با سلام


کتاب خوبی است اما طولانی است اگر خلاصه شود خیلی بهتر میشوددرکتاب لازم نبود آنقدر توضیح دهد
        

          کتابی از هر نظر عالی من این کتاب رو خوندم اما دلم نمی آید اون رو دوباره تو کتابخونه بزارمو  نخونمش
        

          یه کتاب زیبا پر از احساسات خوب و آموختنی های بسیار.))
حین خوندنش واقعا لذت خاصی من رو در بر میگرفت»»
        

          روحِ عزیز
رمان «روح عزیز» به نویسندگی مینو کریم‌زاده از مجموعه رمان‌ نوجوان امروزِ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده و
داستان یک پسر نوجوان به نام آرشِ که مادرش تو خونه تکونی دچار یک حادثه می‌شه و به کما می‌ره و....

نثر کتاب:🌱
ساده و روان، بی چاله‌چوله‌ی ادبی و بی هیچ کلمه‌یِ سنگینِ سنگ و کلوخ‌طوری که تو دهن نمی‌چرخه، طوری‌که تختِ گاز تا آخرین ورقش رو خوندم و دلم نیومد بذارمش زمین.

روندِ داستان:🌱
«روح عزیز» سعی کرده تا به رابطه یک نوجوان با خانواده بپردازه و مسائل اجتماعی که یک نوجوان باهاش رو به رو هست رو مطرح کنه.
از فضاسازی‌های درستش هم هرچی بگم کم گفتم مخصوصا اولین صفحاتش که مامانِ آرش در حال خونه تکونی بود و من با هر کلمه عمیقا رایحه‌ی تاید و اسپری و شامپو فرش رو بو می‌کشیدم.
از صمیمیت آرش و مامانش و آرش و عمه رودی خیلی خوشم اومد.
شخصیت تلّی رو دوست نداشتم ولی وقتی کم کم باهاش آشنا شدم دلم به حالش سوخت و حتی درکش کردم و باهاش احساس هم‌دردی کردم.
شروع و پایان کتاب از نظر من خیلی دوست‌داشتنی بود مخصوصا صفحه‌‌ی آخر که خبر بهبودی مادر آرش بود.

تا یادم نرفته بگم طراحی جلدشو دوست داشتم، اسمش‌ رو نه چندان و 
خلاصه که بعد مدت‌ها یه کتاب دوست‌داشتنی و دلچسب خوندم که حسابی کیفم کوکه با خوندنش‌.

نمره: 🌱
بهش نمره نه و نیم از ده می‌دم‌ و
تابستون‌ تو اوجِ بی کتابی‌هام یه دور دیگه می‌خونمش، شایدم اسفند سالِ بعد چون حسابی مناسبه برای این فصل.
بخونید و کیف کنید و نظرتون رو راجع بهش بنویسید.
زهرا سادات 


        

          اوایلش آنقدر جذاب نبود که تا پایانش بخوانم، و این موضوع دلیلی شد که تا مدت‌ها در کتابخانه‌ام خاک بخورد!
تا اینکه یک روز عزمم را جزم کردم که کتاب‌های نیمه تمامم را تمام کنم..
شاید این مسئله برایتان جالب باشد که قصد داشتم این کتاب را برای سومین بار رها کنم!😬
ولی سوالی در ذهنم بود و باعث می‌شد که تا آخر کتاب، داستان را همراهی کنم؛
آن هم اینکه :"پایان این ماجرا چه می‌شود؟" و از نظر من همین را می‌توان نقطه قوت حساب کرد!
و در نهایت این کتاب به گونه‌ای تمام شد که نه تنها از خواندن کتاب پشیمان نشدم بلکه به این نتیجه رسیدم که درس‌های زیادی هم می‌توان از آن گرفت؛ 
اگر به آنها دقت و توجه کنیم!👀
و برخی از آنها این طور است:
- در اکثر مواقع حرف زدن راجب درگیری ذهنی‌تان و یا مشکلی که با فرد دیگری پیش می‌آید یکی از بهترین راه حل‌هاست. (به قول معروف سنگ‌هایتان را باهم وا بِکَنید!)
- و در آخر ملاک‌هایی که جامعه دارد الزاما درست نیست!
        

