اگرچه نو قلم است ولی بسیار خوب قصه رادرمی آورد...پرهیجان وباورپذیر ...هم اشک به چشم میدهدوهم خنده برلب... به امید موفقیت های روزافزون برای آقای اکبرخانی
        

          «اثریا» یک داستان بلند کاملا جنگی موفق با لحنی طنازانه است. این کتاب دربارهٔ شهدای مدافع حرم است اما بر خلاف جریان رایج شنا کرده است.

بخشی از کتاب اثریا

از جنگ که برگردی، زندگیت تقسیم می شه به دو بخش. قبل از جنگ و بعد از جنگ. این که قبل از جنگ کی بودی و چی بودی و چطوری فکر می کردی اصلاً مهم نیست. بعد از جنگ توی خونه از چیزی نمی ترسی اینم یه مشکله.

آدم ها باهات همدل نمی شن، فکر می کنن تو سنگی، سردی. کم کم از جمع ها دور می شی. وقتی دور بشی تازه می فهمی ترسیدن برای زندگی اجتماعی چقدر لازمه و...
        

          یک روایت بدون سانسور از جنگ سوریه که هر خواننده ای رو به راحتی با خودش همراه میکنه. کتابی که از دستتان نخواهد افتاد
        

          حرف آخر را اول می‌زنم: اگر نخوانید هم چیزی از دست ندادید.
شاید بخش جالب این داستان، روایت یک رزمنده‌ی‌ کف میدان نبرد باشد.
فضای غیراسطوره‌ای‌ رزمندگان هم خوب بود. متاسفانه اکثر روایت‌ها‌ی ما از رزمندگان خیلی دچار قدیس‌نمایی‌ شده که در این کتاب خبری از آن نیست.اما یک جاهایی دیگر شورش را درآورده.
شروع کُند، طنزی که درنیامده‌ و دیالوگ‌های نه‌چندان‌ جذاب از نقاط ضعف کتاب است.
        

          روایتی متفاوت از مدافعان حرم ، جالب و جذاب.
        

          اصلا فکر نمیکردم اینجوری باشه..!!!🚬
این کتاب و یهویی دیدم ، محشر بود...
اَثْریا
انقد کشش داشت و جذاب و غم دار بود که از سر تموم شدنش می‌خوام بزنم زیر گریه...
دلم براشون تنگ میشه ، برا پوریا ، مجتبی ، هادی و سعید و امید...🩵 
ابعادی از جنگ و نشون داد که همیشه میدونستم وجود داره ولی چیزی ازش نخونده بودم 
 آدم هایی و از سوریه نشون داد که میدونستم هستن ولی هیچوقت ندیده بودمشون
و چه خوب گفته بود و نوشته بود آقای اکبر خانی...
پیشنهاد میکنم بخونید :)))) حتما بخونید...
و 
من شنیدمش از طاقچه ، با صدای سام قریبیان ❤️‍🩹🎧
        

          جزء معدود کتابهایی بود که معرکه‌ی سوریه را نزدیک به واقعیت بیان کرده و روان و شیرین داستان را کم کم جلو برده و بعد خواننده را با واقعیت رو ب رو نموده.
نویسنده ب خوبی با بیان جزییات خواننده را به جزییات واقف میکند.
        

          نگاه غیر‌ فانتزی به جنگ سوریه و مدافعان حرم، نگاهی که بر خلاف داستانهای شهدا، اونها رو به طور دقیقتری نشون میده و نشون میده اینها هم دقیقا آدم هستند، با همین مشکلات و خواسته های انسانی، ولی یه جاهایی، یه کارهایی کردن و یه تصمیماتی گرفتن که شدن اینی که هستن، تصمیماتی که گاهی پیش روی ما هم قرار میگیره
همچنین فاصله ی میدان جنگی و پشت جنگ رو گذرا خیلی خوب نشون داد...
        

