کتاب مجموعه نصیحت هایی است که در قالب داستان گفته میشه و شما با جان و دل اون رو میپذیری .از جنگ گفت که قلب های دورترین آدمها رو بهم نزدیک میکنه از فداکاری از سادگی از روزمرگی. در کل در پایان کتاب احساس خوشایندی خواهید داشت و حتما به دختر خانم های نوجوان ۱۵تا ۲۰ سال که شاید سودای پول و پیشرفت و تجمل به هر قیمتی حتی رد شدن از خانواده رو دارن خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم.
      

        این کتاب رو بعد از برادران کارامازوف خوندم. هر چقدر کارامازوفی شده بودیم شست برد. متن ساده روان گیرا و دوست داشتنی و مستند.اگر کتاب پس از بیست سال رو خوندید و خوشتون اومده از این هم خوشتون میاد. ۳۳۰ صفحس که ۴ یا ۵ روزه تمومش میکنید. حال خوبی تا اخر کتاب باهاتونه . التماس دعا
      

        کتابی عالی و کاربردی که خط به خطش باید فکر بشه بهش تا تربیت صحیح انجام بشه .در کتاب زبان تمثیل رایج است و همین مسئله خوانش کتاب را شیرینتر میکند .
      

        آقا من مطمئن شدم که یه مشکلی با لیست ۱۰۰ کتابی که باید قبل از مرگ خواند دارم.والا . یه جوری شروعش کردم گفتم دیگه قله ی هنر رو زدم شایدم زدم ولی خبر ندارم. حتما که مشکل از منِ 
      

        از اسمش پیداست برای نوجوونایی که یک شمای کلی میخوان داشته باشن خوبه .
      

        برایم کتابها به اندازه ی دغدغه مندیشان شریف هستند. خانه کتاب باز ها دغدغه فرهنگ ایران و بچه های ایرانی رو داره و این مسئله به شدت این کتاب رو خوندنی میکنه.
      

        کتابهای آبنبات رو یکم با هدف ترش کنی و یکم اضافاتش رو بزنی میشه کارخانه اسلحه سازی. ینی همونقدر خوش خوان همون قدر گذرا همونقدر ساده و سطحی و با نمک . دنیای اقا داوود باعث میشه لحظاتی که درگیر خوندنش هستیم شیرین بشه . بعضی وقتها به ضرورت کتابهای اینچنینی در میان کتابهای عمیق تر فک میکنم و جوابم را وقتی میگیرم که یادم میاید آبنبات نعنایی کم اهمیتی را بعد از وعده مهم نهار در دهانم گذاشته ام. هر چند که از جمع بندی نمادین آخرش هم به سادگی نمیشه گذشت. من رو یاد فیلم کیل بیل انداخت که شخصیت به شدت منفی زنِ فیلم وقتی میفهمه داره مادر میشه از کارای بد گذشتش در همون لحظه دست میکشه.
البته با اجازه از داله مرگ.
      

        والا کلا شخصیت آقای عسکری خیلی انتظارمو بالا برده بود همچنین شروع کتاب‌ و جریانات قبل سفر انقدر خوب شروع شد که ورود به مکه تو ذوقم خورد تا دوباره در چند صفحه اخر دوباره به تهران برگشتیم. سفرنامه ای با چاشنی مقتل خوانی هر چند که حتما جزو اصول سفرنامه نویسی هست ولی منِ کم کتاب سفرنامه خوان برام خوشایند نبود. ترجیحم اینه از اقای عسکری که بیشتر ذوقی و دلی و نقل و نباتی مینویسند آثار کم مستند تر و بیشتر دلی بخوانم .
      

        ساده خوش خوان ولی سطحی و کم عمق.
برای شروع کتابخونی مذهبی نوجوان بد نیست