی‌اجازه وارد مخزن می‌شدم و چند کتاب برمی‌داشتم. آرتمیس‌فاول را هم همین‌طور پیدا کردم. کتاب نو بود و فکر کنم من اولین کسی در مدرسه بودم که پیدایش کرد و خواند.

داستان در مورد پسرکی تبهکار است که تصمیم می‌گیرد یک جن را بدزد تا بتواند گنجینه‌ی طلای او را تصاحب کند اما ماجرا به همین راحتی نیست. جن و پری‌ها سال‌ها قبل برای رهایی از دست انسان‌ها زندگی‌شان را به زیر زمین بردند و همانجا حسابی پیشرفت کردند و حالا علاوه بر جادو، تکنولوژی‌های بسیار پیشرفته‌تری از انسان‌ها دارند و همین باعث می‌شود مجموعه‌ی آرتمیس فاول علاوه بر تخیلی، علمی-تخیلی هم باشد. چون به تکنولوژی‌هایی اشاره می‌کند که شاید تا سال‌ها بعد به دست انسان‌ها ساخته نشود.

در جلد اول، آرتمیس یک پسر تبهکار،‌ خودشیفته و تاحدی دیوانه است به همین خاطر شاید از مصاحبت او خوشحال نشوید، اما نکته‌ی مثبت اینجاست که او در طول مجموعه به تدریج تغییر می‌کند و چرخش شخصیت او باعث جذابیت بیشتر قصه می‌شود.

از طرفی شخصیت‌های فرعی، مثل باتلر، محافظ آرتمیس. هالی، جنی که آرتمیس می‌دزد، فُلی، سانتوری که مسئول بخش کامپیوتر فرماندهی پلیس جن و پری هاست، فرمانده روت، مالچ دیگامز و .‌‌... این‌قدر خوب شخصیت‌پردازی شده‌اند که تا مدت‌ها دلتان برایشان تنگ می‌شود.

بعضی از بخش‌هایی که توضیحاتی در مورد تکنولوژی‌های جدید می‌دهد ممکن است گیج‌کننده باشد یا حداقل برای منِ نوجوان گیج‌کننده بود و به همین خاطر خیلی وقت‌ها آن قسمت‌ها را رد می‌کردم.

نویسنده خیلی خوب از پس توصیف همه‌ی صحنه‌ها برنیامده، یعنی شما تا پایان مجموعه هم نمی‌توانید خیلی خوب سرزمین جن‌وپری‌ها زیر زمین را تصور کنید یا نحوه‌ی بالا و پایین رفتن آن‌ها را از زیر زمین به روی زمین را درک کنید اما می‌توان این نقص‌ها را به خوبی‌های دیگر کتاب بخشید.

آرتمیس فاول یکی از بهترین مجموعه‌های تخیلی است که خوانده‌ام. مجموعه‌ای که بعد از هری پاتر در صدر لیست تخیلی‌های موردعلاقه‌ام قرار دارد.
        

          وقتی یه نوجوان باشی که از دیدن فیلم اکشن و هیجان انگیز لذت می برد، این کتاب برات حکم نان شب رو پیدا میکنه. رسما دیوانه اش میشی.
ماجرای پسری که از راه خلاف و گروگانگیری می خواد خانواده اش رو نجات بدهد، اون هم نه هر گروگانگیری، بلکه دزدیدن یک جن. 
کتاب صفحات زیادی دارد و خب خیلی طول می کشه تا ماجرای کتاب شروع بشه، اما اصلا قرار نیست ولش کنی چون از بیان جزئیات خودداری کرده و سعی دارد زودتر خواننده رو وارد داستان کنه. بیان داستان اونقدر خوب بود که من عاشق تک تک شخصیت ها شدم. و واقعا برای من سخت میشد اگر قرار بود تمامی این شخصیت ها رو بعد از یک کتاب باهاشون خداحافظی کنم. اولین کتاب این مجموعه اون قدر عالی هست که بخوای تمام مجموعه رو یکجا بخری.😁

        

          بنظرم برای نوجوانی که فانتزی دوست داره خوبه، تلفیقی از جادو  و فانتزی شخصیت اصلی داستان هم نوجوانه
در حد هری پاتر نیست اما خوبه
        

          خوب بود
        

          من بعد دیدن یه نقد طولانی و مثبت از این کتاب تصمیم به خوندنش گرفتم این کتاب در نوع خودش خوب عمل کرده شخصیت هاش دوست داشتنی ان و حتی شخصیت های نچسبش هم به داستان کمک میکنن راوی داستان رو به صورت طنز میگه هرچند بعضی از شوخیای راوی بی مزه بودن شبیه کسایی که میخوان مزه بریزن اما حوصله سربره ( انقدر هایی که میگم عیب گنده ای نبود)  حرفی درمورد جهان داستان ندارم بعضی چیزا رو نفهمیدم نیم نمره ای که نذاشته امتیازم چهار بشه این قسمت بود که هنوز جلد اوله و از پتانسیل شخصیت ها و داستان به خوبی استفاده نشده و اگه بخوام این عدم استفاده رو توصیف کنم باید بگم که کتاب مثل بخش دی بود که میبایست صبر کنی تا به تهش برسی اما فضاش برعکس بخش دی خیلی روشن و فانتزی بود برای همین اون حال و هوای خفن رو نداشت ( اوه شت و ای وای داستان توی شب اتفاق افتاده بود و اگه من بجای اینکه توی روز تصور کنم توی شب تصور میکردم خیلی بیشتر توی فضا فرو میرفتم) خوب گویا عیب آخری که گفتم از خودم بوده اما به طور کلی من این کتاب رو پیشنهاد میکنم ارزش خوندن داره و ای کاش زودتر میخوندمش و بنظرم ارزش خرید رو هم داره اگه توی سن مناسب (فکر کنم دوازده) هستید و به اینجور کتابا علاقه مندید( مثل هری پاتر پرسی جکسون مجستریوم)