          فصل مربوط به عملیات کتاب ، هیجان انگیز بود
        

          بیان یک حادثه‌ی تخیلی در قلب سوریه و مواجهه با داعش
خیلی خیلی زیباست داستان
موکدا پیشنهاد میشه
        

          نايس بود
خوراک اول صبی تو مترو قشنگ خوابو از سر میپرونه
دو روزه تموم شد
جنگ.هیجان.اشک.طنز
        

          مانند  سایر کتاب های نیما اکبرخانی این کتاب را هم دوست داشتم.
اما واقعا لحن محاوره‌ای کتاب  را نپسندیدم، شاید به این خاطر که خیلی سرعت مطالعه‌ی مرا کم کرده بود.
منتظرم که یک فیلم جذاب از مجموعه کتاب های نیمااکبرخانی ساخته شود.
چنین فضاسازی جذابی از یک نویسنده‌ی کتابخوارِ کتاب دوست چندان زیاد عجیب نبود.
        

          یک داستان کوتاه تماما جنگی که میشه گفت به خوبی اون فضای جنگ‌ سوریه و احوال رزمنده‌ها رو  به تصویر کشیده و کشش یکسره خوندن رو داره. اینکه رزمنده‌ها رو مثل آدمای معمولی نشون داده خوبه ولی بنظرم بعضی محاوره‌ها دیگه برای معمولی بودن هم زیاده‌روی بود. 
        

          ضعیف. خیلی ضعیف. نویسنده‌ی محاوره‌ای نویس در خلق یک روایت باورپذیر و معنادار از نبرد سوریه ناتوان بوده. نخواندنش ضرر ندارد.
        

          من تو۳ساعت تمومش کردم بقیش با خودتون
        

          جنگ سوریه که آرام آرام شعله ور شد و نمایه‌ها و نشانه‌هایی از ویرانگری و یاغی‌ گری گروه‌های مسلح تکفیری، علنی و پدیدار شد، ذهن‌های کنجکاو بسیاری به این سمت رفت که حقیقت این جنگ چیست؟ مسلحین و تکفیری‌ها چه کسانی هستند؛ داعش و النصره چیستند و ماهیت و انگیزه‌شان چیست؟ بچه ها و رزمندگان ما آنجا چه میکنند؟ چطور می‌جنگند؟ اصلا سوریه چه مختصاتی دارد؟ حلب و حماء و حمص و کفریا و لاذقیه و رقه و ریف دمشق و داریا و درعا و جاده خناصر و اثریا و... چه جور جاهایی هستند و... 



آن اوایل دسترسی پاسخ به این سوالات خیلی راحت نبود. با وجود حضور مستشاری رزمندگان ایرانی و حتی شهادت این عزیزان، هنوز آن چنان که باید اخبار دقیق و مستند از تحولات این جنگ تمام عیار، در دسترس نبود. شهادت هادی باغبانی مستند ساز جوان ایرانی اولین بهانه برای حضور رسانه‌ای هنرمندان متعهد جبهه انقلاب در پهنه نبرد سوریه شد. بعد از این بود که آرام آرام و با احتیاط بسیار، سروکله مستندسازان با انگیزه ما در سوریه پیدا شد. مستندها که ساخته و پرداخته شدند آرام آرام کتاب ها هم آفتابی   شدند. بیشتر کتاب ها برای شهدای مدافع حرم بود با همان قالب های روایی همیشگی که البته عمومشان بسیار خواندنی و جذاب هستند.

اما جای قالبی مثل رمان که دست نویسنده بازتر و امکان مانور روایی بیشتر است، خالی بود. حالا  «اثریا» ی نیما اکبرخانی از سوره مهر سر در آورده است تا ما را با رزمنده ای در دل معرکه همراه کند. رزمنده ی راوی کتاب، از قضا دهان گرمی هم دارد و خوب خواننده را با خودش به گوشه گوشه جنگ می برد. یک جاهایی هم بی اعصاب است و تفاوت شوخی و جدی اش نامعلوم! 