          در زندگی روزهایی هست که عادی و معمولی به نظر می‌آیند. نه کسی درخشندگی رنگشان را می‌بیند، نه عطر جادویی‌شان را در هوا احساس می‌کند؛ اما وقتی یک حادثه‌ی کوچک می‌آید و به سنگینی کوه دماوند می‌افتد روی زندگی و همه‌چیز را خراب می‌کند، همان روزهای عادی و معمولی که کسی حاضر نبود برایشان تره خرد کند، روزهای دور و درخشانی می‌شوند که آدم حاضر است برای برگرداندن آن‌ها، هرکاری بکند، هرکاری.....
غروب روز آخرین دوشنبه‌ی اسفندماه برای آرش چنین روزی بود.....

همین شروع زیبا و هنرمندانه با آن عنوان عجیب کتاب که کنجکاوی‌ام را به‌شدت برمی‌انگیزد و آن طرح جلد معماگونه که بر گیجی‌ام می‌افزاید، کافی است که فعلاً از خیر خواندن بقیه‌ی کتاب‌هایم بگذرم و دو روز شیرین و به‌یادماندنی را با این کتاب بگذرانم.

آرش پسر نوجوان ۱۳ ساله دارد قصه‌ی زندگی‌اش را می‌گوید، زندگی‌ای که از آن آخرین دوشنبه‌ی سال کاملاً دگرگون شد و ماجراهای عجیب و غریبی که برایش پیش آمد، او را در مسیر متفاوتی از گذشته قرار داد.
حادثه‌ی تلخی که برای مادرش اتفاق افتاد، آرش را رشد داد و بزرگ کرد.

مینو کریم‌زاده چیره‌دستانه آن‌چه را که می‌خواهد بگوید، در قالب داستان هیجان‌انگیزی می‌ریزد و با پیچ و تابی که به ماجرا می‌دهد و شخصیت‌های کاملاً باورپذیری که می‌آفریند، خواننده را به تحسین وامی‌دارد.

موضوعات مهمّ و آزاردهنده‌ای که ذهن هر نوجوانی را ممکن است به خود مشغول کند مانند کنار آمدن با عذاب‌وجدان، قضاوت نادرست، تنها به جنگ مشکلات رفتن و پذیرفتن یا نپذیرفتن ناپدری،.....در این کتاب مطرح می‌شود و خیلی خوب و باورپذیر جواب گره‌های ذهنی خواننده را می‌دهد.

خیلی دوست ندارم درمورد خود داستان کتاب حرف بزنم چون می‌ترسم حتی یک ذرّه از شیرینی کتاب کم شود. مزه‌اش را از اول خودتان بچشید و با ماجراهای آرش، تلّی، عمه رودی و روح عزیز......همراه شوید.
        

          بسیار زیبا و ملموس و پر از احساس بود. توصیف‌ها و احوال شخصیت‌ها آن‌قدر واقعی بود که یک‌نفس خوانده شد. روح عزیز، سرشار از این حس شیرین بود: بوییدن نفس‌های مادر، وقتی مرا تنگ در آغوش گرفته...
        

          یادداشت‌های دوستان برای کتاب *روح عزیز* را خواندم و دیدم که خوب و کامل توضیح داده‌اند و حق مطلب ادا شده است. من هم کمابیش با نظرات موافقم. 
و باید بگویم این کتاب من را از لحاظ احساسی خیلی درگیر کرد. تعلیق خیلی خوبی داشت و باعث شد بی‌خیال قرار همخوانی روزی ۱۵ صفحه‌ی این کتاب با دوستم شوم و از نصف به بعد کتاب را در نیمه شبی که دخترم تب داشت و بالای سرش بیدار بودم، خواندم تا تمام شد. 
و نیز بگویم که کتاب تنوع موضوعی زیادی داست. به آنهایی که به ذهنم می‌رسد اشاره می‌کنم: عصیان نوجوان در برابر خانواده، سوگ، عذاب وجدان و تلاش برای مخفی کردن آن، و بعدتر تلاش برای جبران، رابطه‌ی والدین با فرزند، قضاوت نابجا
در نهایت می‌توان گفت کتاب شاید مناسب هر نوجوانی نباشد ولی برای نوجوانی که درگیر یکی از این موضوعات است کتاب خوبی‌ست. 

