نسخه صوتی این کتاب رو به یاد دوران بچگی با گویندگی فوق‌العاده خوب و حرفه‌ای احسان کرمی گوش دادم. خیلی عالی بود. یه حس لطیف و دوست‌داشتنی بهم دست داد. هر چند که از اون تیپ داستان‌هاست که از از همون اول، آخر داستان معلومه و در نهایت هم همه چیز به خیر و خوشی تموم میشه!
        

          داستان این دخترکی که تنها می‌شود اما با توانایی‌هایی که دارد و البته شانس، تنها نمی‌ماند، از دسته داستان‌هایی است که نویسنده با ته دل مخاطب هم‌داستان شده تا خوشی و آرامش و البته آسایش برای شخصیت اصلی‌اش بسازد.
روان، با شخصیت‌پردازی و فضاسازی و پیرنگ متناسب و البته ترجمه‌ی خیلی خوب.
        

          تقریبا  بی‌وقفه خوندم و تمام. از خودم می‌پرسیدم چرا اینقدر دلم می‌خواد بخونمش و ادامه بدم؟! من که شونصد بار از بچگی کارتونش رو دیدم، اتفاقا همین الان هم داره نشون می‌ده و با بچه‌ها دوباره دارم می‌بینم🤦‍♀️😄
و فرق چندانی هم با هم ندارند و جز به جزئش رو حفظم. 
این چیه که نمی‌گذاره رهاش کنم و به شیرینی داستانی هست که برای اولین بار می‌خونی؟!!  
        

          در راستای کلاسیک‌خوانی/ نوجوان‌خوانی به باخانمان  رسیدم. نسخه صوتی رو از طاقچه گرفتم و با سرعت شش برابر، گوش دادم. صدا احسان کرمی بود و عالی بود. خود کتاب هم داستان نوستالژی و آرومی داره،  با اینکه ناراحت‌کننده و غمناک هم بود. یک تفاوت‌هایی هم با انیمیشنش داشت. 
پنج ستاره بخاطر حس خوبم به کتاب دادم
        

          نمیدانم چه باید در توصیف این شاهکار بگویم!...
غمی که داشت،تمام وجود انسان را در بر میگرفت؛موضوع داستان فوق العاده بود،شخصیت پردازی نیز دقیق و جذاب بود و نوع رفتار شخصیت ها بسیار جالب بود و به حالات ظاهری آنان نیز می‌آمد!
        

          این یک کتاب کلاسیک و کوچولو برای رده سنی کودک و نوجوونه😂ولی چون داستان جالبی داشت خوندمش. برنامه‌کودکشو هم احتمالا دیدید. و حرف خاصی راجع بهش ندا‌رم. 
شیرین و بوسیدنی بود و اصلا از خوندنش پشیمون نیستم💅🏻
        

          به نظرم کتاب خوب و با موضوع خوبی بود اما داستان خیلی سریع پیش میرفت...
        

          باخانمان و بی خانمان دو رمانی که سال های دور خوندم و هر دو رو خیلی دوست داشتم
دوباره بخونم#
        

          تسلیم نشو !
        

          📚✨ کتاب "باخانمان"...

پرین، اون دختر ساکت و قوی، حالا دیگه فقط یه شخصیت توی رمان نیست.
یه تصویر موندگار توی ذهنمه؛
نمادی از همه‌ی ما وقتی ناچار شدیم زودتر از وقتش بزرگ بشیم،
وقتی دلمون خواست یکی بغلمون کنه،
ولی ترجیح دادیم بایستیم، لبخند بزنیم، و خودمون بشیم تکیه‌گاه خودمون.

"باخانمان" داستان یه یتیم نیست.
داستان ساخته‌شدن یه انسانه.
پرین توی دل نداری و تنهایی، خودش رو ساخت.
قبل از اینکه کسی بهش بگه: «تو کی هستی؟»
خودش جواب رو ساخته بود.

🕊️ اگه دنبال داستانی هستی که آروم‌آروم ولی عمیق بیاد تو دلت،
که بیشتر از غصه، از قد کشیدن وسط غصه‌ها حرف بزنه،
باخانمان رو بخون رفیق...(:
        

          در واقع شبها قبل خواب پدرم برام می‌خوند