این مجموعه رو به دو دلیل خوندم.
۱.دوست داشتم آثار لی‌باردوگو رو به ترتیب بخونم
۲. بعد از خوندن کتاب برم سریالش رو هم ببینم
نظرات و نقد ها رو که می‌خوندم اکثرا این کتاب رو خیلی دوست داشتن اما واقعا برای من اینطور نبود.
اولا که شخصیت آلینا عمیقا سوهان روحم بود؛ دختری ضعیف و فاقد توانایی تصمیم گیری که قدرت زیادی داشت و همه رو بدبخت کرد و علاوه بر اون هیچ جای کتاب تکلیفش با خودش مشخص نبود. ادیتی دیدم که نوشته بود زوج های گریشا و آلینا رو با همه نشون داده بود و فکر می‌کنم این بهترین شرح حال از این شخصیت بود😂
اما دنیای کتاب قشنگ و جدید بود؛ فانتزی زیبایی داشت و من دوست داشتم دنیای گریشا ها و قدرتشون رو بیشتر درک کنم.
و دو فصل آخر کتاب؟ زیبا بود.
گرچه بنظرم نیکلای باید بیشتر بهش توجه میشد که این اتفاق تو کتاب شاه زخم ها اتفاق افتاده پس ازش می‌گذریم.
معمولا شخصیت های شرور رو با دلایل منطقی دوست ندارم؛ اما دارکلینگ با اینکه آدم جالبی نبود باز هم فصل پایانی داشت اشک من رو در میاورد(من همیشه اشکم درمیاد ولی خب).
در کل الان فقط خیلی خوشحالم که تموم شده و میخوام برم سراغ شش کلاغ عزیزم!
      

        یکسال میشه که این کتاب توی قفسه در حال خواندن صفحه بهخوان منه.
و الان واقعا با تموم شدنش احساس کردم نیاز به اشک شوق دارم!
چرا خوندن این جلد انقدر طول کشید؟ روند کند کتاب و شخصیت آلینا که واقعا نیاز داشتم زمانی که صحبت می‌کرد مستقیم سرمو بکوبم تو  دیوار(در واقع کل کتاب چون همش آلینا صحبت می‌کرد).
آثار لی باردوگو همیشه زیبان؛ اما جلد دو گریشا واقعا خیلی کند پیش می‌رفت و فقط صفحات آخر کتاب تونستم به تموم کردنش مشتاق بشم.
فکر می‌کنم هیچوقت نتونم با شخصیتی مثل آلینا کنار بیام اما همیشه توی کتاب هایی که یه شخصیت رو مخ دارن؛ شخصیتی هم وجود داره که آدم بخاطر اون کتاب رو ادامه بده و نقطه عطف کتاب به نظر من نیکلای بود😭
      

        خیلی سال پیش خوندمش؛ اون موقع واقعا از داستانش لذت بردم.
      

        همیشه همه‌جا میدیدم که خیلی این کتاب مورد توجه قرار گرفت و هنه خیلی دوستش داشتن.
برای من این طور نبود. داستان جالبی داشت و ایده‌اش جالب بود اما هرچی جلوتر میرفتی سطحی تر میشد و فقط درگیر روابط بود.
یکی دیگه از کتابایی که قشنگ بود اما واقعا نباید انقدر بهش پرداخته میشد؛)
      

        هزار بار داخل کانالم گفتم؛ بنظرم کرس واقعا نقطه عطف مجموعه لونار بود.
خانم مایر شاهکار کرد.
دقیق عوض شدن صحنه ها؛ کامل شدن شخصیت ها، صحنه های نفس‌گیر..
نمی‌دونم چون همین الان کتابو تموم کردم نظرم اینه و بعدا اگر به کتاب فکر کنم نظرم عوض میشه یا نه؛ ولی کرس رو به عنوان جلد موردعلاقم برمی‌گزینم😭
و تورن و کرس؛ بر عکس اسکارلت و ولف کامل و زیبا بودن، فکر کنم تنها چیزی که باهاش کنار نمیام توی این کتاب همین دو نفر باشن.
تنها ایرادی که می‌تونم بگیرم؟ فکر کنم این یکی از  ویژگی های قلم خانم مایر باشه که شروع کتاب ها واقعا روند کندی داره اما در پایان؟ همه چیز هیجان انگیز میشه!
تجربه فوقالعاده‌ای بود؛ شاید جلد اول و مخصوصا جلد دوم به دلتون نشینه ولی این جلد محشر بود🤭✨
      

        بزارین بگم زیبا بود ولی جدا این آخرا روند خیلی کندی داشت نزدیک بود اسلامپ بشم که خداروشکر بالاخره رسیدم به بخش هیجانیش. یکم مزه پرونی های تورن اون اواسط کتاب نجات بخش روند یکنواخت کتاب بود؛ در کل این جلد زیاد اطلاعات جدیدی نداشت صرفا تکمیل کننده بود.
از اسکارلت خوشم نمیاد؛ شخصیت کلیشه‌ای داشت و یکم سو استفاده گر بود، ولی ارتباطم با سیندر و کای از کتاب اول هنوز حفظ شده و دوستشون دارم.
در کل لونار  و لونا رو دوست دارم. حال و هوای قشنگی داره.
      