        

          کتاب‌های نوجوان کانون پرورش فرصت خوبی هستند براب تمدد اعصاب. خیالت راحته از داستانی که می‌خونی چون می‌دونی تهش قرار نیست ناامید بشی.

روح عزیز با یه اتفاق تلخ شروع میشه، بستری شدن مادر دم‌دمای عید نوروز و وضعیتی نامشخص که معلوم نیست مادر برگرده یا نه. موقعیت واقعا ترسناکیه و شاید خیلی از نوجوون‌ها یا حتی بزرگسال‌ها که این تجربه رو داشت، نتونن بخونن و تحمل کنن.
اما برای همه ما که گاهی یادمون میره چه نعمتی داریم، خوندنش مفیده. 

تو داستان پابه‌پای پسربچه، شخصیت جالب و مهربون مادر رو می‌شناسیم و هر لحظه نگران‌تر میشیم از اینکه از دست بره. تعلیق و کششی که این نگرانی داره، ماجرای معلم خصوصی نوجوون که دردش رو در حین داستان می‌فهمیم و آرزوی پسرک برای برگشتن مادرش ما رو تا انتها همراه می‌کنه.

یه جذابیت دیگه اینطور داستان‌ها اینه که اصرار نداره هر دهتر و پسری حتما دوست بشن و رابطه عاشقانه نوجوانانه بسازن.
        

          به نظرم کتاب خوب و مهیجی بود اما باید داستان ادامه پیدا می‌کرد و از عکس العمل مادر آرش بعد از مرخص شدن رو تعریف می‌کرد 
و اینکه در آخر مادر تلی با اقای تهرانی ازدواج کرد یا نه 
        

          هر خط را که خواندم یا بغض به گلویم چنگ زد یا چشم هایم پر از اشک شد یا یواشکی دو قطره اشک ریختم،
دلم برای مامان تنگ شده بود. سه هفته‌ای می‌شد ندیده بودمش، روحم خبر نداشت کتاب این هفته‌‌ای که با زینب می‌خوانیم این همه "مامانانه" است.

کتاب با بوی عید شروع می‌شود و خانه‌تکانی، آرش به مادرش قول داده در خانه‌تکانی کمکش کند اما با رفیقش قرار ترقه ترکاندن دارد. مامان را تنها می‌گذارد و میگوید زود بر میگردد و تا آن موقع مامان اصلا دست به پرده ها نزند. اما مامان، مثلِ مامانِ خیلی‌هایمان خیلی روحیه مستقلی دارد و منتظر هیچکس نمی‌ماند و می‌رود بالای چهارپایه که پرده را نصب کند و ...

حالا مامان در کما نفس می‌کشد و عذاب وجدان نفس آرش را بند آورده است. آرش دارد از دلتنگی و استرس و پشیمانی خفه می‌شود.
روحِ عزیزِ مامان در طول داستان پسرش را تنها نمی‌گذارد و کمک می‌کند تا چند معما را حل کند.

قصه‌های #مینو_کریم_زاده همیشه دست می‌گذارند روی نوجوان‌ها و مشکلاتشان و خیلی هم خوب حال و هوای نوجوان‌ها را توصیف می‌کنند، قلمشان هم خیلی شیوا و روان است. #روح_عزیز هم همینطور بود.
البته چند تا نقد هم به کتاب داشتیم، مثلا اینکه شخصیت آرش زیاد پسرانه در نیامده بود، اول داستان پر از معما بود و آخرش خیلی تند تند و ساده حل شد در صورتی که ما توقع ماجراهای پیچیده‌تری داشتیم و ..