اثریا منطقه ای است در جنوب شرقی استان حلبِ سوریه که جاده استراتژیک آن به سمت رقه، نقش راهبردی در جنگ با مسلحین و معارضین داشت. نام کتاب هم برگرفته از همین مکان مهم و یادآور درگیری های جاده اثریا_خناصر است. 

اکبرخانی در ۱۱ فصل که خیلی هم طولانی و حوصله سر بر نیست، ما را مهمان معرکه ای می کند که درش ترس و آشوب و تردید و نفرت و شوق و افتخار موج می زند. در فصل های انتهایی با ترسیم خوبی که نویسنده از اتمسفر حاکم بر درگیری ها ارایه داده، انگار خودت داری شانه به شانه رزمندگان میجنگی و درگیر جو واقعی جنگ هستی و انگار خودت پشت موشکی و انگار چاقوی آن داعشی زیر گلویت بازی بازی میکند و... 

بچه رزمنده های این کتاب، واقعی ترند از کتاب های دیگر. من  فصل دمشق که گروه ها و دسته هایی که در موضوع سوریه درگیر بوده اند، معرفی و رونمایی میشوند را نشانه ی هوش و ذکاوت و واقع بینی نویسنده ی جوان اثریا میدانم که کلیشه های رایج را به چالش کشیده و حرفش را راست و درست زده. جسارتش دوست داشتنی است و ای بسا به مذاق عده ای از محتاط ها و مصلحت سنج ها و سیاست بازها خوش نیاید و حال اینکه به نظرم خواننده ی امروزی خوشش می آید. 

بازنشسته‌های بیکار، جوانان جویای نام، خل و چل ها و رزمنده های مُقاتلِ جنگنده همان چهار گروهی هستند که در فصل نهم از آنها ذکر خیری شده است! 

اثریا را بخوانید. خیلی وقتتان را نمیگیرد. اما حسابی درگیرتان میکند. زبان نوشتار هم محاوره ای و خودمانی است و کار خواندنِ کتاب را راحت کرده. اما ای کاش طرح جلدی قوی تر برای این کتاب کار میشد که گویاتر بود. خیلی ها نمیدانند اصلا اثریا یعنی چه؟ لذا طرح جلد باید به کمک فهم ذهنی خواننده بیاید. ان شا الله آقای نیما اکبرخانی در آثار بعدی اش بیشتر بدرخشد و از مدار جسارت و آزادگی خارج نشود...
        

          یه داستان تمیز! همه چیش به جاس این کتاب بخونید پشیمون نمیشید
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
روایت مردی که به جنگ داعش در سوریه میره و در سوریه برای آزادسازی محاصره منطقه اثریا....
متنش بدون سانسور از کشتن ها و سر بریدن ها و... می‌گوید.
کتابی کوتاه و مختصر درباره جنگ با داعشی ها.
        

          برخلاف غالب رمان‌های ایرانی، داستانی جذاب و طناز است. جزئیات به‌کار رفته در روند روایت، نشان از اشراف نویسنده به موضوع قصه‌اش دارد. با این حال خوب بود نویسنده به زبان محاوره نمی‌نوشت.
        

          کتاب خوبی است. کاش کتاب هایی مثل این بیشتر داشتیم. 
در کتاب راه و با صدای سام قریبیان شنیدم. در اولین فرصت کتاب را می خرم.
آقای قریبیان خوانش خوبی داشتند، اما چندین بار  «مُسَلَحین»  را  «مسْلِحین» خواندند. البته مطمئن نیستم،‌ که برداشت من درست بوده یا نه.
(این روزها خواندن یا شنیدن این کتاب ها، را بیشتر لازم دارم، از یک طرف  غمگین می شوم، اما از طرف دیگر فکر می کنم شاید الخیر و فی ما وقع)