کتابی‌ پر از جملات قشنگ و زیبا برای کسانی که می‌خواهند هایلات‌های کتابشان را روی استوری‌های اینستاگرام قرار دهند.
اما به عنوان یک کتاب، سیر یکنواخت و بدون فراز و‌ فرود، مونولوگ‌های تکراری و‌ طولانی، و کمی کسل کننده.
برای من دوست‌داشتنی و جذاب نبود، اما به جان کسانی که طرفدار جملات قصارِ روان‌شناسانه هستند خواهد نشست.
        

          قشنگ ترین و متفاوت ترین روایت از والی که تنهاییش رو فریاد میزد:))))
        

          نوشته خیلی تابلو و مستقیم مفاهیمی کخ میخوادو انتقال میده که پسند من نیست ولی گنجوندن اشعار بین مفاهیم عارفانه رو دوست داشتم. حقیقتا من میخواستم یه کتاب غیر فلسفی بخونم ولی مثل اینکه قسمت نبود😂✋
        

          تا صفحه 95 کتابو خوندم و هر کاری کردم نتونستم ادامه بدم
کتاب مناسب نوجوانا بود... البته من خوندن کتاب های نوجوانانه رو دوست دارم ولی این کتاب از فصل 3.4 به بعد برام تکراری و خسته کننده شد.
توش جمله هایی که وادارت کنه یه جا یادداشتش کنی  یا به فکر فرو بری زیاد پیدا می‌شد ولی در کل  به شدت سلیقه ایه...
        

          کتابی زیبا که شاید با خوندنش با خودتون به صلح برسید❤
        

          این کتاب را افرادی بخوانند که دنبال خودشان میگردند...!
        

          تکه ای از قلب و احساساتم در این کتاب باقی خواهند ماند.
        

          سومین کتاب ۱۴۰۳_
سفر کوانتومی وال تنها.
یه داستان معروف از یه وال تنهاست که صدای همه رو می‌شنوه ولی کسی صدای اون و نمی‌شنوه، همین باعث تنهایی و افسردگی‌اش میشه و یه روز یا جمله‌ی: (اگر از این شهر برم هیچ والی دلش برام تنگ نمیشه اما اگر نرم دلم برای خودم تنگ میشه.) تصمیم به سفر کردن می‌کنه و اتفاقی کسی و می‌بینه که صداش و می‌شنوه و بهش میگه به سمت آب های گرم برو و داستان وال تنها از این نقطه شروع میشه.
وال ها، پنگوئن ها، خرچنگ 🦀 ها، کوسه ها و...
این کتاب روایتی و میگه که تو میتونی یه کوسه‌ی قاتل باشی و همه ازت بترسن ولی به خودت افتخار کنی، خرچنگی باشی که چون خودت جرعت انجام کاری و نداری هم نوعت و که داره کاری و که تو آرزوش و داری و انجام میده تیکه تیکه کنی، به زیبایی عروس دریایی باشی و شکارچی بی‌رحمی باشی، یا به زشتی هشت پا باشی و قلب بزرگی داشته باشی.
کتاب لذت بخشی بود.
 اگر اهل خط کشیدن زیر کلمات کتاب ها باشید این کتابتون پر از خط و خطوط و هایلایتر خواهد بود.*
۱۴۰۳/۱/۱۲
        

          با اینکه سبک نوشتارش خیلی ساده و نوجوان‌پسنده، اما وقتی حالت گرفته‌ست و سگ سیاه افسردگی اطرافت چرخ می‌زنه، خوندنش در عین سادگی، حس و روحیه خیلی خوبی بهت می‌ده🤞🏻
← زیبایی ستاره‌ها چشم‌نوازه اما وقتی به عظمت تاریکی نگاه می‌کنی که تمام این‌ها رو در خودش جا داده، متوجه می‌شی که تاریکی بد نیست. اگر این تاریکی نبود، این آسمان پر ستاره نمی‌درخشید..
        