اما آدم گاهی از قصه حالِ خوب می‌خواهد نه یک قصه‌ی پیچیده‌ی تو در توی پرتعلیق و شاهکار!
#روح_عزیز حال خوب کن بود، باعث میشد آدم بیشتر مادرش را حس کند و بخواهد قربان صدقه‌اش برود.
        

          «خوشحال کردن مامان‌ها از آسون‌ترین کارهای دنیاست. کافیه مهربون باشیم.»


خب خب خب :)
اولین راوی اول‌شخص نوجوانِ پسری بود که یک خانم نوشته و به‌نظرم خیلی درست بود.
آفرین!
و‌ لذت بردم.
یک طرح رمان کامل و درست، با خرده‌داستان‌های به‌قاعده، پرداختن به یک موضوع بسیار بسیار مهمِ اجتماعی برای نوجوان‌ها (ورود ناپدری-نامادری به زندگی) آن هم بدون شعارزدگی و دوری از کلیشه. شخصیت‌پردازی‌های درخشان. واگویه‌های شیرین‌ و باورپذیر نوجوان.
کتاب دو ایراد دارد. یکی در فرم و آن هم اینکه بسیار ضربآهنگ کندی دارد و دیگری در محتوا که رابطهٔ دختر و پسر نوجوان را عادی‌سازی می‌کند. البته این رابطه هیچ جنبه و کشش عاطفی و عاشقانه ندارد. اما قبح‌زدایی ارتباط چت‌محور‌ دو نوجوان دختر و پسر، می‌تواند برای مخاطب آسیب‌زا باشد.
برای نوجوان دختر، پیشنهاد می‌کنم؛ با کمی وسواس و حواس‌جمعی پدران و مادران.
        

          به نام او 
کتابی جالب که پر از ماجراجویی نوجوانانه است 
ماجرای درگیری ذهنی و عذاب وجدان یک نوجوان از یک اتفاق اما در پایان شیرین و جذاب 

یک ایرادی که دارد این است که رابطه با جنس مخالف را عادی جلوه میدهد ( که البته در میان نوجوانان یک مسئله ی عادی شده است که باید خوب برایش تبیین شود تا از آسیب های جدی اش جلوگیری شود ) 
        

          به طور کلی داستانی با درس های خوی برای زندگیو احساسی و ملموس است و شخصیت اصل یعنی آرش اشتباهاتی که اغلب از بی دقتی و عجله خودش در تصمیم گیری هست صورت میگیرد، میپردازد وسپس  پس گرفتن درس های زندگی میخواهد به جبران ان ها بپردازد البته شخصیت های بعدی مثل تلی و عمه رودی یا همان رودابه گاهی با نصیحت هاشان به آرش کمک میکنند و گاهی هم با کمک گرفتن از آرش به آن در کسب تجربه کمک میکنند ویکی از برداشت ها که از نظر من مهم ترین برداشت از این کتاب است احترام و عمل به قول ها در خانواده که در تمام شخصیت ها مثل تلی، رودی،آرش و حتی آقای تهرانی دیده شده که در این امر  بیشترین توجه به پدر و مخصوصاً مادر است که به نظر من قشنگترین برداشت میتونه همین باشه🤟👍
        

          

بهترین معرفی این کتاب همان است که ابتدای کتاب نوشته شده:
در زندگی روزهایی هست که عادی و معمولی به نظر می‌آیند. نه کسی درخشندگی رنگشان را می‌بیند، نه عطر جادویی‌شان را در هوا حس می‌کند؛ اما وقتی یک حادثه‌ی کوچک می‌آید و به سنگینی کوه دماوند می‌افتد روی زندگی و همه چیز را خراب می‌کند، همان روزهای عادی و معمولی که کسی حاضر نبود برایشان تره خرد کند، روزهای دور و درخشانی می‌شوند که آدم حاضر است برای برگرداندن آن‌ها، هر کاری بکند، هر کاری... 


