بریده‌ای از کتاب رهیده: هجده روایت از روضه هایی که زندگی می کنیم اثر جواد رسولی

چند دقیقه‌ای به اذان مغرب مانده بود هوا بنفشِ روشن بود . مسجد غدیر تنهاتر از همیشه بود هر قدر هم به دیوار تکیه می‌دادی انگار تکیه‌ات را قبول نمی‌کرد.