        این کتاب واسه اون دسته از آدمایی مناسبه که سخت‌گیر نیستن؛ 
از داستان های عاشقانه گوگولی خوششون میاد و میتونن یه شخصیت خیلی رومخ رو صفحات زیادی تحمل کنن.
پس فکر کنم من همچین آدمی باشم؛ چون با وجود اینکه دوست داشتم اوانجلین رو خفه کنم و همچنین برخلاف کاراوال قلم استفنی گاربر اینجا ضعیف شده بود؛ بازم به خوندن کتاب ادامه دادم و با یه سری از صحنه ها ذوق کردم.
از کتاب واقعا انتظار بالایی نداشته باشید و پیشنهاد می‌کنم که پی‌دی‌اف بخونید؛ که بعدا نگید کاش پولم رو نگه می‌داشتم!(گرچه خودم خریدمش و پشیمون نیستم)
و این نوشته نقد نیست؛ چون ترجیح میدم از یه سری کتاب ها فقط لذت ببرم و نقد نشن؛ چون این کتاب اگه نقد بشه ارزشش پایین میاد، یا شایدم من نقاد خوبی نیستم.
علاوه بر اون دوستان؛ اگر کسی هست که بخواد سر اوانجلین رو قطع کنه کمال همراهیم رو اعلام میکنم❤✨
پ.ن: یکی از دوستام زودتر این کتاب رو خونده بود و ما بهش می‌گفتیم روباه کوچولو؛ یه روز گفت نگین بابا من اصلا دوست ندارم یه ذره هم شبیه اوانجلین باشم؛ راست می‌گفت😂
      

        این مجموعه برام زیبا بود و خوشحالم که آخرین کتاب ۱۴۰۳ بود.
فضای داستان رو دوست داشتم و شخصیت هاش>
البته که یادآور داستان های کودکی بود و با توجه به اینکه اقتباس از داستان های دیزنیه توی ذهن خودم مدام مقایسه اش میکردم و تلفیق جالبی بود.
در کل کتاب خوبیه؛ ارزش خوندن داره
      

        گریشا کتاب زیباییه.
دنیایی که توسط نویسنده خلق شده کامل و جدیده؛
فقط این یک مورد از ویژگی های نوشته لی‌باردوگو است که در فصل های اول حجم بسیار زیادی از شخصیت ها وارد کتاب میشن و طوری از دنیای کتاب صحبت میشه انگار که تو قبلا توش زندگی کردی؛که یکم گیج کننده است و تا روند داستان دستت بیاد ممکنه خسته و اسلامپ بشی که برای خودم پیش اومد.
شخصیت اصلی به شدت روی مخم بود و واقعا بعضی جاها از دستش میخواستم سرمو بکوبم تو دیوار؛ اما به هرحال باید یه گندی میزد تا کتاب پیش بره دیگه💔
توصیفات کتاب هم به اندازه بود و اذیت کننده نبود.
شخصیت پردازی قشنگی هم داره؛ ارزش خوندن رو داره در کل.
      

        کتاب هتل مگنیفیک:
راستش فضای کتاب در ۷۰ صفحه اول برام یادآور کتاب کاراوال بود؛ البته سیر داستانی و ماجرا نه فقط فضا و حال و هوای کتاب و خوشایند بود؛ کتاب اقتباس شده از ماجراهای زیادی بود اما در عین حال یه داستان جدا و شخصی سازی شده بود؛ قطعا با خوندنش شباهت های زیادی ازش رو با کتاب های دیگه پیدا میکنید.
کتاب مناسبی برای دراومدن از ریدینگ اسلامپه؛ و واقعا ارزش یکبار خوندن رو داره.
نقطه ضعفی که داره اینه که تعداد زیادی شخصیت فرعی جالب داخل کتاب وجود داشت که بنظرم لایق پردازش بیشتری بودن و واقعا هنگام خوندن دوست داشتم اطلاعات بیشتری راجع بهشون بدست بیارم؛ چون هم از وسیله های خاصی استفاده می‌کردن و هم تاریخچه مخصوص خودشون رو داشتن.
در کل کتاب قشنگیه پیشنهادش میکنم🌱
      

