من کارشناسیمو شیمی کاربردی خوندم  و باخوندن این کتاب خیلی لذت بردم. اولین کتابی که با موضوع زن و شیمی نوشته شده و دراز درس‌های زندگی که الیزابت زات از شیمی گرفته و به زنان دیگه هم یادمیده. رمانی فمنیستی که اگر دستهای پشت پرده نظام سرمایه داری رو ندید بگیریم میتونست تحول بزرگی باشه برای رسیدن زنان جامعه غرب در اون زمان که زنان حتی نمیتوانستند فامیلی خود را حفظ کنند. جنبش‌های حمایت از زنان بدنیا و هدف خوبی آغاز شد ولی نظام سرمایه داری از هدف اصلیش منحرفش کرد و اون رو به جایی رسوند که حق حیات جنین رو به طور کامل نادیده میگیرند. امیدوارم روزی برسه که زنان به حقوق واقعی از دست رفته اشان واقف بشوند و چشم اندازه‌ای پوشالی نظام سرمایه داری اونها رو گول نزنه. درکل خیلی از خوندن کتاب لذت بردم. «شیمی یعنی زندگی »این جمله‌ی کتاب عالییی بود.
          

            الیزابت زات، توی یه جامعه‌ی به شدت مردسالارانه زندگی می‌کنه و  می‌خواد که مردم اون رو به عنوان یه دانشمند زن جدی بگیرن، که کار خیلی سختی هم هست و شاید در خیلی مواقع بی‌فایده. این وسط هم مشکلات خیلی زیادی سر راهش سبز شدن، ولی ورود کالین به زندگیش همه چیز رو تغییر می‌ده.
خیلی دوستش داشتم، شب شروعش کردم و با اینکه خیلی خوابم می‌یومد، بازم به خوندنش ادامه دادم کاری که خیلی وقت  بود نکرده بودم. از اواسط کمی خسته کننده شده بود، اما  ارزش خوندن داشت. یه سریال هم از روش ساخته شده.