          در وصف، هیچ زمان نگنجد! 
این شکلیه که خیلی واقعی و محسوس به نتیجه میرسی که کسی گوشه ای از داستان زندگیت رو به تصویر کشیده :) 
        

          فقط باید با عمق وجودت بخونی تا بفهمی ایمان سرورپور هدفش از نوشتن این کتاب چی بوده🥲
واقعا وقتی میخوندم احساس میکردم زندگی خود منو نوشته❤️
        

          کتابی با خط داستانی تقریباً یکنواخت همراه با فراز و نشیب‌های کم.
کتاب جملات زیبا و دلنشین بسیاری دارد که باعث می‌شوند خواننده با شخصیت اصلی ،وال تنها، احساس همزادپنداری داشته باشد.
برای یک بار خواندن پیشنهاد می‌شود.
        

          یک سفر کوتاه و زیبا به درون شخصی که کتاب رو میخونه و باهاش همزادپنداری میکنه.
قلم نویسنده کاملا متاثر از اشعار حضرت مولاناست،چه اینکه در ابتدای هر فصل هم قطعه ای از همین اشعار رو آورده.
و در کل من یاد حکمت ۱۷۵نهج البلاغه افتادم اونجا که حضرت می فرماین:از  هر کاری که ترسیدی خود را در آن بینداز زیرا رنجی که در اثر نگاهداشتن خود از آن چیز به تو می رسد بزرگتر از چیزی است که تو از آن می ترسی.
        

          فکر نمی‌کردم دوسش داشته باشم ،از سری کتاب های حلقه ی مطالعاتی مون بود و نسبت بهش گارد داشتم که تو رای گیری رای آورد 
داستان این وال که فکر می‌کنه لال ی جورایی انگار سفر به دنیای درونی خودش
برای من ک یسری حرفاش تو این روزا حال خوب کن و راهنما بود خیلی ممنون از قلم مشاور جوان جناب آقای سرور پور
        

          به نظرم خوندن این کتاب ما رو به خودمون و دنیای درونمون نزدیک تر میکنه و باعث پذیرش و درک بهتر خودمون میشه. 
        

          تغییر و شجاعت چیزی که وال تنها تجربه کرد
و ورای اون ما از زمان و مکان جدا هستیم
        

          _می‌دونی، والی که میل پرواز داشته باشه، توی آب‌های تمام اقیانوس‌ها غرق می‌شه.

