کتاب رو صوتی گوش کردم، بنظرم برای یه‌بار خوندن جالب بود.
به‌نظر میاد نویسنده علاقه‌ی زیادی به غافلگیری داره و‌ هر از چند صفحه یک شوک به خواننده وارد می‌کنه تا اجازه نده خواننده خوابش ببره.
هرچند داستانِ خارق‌العاده‌ای نبود.
      

        خب، استونر تموم شد.
 تا حدود صفحه‌ی ۱۰۰ هم‌چنان منتظر یک اتفاق خارق‌العاده در زندگی استونر و روند کتاب بودم و خیلی جاها رو تند می‌خوندم که به اون نقطه‌ی عطف برسم.
اما دیدم نه! اتفاقا رسالتِ استونر اینه که همین کرختی، یک‌نواختی و ناکامی رو‌ به تصویر بکشه.
بعد از این کشف تونستم باهاش همراه بشم و حتا کم کم درکش کنم.
این‌که تا یک کورسوی امید در دل ما و‌ استونر جوونه می‌زد باید در هول‌ و و‌لای خراب شدن و از دست دادنش می‌افتادیم، یک واقعیت بود.
همون طور که در شادترین لحظه‌های خودمونم، ته دلمون ترس و اضطراب از دست دادن وجود داره.

به هرحال، کتاب جذاب و پرکشش که نه، اما کتاب دوست‌داشتنی‌ای بود که شاید دوباره بخونمش، این‌بار صبورتر، بی‌توقع‌تر...
      

        انه کان ظلوما جهولا که فرمودند، در این کتاب هویداست!
سرم از این همه وحشی‌گری در نوسانه و باورم نمی‌شه که این صد و اندی صفحه گزارشی از یک اتفاق است نه یک داستان تخیلی!
ظاهرا حماقت انسان حد و مرزی نداره.
و تنها توجیه مردم در قبالِ وحشی‌گری‌هاشون :" تحت تاثیر بقیه قرار گرفتم." همین...

اما، در کنارِ مظلومِ بارز این داستان، آدم مظلوم شکنجه‌شده‌ی دیگری هم بود، همان‌طور که با مرگ هر مرد زنی عاشق می‌میرد، آن‌روز "آنا" هم مرد...
      

        مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه که در همه‌ی آن‌ها شرح اوضاع سیاسی اجتماعی و تفاوت‌ طبقات جامعه به چشم می‌خوره.
اما، از نظر من فقط دو داستان این کتاب از دید "داستانی" جذاب و پرکشش بودند، بقیه صرفا روایتی ساده از یک اتفاق بنظر می‌رسیدند و برای من جذاب نبودند.
اما فضاسازی و شخصیت پردازی عالی بود.
      

        کتابی‌ پر از جملات قشنگ و زیبا برای کسانی که می‌خواهند هایلات‌های کتابشان را روی استوری‌های اینستاگرام قرار دهند.
اما به عنوان یک کتاب، سیر یکنواخت و بدون فراز و‌ فرود، مونولوگ‌های تکراری و‌ طولانی، و کمی کسل کننده.
برای من دوست‌داشتنی و جذاب نبود، اما به جان کسانی که طرفدار جملات قصارِ روان‌شناسانه هستند خواهد نشست.
      

        همه عباس معروفی رو به شاهکارش یعنی سمفونی مردگان می‌شناسیم، کما اینکه سال بلوا هم یک شاهکاره!
داستانِ دختری به اسم نوش‌آفرین (نوشا) و عشق ممنوعه‌اش‌.
معروفی توی این کتاب خیلی قشنگ و زیبا به محدودیت‌هایی که به زن‌ها تحمیل می‌شه می‌پردازه و یک عشق متفاوت رو به تصویر می‌کشه.

      

        دربرابر این حجم از زیبایی و جذابیت، فقط سکوت می‌کنم.