        جلد دوم کتابی که دوباره همه جا سر و صدا کرد؛
فکر کنم یکی از عادتای حالا چه خوب چه بدم همین باشه، کتابی که ترند شده رو باید بخونم تا ببینم واقعا چقدر ارزشش رو داره..
و در مورد این کتاب خدارو هزاران بار شکر میکنم که امانتش گرفتم.
نظرم رو با احترام به تمام دوست داران این کتاب مینویسم:
جلد دوم واقعا کلیشه ای بود؛ به شدت یاد داستان های کودکی میفتادم؛ کتاب های ۵۰ صفحه ای که هیچ روند قابل توجهی نداشت و در آخر به خوبی و خوشی تموم میشد.
طوری این کتاب رو بیخود کش دار کرده بودن که به شخصه میتونستی ۱۰ صفحه رو رد کنی و هیچ اتفاق خاصی نیفته؛ و صرفا ۲ یا ۳ نقطه اوج داشت که اونم به سرعت تموم شد.
در کل حرفم رو دوباره هم تکرار میکنم؛ کتابی که نسبت به بقیه کتاب‌های فانتزی به شدت سطح پایینی داره و انقدر معروف شده؛ در قبال کتاب هایی از بهترین نویسنده که کمتر کسی به گوششون خورده!
دو ستاره ای که دادم هم فقط برای شخصیت پردازی کتاب و محیط داستانی بود که ارزشمند بود و همین.
کتاب رو پیشنهاد نمیکنم؛ اگر تهیه می‌کنین با همین مقدار پول میتونین کتابی خیلی خیلی زیباتر رو بخونین؛ با توجه به اینکه همچنان داستان قراره کش دار باشه و جلد سه هم داره مجموعه!
من فانتزی خوان قهاری نیستم و شاید تجربه زیادی نداشته باشم ولی این نظر واقعی منه🙏🏻✨
      

        شهر‌ماه‌خونین؛
اولین چیزی که درمورد این کتاب میخوام بگم اینه که به عنوان یک اثر ایرانی واقعا ارزش خوندن داره و داستان زیبایی داره.
اما اکه بخوام بگم چرا ۱ ستاره کم کردم؟
دلیلش اینه که به نسبت داستان پرمحتوایی که کتاب داره و به عنوان یک کتاب فانتزی فکر میکنم باید یکم بیشتر به جزئیات پرداخته می‌شد؛ کتاب خیلی روند قشنگی داشت و من واقعا دوست داشتم ادامه داشته باشه و یکم بیشتر به فضای کتاب پرداخته میشد؛ به گذشته‌ی سرزمین داخل کتاب و شخصیت ها که کمی بیشتر لذت می‌بردم‌.
در آخر خیلی خوشحالم که همچین آثار ایرانی داریم و خوشحالم ا کتابو خوندممم:)♡
      

        اگر اشتباه نکنم کتاب رو ۵ روزه که تموم کردم
و مدام دارم فکر می‌کنم چطور نقدش کنم؟ چی باید راجع بهش بنویسم؟
اول قبل هرچیزی بگم که من نظر خودمو میگم و ممکنه شما این کتاب رو دوست نداشته باشید و... اما نظر من اینه:
کتاب رقیب های ازلی یه کتاب مهربون بود؛ توصیف عجیبیه راجع به یه کتاب ولی شاید بهترین توصیفیه که بشه ازش کرد..
فضای کتاب واقعا مثل یه تراپیه؛ همه چیزش ملایمه؛ انگار از وسط دنیای کلاسیک دراومده..
ماشین تایپ و قهوه و روزنامه نگاری و وای که چقدر برای من فضای قشنگی داشت😭✨
و پایان کتاب که واقعا منتظر جلد دو هستم و پایان برای جلد یک خیلییی باز بود و وقتی کتاب رو تموم کردم به دیوار خیره شده بودم😂
کتاب زیبا بود اما برای جلد اول با توجه به صفحات کمی زیادی درگیر عشق بود؛ البته ژانر کتاب همینه ولی توضیحات کمی برای خدایان و دلیل جنگ بینشون مدنظر بود و دلیل کم کردن یه ستاره هم همینه..
امیدوارم از خوندن کتاب لذت ببرین❤✨
      

        احساسات؛ جامعه‌ی انسانی؛ مرگ عزیزان؛ سرنوشت؛ و در آخر آینده‌ی ما:)!
      

        خلاصه‌اش میشه اگه من یه کتاب بودم؛ می‌شدم قیام سرخ:)!