برایم کتابها به اندازه ی دغدغه مندیشان شریف هستند. خانه کتاب باز ها دغدغه فرهنگ ایران و بچه های ایرانی رو داره و این مسئله به شدت این کتاب رو خوندنی میکنه.
      

        کتابهای آبنبات رو یکم با هدف ترش کنی و یکم اضافاتش رو بزنی میشه کارخانه اسلحه سازی. ینی همونقدر خوش خوان همون قدر گذرا همونقدر ساده و سطحی و با نمک . دنیای اقا داوود باعث میشه لحظاتی که درگیر خوندنش هستیم شیرین بشه . بعضی وقتها به ضرورت کتابهای اینچنینی در میان کتابهای عمیق تر فک میکنم و جوابم را وقتی میگیرم که یادم میاید آبنبات نعنایی کم اهمیتی را بعد از وعده مهم نهار در دهانم گذاشته ام. هر چند که از جمع بندی نمادین آخرش هم به سادگی نمیشه گذشت. من رو یاد فیلم کیل بیل انداخت که شخصیت به شدت منفی زنِ فیلم وقتی میفهمه داره مادر میشه از کارای بد گذشتش در همون لحظه دست میکشه.
البته با اجازه از داله مرگ.
      

        والا کلا شخصیت آقای عسکری خیلی انتظارمو بالا برده بود همچنین شروع کتاب‌ و جریانات قبل سفر انقدر خوب شروع شد که ورود به مکه تو ذوقم خورد تا دوباره در چند صفحه اخر دوباره به تهران برگشتیم. سفرنامه ای با چاشنی مقتل خوانی هر چند که حتما جزو اصول سفرنامه نویسی هست ولی منِ کم کتاب سفرنامه خوان برام خوشایند نبود. ترجیحم اینه از اقای عسکری که بیشتر ذوقی و دلی و نقل و نباتی مینویسند آثار کم مستند تر و بیشتر دلی بخوانم .
      

        ساده خوش خوان ولی سطحی و کم عمق.
برای شروع کتابخونی مذهبی نوجوان بد نیست