      

        دربرابر این حجم از زیبایی و جذابیت، فقط سکوت می‌کنم.

      

        داستان یک تبعیدیِ خودخواسته‌ست که در پاریس زندگی می‌کنه و توسط شخصی به اسم پروفت به قتل می‌رسه.
در این هنگام فاوست مورنائو و سرخپوستِ بر فراز آشیانه فاخته (شبیه به نکیر و منکر) اونو مجبور به بازگویی سرگذشتش می‌کنند.

      

        کتاب جستارهایی درباره‌ی حکومت کمونیسم و تاثیرش بر روی زندگی مردم یوگسلاوی سابق هست ولی نه از دید تاریخی/سیاسی و چیزهایی که کارشناسان و قدرتمندان می‌گن!
زندگی با کمونیسم در پایین‌ترین و مهم‌ترین سطحش! در زندگی روزمره و از دید زنان‌
نگاه از "پایین" به مسائل.
البته، نکته‌ی جالب و تلخ کتاب این بود که گرچه ما حکومت کمونیستی نداریم، اما با نوشته‌های این کتاب و تجربیات زنان اروپای شرقی همزاد پنداری خواهیم کرد
      

        به جرات می‌تونم بگم عالی بود! موضوع عالی، داستان عالی و جذاب.
درسته رمان نوجوانه ولی به شدت ازش لذت بردم.
داستان پسربچه‌ای هست که با بقیه تفاوت داره و قابل حدسه که معلم‌ها چطور باهاش رفتار می‌کنند! اما مشاور مدرسه... 😉
لحظه به لحظه خوندنش دانش‌آموزای مختلفم توی ذهنم تداعی می‌شدن و بهم دیدنِ ورایِ تصویر دانش‌آموزم‌ رو یاد داد.
خوندنش رو به کسایی که به نحوی با کودک یا نوجوانان در ارتباطند توصیه می‌کنم.
      

        داستان در مورد دو نوجوان هست که از قاصد مرگ، کسی که به شما اطلاع می‌ده امروز قراره بمیرید، تماسی دریافت می‌کنند.
دو نوجوان با زندگی‌ها و حسرت‌ها و چالش‌های متفاوت که همراه می‌شن تا روز آخرشون رو با هم بگذرونند. داستان برام جذاب بود هرچند که اگر در موود روحی خوبی نیستید پیشنهاد خوندنش رو نمی‌کنم، اما با این حال داستان تلنگری به شما خواهد زد.
      

        دربرابر این حجم از زیبایی و جذابیت، فقط سکوت می‌کنم.


      

        کتابی راجع به لزوم و ضرورت یک‌پارچگی درونی معلم که در ابتدا به صورت روایت‌هایی از زندگی کاریِ نویسنده و بعد تحلیلی کمی علمی‌تر نوشته شده.
کتاب نسبتا خوبی بود اما ابدا در حدی که ازش تعریف می‌شه نبود.
مثل سایر کتاب‌هایِ حیطه‌ی معلمی با نسخه‌های جذاب و شکیل که ممکنه وقتی با شرایط کاری خودتون مقایسه‌اش می‌کنید خنده‌تون بگیره، اما نسبت‌ به بقیه معقول‌تر بود.
چون شرایط بیرونی رو کمی کنار گذاشته و به درون خود معلم پرداخته بود
      

        دومین کتابیه که از مونتگمری خوندم! مورد علاقه‌ترین کتابم که همه منو به این کتاب می‌شناسند هشت‌گانه‌‌ی آن‌شرلی هست.
برای همین همیشه می‌ترسیدم کتاب دیگه‌ای از مونتگمری بخونم و ناامید بشم اما، قصر آبی عالی بود!
توصیفات و حس‌آمیزی‌های دقیق و زیبا، داستان مجذوب کننده و شخصیت‌سازیِ مونتگمری این‌جا هم بالاترین امتیاز رو گرفت.
چقدر حسرت خوردم که ادامه نداشت.