اگرچه نو قلم است ولی بسیار خوب قصه رادرمی آورد...پرهیجان وباورپذیر ...هم اشک به چشم میدهدوهم خنده برلب... به امید موفقیت های روزافزون برای آقای اکبرخانی
        

          «اثریا» یک داستان بلند کاملا جنگی موفق با لحنی طنازانه است. این کتاب دربارهٔ شهدای مدافع حرم است اما بر خلاف جریان رایج شنا کرده است.

بخشی از کتاب اثریا

از جنگ که برگردی، زندگیت تقسیم می شه به دو بخش. قبل از جنگ و بعد از جنگ. این که قبل از جنگ کی بودی و چی بودی و چطوری فکر می کردی اصلاً مهم نیست. بعد از جنگ توی خونه از چیزی نمی ترسی اینم یه مشکله.

آدم ها باهات همدل نمی شن، فکر می کنن تو سنگی، سردی. کم کم از جمع ها دور می شی. وقتی دور بشی تازه می فهمی ترسیدن برای زندگی اجتماعی چقدر لازمه و...
        

          یک روایت بدون سانسور از جنگ سوریه که هر خواننده ای رو به راحتی با خودش همراه میکنه. کتابی که از دستتان نخواهد افتاد
        

          حرف آخر را اول می‌زنم: اگر نخوانید هم چیزی از دست ندادید.
شاید بخش جالب این داستان، روایت یک رزمنده‌ی‌ کف میدان نبرد باشد.
فضای غیراسطوره‌ای‌ رزمندگان هم خوب بود. متاسفانه اکثر روایت‌ها‌ی ما از رزمندگان خیلی دچار قدیس‌نمایی‌ شده که در این کتاب خبری از آن نیست.اما یک جاهایی دیگر شورش را درآورده.
شروع کُند، طنزی که درنیامده‌ و دیالوگ‌های نه‌چندان‌ جذاب از نقاط ضعف کتاب است.
        

          اصلا فکر نمیکردم اینجوری باشه..!!!🚬
این کتاب و یهویی دیدم ، محشر بود...
اَثْریا
انقد کشش داشت و جذاب و غم دار بود که از سر تموم شدنش می‌خوام بزنم زیر گریه...
دلم براشون تنگ میشه ، برا پوریا ، مجتبی ، هادی و سعید و امید...🩵 
ابعادی از جنگ و نشون داد که همیشه میدونستم وجود داره ولی چیزی ازش نخونده بودم 
 آدم هایی و از سوریه نشون داد که میدونستم هستن ولی هیچوقت ندیده بودمشون
و چه خوب گفته بود و نوشته بود آقای اکبر خانی...
پیشنهاد میکنم بخونید :)))) حتما بخونید...
و 
من شنیدمش از طاقچه ، با صدای سام قریبیان ❤️‍🩹🎧
        

          جزء معدود کتابهایی بود که معرکه‌ی سوریه را نزدیک به واقعیت بیان کرده و روان و شیرین داستان را کم کم جلو برده و بعد خواننده را با واقعیت رو ب رو نموده.
نویسنده ب خوبی با بیان جزییات خواننده را به جزییات واقف میکند.
        

          جذاب، سرگرم کننده، و در جاهایی نفس‌گیر....
        

          داستانی متفاوت از مدافعان حرم که از دل جنگ روایت میشود و بر خلاف اغلب آثار این حوزه در پی ترسیم تصویری ماورایی و دور از دسترس از شهدا و رزمندگان برای خواننده نیست.
        

          نايس بود
خوراک اول صبی تو مترو قشنگ خوابو از سر میپرونه
دو روزه تموم شد
جنگ.هیجان.اشک.طنز
        

          یک داستان کوتاه تماما جنگی که میشه گفت به خوبی اون فضای جنگ‌ سوریه و احوال رزمنده‌ها رو  به تصویر کشیده و کشش یکسره خوندن رو داره. اینکه رزمنده‌ها رو مثل آدمای معمولی نشون داده خوبه ولی بنظرم بعضی محاوره‌ها دیگه برای معمولی بودن هم زیاده‌روی بود. 
        