چرا این کتاب رو خوندم؟ چون هم‌کلاسی‌م گفت برای بار دوم داره می‌خوندش، عاشقشه و به نظرش خیلی کتاب خوبیه. منم گفتم خب اگر این‌طوریه بخونم ببینم چی هست.
خیلی روراست بخوام بگم، این کتاب رو به هیچ‌کس پیشنهاد نمی‌کنم مگر کسی که برای پیج اینستاگرامش دنبال کپشن بگرده. از این جهت و تنها از این جهت، برام شبیه قهوه‌ی تلخ آقای نویسنده بود.
اول نکات مثبتش رو بگم. 
بعضی جملات قشنگ داشت که خوشم اومد. درمورد یه سری مسائل من رو به فکر واداشت؛ که خیلی نکته‌ی خوبیه. اسم کتاب و نقاشی‌های توش هم خیلی قشنگ بودن و از نکاتی بودن که قبل از خوندن کتاب من رو به اون جذب کردن. دو ستاره‌ای که دادم به خاطر همین مسائل بود، به نظرم کافیه.
حالا بریم سراغ نکات منفی.
اول از همه، یکی از مشکلات اساسی‌م باهاش این بود که مسئله و گره اصلی داستان برای من جا نیفتاده بود. یا مثلا دنیایی که ساخته شده بود اصلا برام نزدیک و قابل درک نبود. مجبور شدم این رو بپرسم، که این یه ضعف داستان‌نویسی محسوب می‌شه که مثلا یه وال زیر آب چیز بنویسه یا نمی‌دونم، رویای سخنران انگیزشی شدن داشته باشه؟ جوابی که گرفتم این بود که باید قابل‌باور باشه. اگر هر اتفاق می‌افته، عجیب یا عادی، باید طوری باشه که بگُنجه و تو بتونی بپذیری‌ش. که این‌طور نبود. اصلا برام یه جور عجیبی بود هر بار که این واله یه چیزی رو می‌نوشت! من با فانتزی یا چه‌ می‌دونم، افتادن اتفاقات غیرعادی و اینا اصلا مشکلی ندارم؛ ولی این کتاب نتونسته بود من رو مجاب کنه که این مسائل توی دنیاش عادی‌ان.
مشکل بزرگ دیگه‌م، شعاری بودنش بود. اتفاقا که من با شعار هم مشکل ندارم، بعضی از کتاب‌های موردعلاقه‌م پر از شعارهای کاملا صریح هستن. ولی به نظرم این قضیه خیلی سلیقه‌ایه کلا. حرفای یکی به مذاق من خوش میاد و یکی نه. می‌خوام بگم شعار داشت می‌داد، ولی حرفاش جدید نبودن. خیلی تکراری، خیلی... لوس؟ نمی‌دونم. از مدل حرف زدن وال و دیدش و اینا خوشم نمی‌اومد. حس بچه‌های ۱۴ ساله‌ی "هیچ‌کس من رو نمی‌فهمه و من خیلی خاص و عجیبم، بیلی آیلیش* گوش می‌دم و کلا به چیزای خیلی خاص و عجیب علاقه دارم و هیچ دوستی ندارم چون با بقیه خیلی فرق دارم و..." رو بهم می‌داد، متوجه منظورم می‌شی؟ اصلا من با این مدل حرف زدن و این خودخاص‌پنداری مشکل دارم.
خیلی می‌تونم حرف بزنم درموردش ولی حسش نیست. :دی
فقط در نهایت این رو بگم که عجیب‌ترین نکته‌ی منفی‌ش غلطای املایی و نگارشی عجیبش بودن! من از یه کتابی که چاپ شده و تو دستمه دیگه انتظار غلط هکسره یا نیم‌فاصله ندارم. :/

*قصد توهین به این آدم یا طرفدارهاش رو ندارما، ولی این تیپ شخصیتی که درموردشون حرف می‌زنم معمولا طرفدارشن. درواقع رابطه‌ی عموم و خصوص مطلق اینجا برقراره.
        

          خیلییییییی قشنگ بود 
        

          
دومین کتاب آقای ایمان سرورپور، به نظرم جذاب تر و خواندنی تر از اولین کتابشون بود. 
چرا؟
چون کتاب دو پهلویی هست یعنی درسته ماجرا از زبان یه وال تنها در اقیانوس بیان میشه اما منظور اصلی همین دنیای ما آدم هاست و رفتار هایی که با هم داریم پس با دو دیدگاه این کتاب رو باید خوند.
این خیلی خوب بود که حرفشون رو به مخاطب در قالب داستان گفتن، نه به صورت مستقیم.
تصاویر کتاب قشنگ بود و ایده ی جدید و نو داشت که خواننده رو خسته نمی کرد.
یکی دیگه از نکات مثبتش اینکه اشعار جناب مولانا ذیل بخش های مختلف کتاب قرار داده شده که خالی از لطف نیست و باعث شد دوبرابر بیشتر دوستش داشته باشم.
وقتی هر دو کتاب نویسنده رو مقایسه کردم متوجه شدم که قلمش پخته تر شده و میتونه آنچه در ذهنش خلق کرده روی کاغذ بیاره.
کتاباشون ترتیبی نداره برای خوندن ولی من اگه جای شما بودم این کتاب رو اول میخوندم چون حس و حال متفاوتی داره.
در نهایت این کتاب من رو به سفر برد، سفر به اعماق اقیانوس جایی که قدرت خداوند انسان رو به شگفتی وا میداره. جای این کتاب وسط قلبمه وقتی حالم خوب نباشه دوباره میرم سراغش چون درسای زیادی بهم داد.
امتیاز 3.5 دادم چون میتونست بهتر هم باشه.