و اما مجموعه‌ای که هر جلد بهتر و قوی تر می شود..
معلوم است که این طور می شود!
در هر صورت،او خانم مایر است!
خالق دنیایی زیبا،با شخصیت هایی پرستیدنی و سیر هوشمندانه‌‌ی داستان،
و قلم قوی او در صحنه پردازی و به تصویر آوردن لحظات کتاب،
و تنها ایرادی که میتوانم از کتاب های خانم مریسا بگیرم،
شروع کند و تقریبا خسته کننده بیشتر کتاب‌هایشان است
که این نقص را با فصل های هیجان انگیز آخر جبران میکند،
        

          خب باید بگم کتاب اوایلش کند شروع شد و برعکس کتاب اول و دوم که جذاب بود به زور جلو می رفت...اما رفته رفته بهتر شد و کم کم به زور می تونستم کنار بذارمش...در کل این مجموعه برام جذاب‌تر از اونی بوده که فکرشو می کردم...واقعا از خوندنش دارم لذت می برم و دوسش دارم قبلا فکر می کردم طبق عکس فن آرت های کتاب ، اسکارلت به شخصیت محبوبم تبدیل بشه اما سیندر اون کسیه که از کتاب اول ازش خوشم اومد و نظرم در موردش عوض نشده...ولف رو هم جلد دوم دوست نداشتم اما تو این جلد  شد يکی از شخصیت های محبوبم...

در کل بخوام  بگم از قلم نويسنده خوشم اومده و دلم می خواد باز ازش کتابای دیگه هم بخونم....قسمتای عاشقانه کتاب هم تا مرز لوس بودن می رفت اما خداروشکر حوصله سر بر نشد.
        

          این جلد رو هم بسیار دوست داشتم و از تموم شدنش ناراحتم. شخصیت های کتاب همه دوست داشتنی هستن و نمیشه عیبی از منطق داستان گرفت ولی یک چیزی که ذهن منو به خودش درگیر کرده روندیه که شخصیت ها برای رشد خودشون طی میکنن روند این کتاب با چیزهایی که من قبلا دیدم فرق داشت برای همین نمیدونم درست بوده یا نه این مورد درمورد روابط شخصیت ها هم ذکر میکنه جوری که با خودم میگم شاید کتاب رو با دقت نخوندم من واقعا سر این قضیه گیجم اما داستان حال و هوای خوبی داره بعضی جاها احساس میکردم داره خیلی خوب پیش میره همه چیز و درست نیست اما به یاد میاوردم که همیشه دلم میخواست همه چیز انقدر درست باشه پس مسئله ای نیست. کرس و تورن خوبی ها و دوست داشتنی های خودشونو دارن، سیندر و کای رو هم هنوز خیلی دوست دارم. ولی اصلا نمیتونم با اسکارلت و ولف کنار بیام مخصوصا سر رفتار های این جلد ولف. از طرفی جوری که نویسنده از داستان های اصلی الهام گرفته بود رو دوست دارم و پیدا کردن شباهت های داستان کتاب و داستان اصلی حس جالبی بهم میده
        

          خب راستش من راجب ترجمه این کتاب نظری ندارم چون زبان اصلی خوندمش و به شدت ازش لذت بردم. از همون فصل‌های اول سیندر محو جهان مجموعه لونار شده بودم. تکونولوژی‌های جالبش، اینکه با جلو رفتن داستان میتونستی از قضاوت و باورهای مردم جامعه و سیاست اون کشور و نوع سلطنت‌ چیزهای زیادی بفهمی. و عاشق سیر داستان شده بودم که پر از معما بود و همه چیز در هم پیچیده شده بود ولی چیزی که باعث شد بلافاصله بعد از جلد اول دنبال جلد بعد بگردم فصل‌های پایانیش بود. به شدت هیجان انگیز و جذاب. هرچند یه جورهایی میتونستم پیش‌بینی کنم ولی باز هم خسته‌کننده نبود و واقعا راضی بودم. کلا من این مجموعه رو از ته قلبم دوست دارم. این جلد هم جای خاصی در قلبم داره. کرس. دختری که نماد راپونزل شیرین و بی‌گناه در دنیای پیچیده و پیشرفته لوناره. دختری که برخلاف خیلی از لونارها توانایی کنترل انرژی بیوالکتریکی رو نداره و نمیتونه تحت تاثیرش قرار بگیره و بنا بر اساس دستور ملکه لوانا اون الان باید مرده باشه ولی اون زنده است و توی یک ماهواره کیلومترها دور از زمین به دور مدار زمین می‌چرخه و جاسوس و هکر غیررسمی ملکه است؛ یا حداقل اینطوری فکر می‌کنن. کرس با اینکه ۷ ساله در یک ماهواره گیر افتاده و مهارت‌های اجتماعیش تعریفی نیست یک هکر شگفت‌انگیزه که با توانایی‌های سایبریش تمام این مدت از سیندر محافظت می‌کرد و تنها کسی که این رو میدونه اونه. نه سیندر میدونه. نه لوانا. نه سیبل. فقط خودش و دیوارهای ماهواره‌ای که از معدود همدم‌های کرس در این چندسال بوده. آیا کرس از ماهواره نجات پیدا می‌کنه؟ نقش کرس چیه؟ آیا به اکیپ سیندر می‌پیونده؟ چجوری؟ چه رازهایی راجب "صدف‌"ها وجود داره؟ 
این کتاب قطعا ارزش خوندن داره. پر از ماجراجویی و حس خوب. من که به شدت ازش لذت بردم. امیدوارم شما هم لذت برده باشید/ببرید.