          به دنبال  خواندن کتابتان هستم 
خواستم کتابی به شخص شما پیشنهاد کنم 
کتاب ( روزگار دوزخی آقای ایاز ) از رضا براهنی 
اگر خوانده اید دوست دارم  نظرتان را بشنوم و اگر نه 
پیشنهادم نوش جانتان بخوانید در هر صورت منتظر نظرتان  هستم
        

          روایتی متفاوت از مدافعان حرم ، جالب و جذاب.
        

          ضعیف. خیلی ضعیف. نویسنده‌ی محاوره‌ای نویس در خلق یک روایت باورپذیر و معنادار از نبرد سوریه ناتوان بوده. نخواندنش ضرر ندارد.
        

          من تو۳ساعت تمومش کردم بقیش با خودتون
        

          «جنگ پر از مرگه؛ ولی توش آدما از هر جایی زنده‌ترن...»

این رمان از دو جهت ارزش خوندن داره. یکی اینکه از زاویهٔ یک آدم غیر علیه‌السلام و متفاوت با تصویر مرسوم شهدا و مدافعین حرم روایت میشه و دومی هم اینکه نویسنده، تجربهٔ جنگیدن در سوریه رو داره. برای همین صحنه‌سازی‌ها و پرداخت‌های ملموس و روشنی برای مخاطب داره.
اما باید بدونیم که با اولین رمان نیما اکبرخانی روبرو هستیم و قرار نیست با یک شاهکار یا حتا کمی کمتر از یک شاهکار روبرو باشیم.
یکی از نکات زیادی که از سیداحمد بطحایی یاد گرفته‌ام، «بهانهٔ نوشتن» برای محاوره‌بودن اول‌شخص است. بهانهٔ نوشتن خوبی داره این کتاب.
مهمترین سوالی که دارم اینه که این کتاب بیشتر رمان بود یا یه چیزی شبیه سفرنامه یا یک زندگی‌نگارهٔ بلند؟
برای پسر نوجوان متوسطه‌دومی هم پیشنهادش می‌کنم.

و در نهایت دم نیما اکبرخانی گرم. پا تو راهی گذاشته که فحش‌خورش ملسه و باید وجودشو داشته باشی که بری توش.
        

          نگاه غیر‌ فانتزی به جنگ سوریه و مدافعان حرم، نگاهی که بر خلاف داستانهای شهدا، اونها رو به طور دقیقتری نشون میده و نشون میده اینها هم دقیقا آدم هستند، با همین مشکلات و خواسته های انسانی، ولی یه جاهایی، یه کارهایی کردن و یه تصمیماتی گرفتن که شدن اینی که هستن، تصمیماتی که گاهی پیش روی ما هم قرار میگیره
همچنین فاصله ی میدان جنگی و پشت جنگ رو گذرا خیلی خوب نشون داد...
        

          برخلاف غالب رمان‌های ایرانی، داستانی جذاب و طناز است. جزئیات به‌کار رفته در روند روایت، نشان از اشراف نویسنده به موضوع قصه‌اش دارد. با این حال خوب بود نویسنده به زبان محاوره نمی‌نوشت.
        

          رمان کوتاهی که روایتگر زندگی یک شبانه روز جنگجوی ایرانی در حلب سوریه است.
با ضرب‌آهنگی نسبتا کند در طول کتاب. 
البته که بخش آخرش دلچسب و خواندنی بود و پایان خوبی داشت.
        

          فصل مربوط به عملیات کتاب ، هیجان انگیز بود
        

          مانند  سایر کتاب های نیما اکبرخانی این کتاب را هم دوست داشتم.
اما واقعا لحن محاوره‌ای کتاب  را نپسندیدم، شاید به این خاطر که خیلی سرعت مطالعه‌ی مرا کم کرده بود.
منتظرم که یک فیلم جذاب از مجموعه کتاب های نیمااکبرخانی ساخته شود.
چنین فضاسازی جذابی از یک نویسنده‌ی کتابخوارِ کتاب دوست چندان زیاد عجیب نبود.