وصف این کتاب را زیاد شنیده‌بودم؛ از مینو کریم‌زاده هم کتاب دیگری خوانده‌‌بودم و دوستش داشتم. دیده‌بودم که چقدر خوب به مسائل نوجوان امروز می‌پردازد؛ اما تا امروز که فرصت کردم این کتاب را بخوانم نمی‌دانستم موضوعش چیست... 
شروع به خواندن داستان که کردم، همین نیم صفحه‌، با عنوان «پیش از ماجرا» مرا میخکوب کرد پای داستان... کمی جلوتر که رفتم, وقتی متوجه حال آرش شدم، وقتی دیدم چطور یک روز عادی‌اش، تبدیل شده به وضعیتی که باید باری به سنگینی دماوند را به دوش بکشد، می‌خواستم کتاب را کنار بگذارم، اما تصمیم گرفتم ادامه دهم. بخوانم و ببینم برای آرش و مادر آرش چه پیش می‌آید؛این کمای لعنتی چطور تمام می‌شود؛ خیلی خوب، یا خیلی بد؟ .... 
من این کتاب را تجربه‌کردم بودم؛ در تابستان ۱۴۰۲؛ البته نه در جایگاه آرش، که در جایگاه مادر یک خانواده... آن چه آرش درحال تجربه‌اش بود را من از زاویه‌ای دیگر دیده بودم! 

آرش در این ماجرا زمان‌هایی را در می‌یابد که وقتی از دست رفتند جبران کردنشان بسیار سخت و شاید ناممکن است؛ زمان‌هایی که در بی‌حوصلگی یا حواس‌پرتی‌های نوجوانی، فدا می‌شوند و در ازای از دست رفتنشان چیزهایی را از ما می‌گیرند که قدر بودنشان را نمی‌دانستیم! 

در ضمن ماجرای آرش و خانواده‌اش، ماجرایی دیگر هم در جریان است، ماجرای دختری که پدرش را از دست داده و حالا قرار است یک ناپدری وارد زندگی‌اش شود... نویسنده به خوبی در طول داستان به این موضوع پرداخته‌است... 
تنها نکته‌ی نامطلوبی که در داستان دیدم، همین ارتباط راحت دختر و پسر نوجوان با هم بود، پیام دادن‌ها و دیدار و صحبت‌ها، قرار شام بیرون از خانه‌ی آن‌ها با هم و... آرش، شماره‌ی تِلّی را از تلفن همراه مادرش برمی‌دارد و به او پیام می‌دهد؛ چون مادرش از او خواسته به تلّی کمک کند تا مشکل بزرگش حل شود! نمی‌دانم، ولی شاید می‌شد این شخصیت هم پسر می‌بود و ...

خلاصه این که روح عزیز از آن‌هایی است که به همه توصیه می‌کنم بخوانندش؛ مگر نوجوان‌هایی با روحیه حساس، که دیدن و شنیدن و خواندن غم سنگین بیماری مادر، بیش از توان روحشان است... 
و البته معرفی کردنش به دخترهای نوجوان برایم راحت‌تر از پسرهاست، هرچند که شخصیت اولش پسری نوجوان است... 
        

          خود کتاب هم مثل اسمش عزیز بود برام.شخصیت پردازی عالی قلم روان و توضیح و تفسیر و دغدغه یک نوجوان 
بهره بردم بعضی از جاهای کتاب همزاد پنداری کردم این یعنی خانم کریم زاده دقیقا فهمیده چی نوشته 
حتما بخوانید
        

          پسر داستان آرش نامی بود که ۱۳ سال داشت. او مانند پسر های نوجوان دیگر شیطنت هایی میکرد که یک اتفاق ناگهانی او را تغییر داد. 
پس از آن اتفاق او متوجه چیزهایی شد که تا به حال ذره ای به آنها توجه نمیکرد. از دختر همسایه به نام تلی و مشکلات زندگی اش تا اهمیت مادرش و کمک کردن به آن. 
آرش پس از گذر کردن از این ماجراها تبدیل به پسری شد که از هر مشکلی به راحتی عبور نمیکرد و تا آخر برای حل آن مشکل مانند یک پسر نه، که همچون یک مرد می ایستاد.
        

          نمی دانم گرفتار این حال شده اید یا نه.عیب و ایرادی که خیلی اذیت تان کند در کتاب نیست ولی کتاب آنِ ادبی ندارد.چیزی اضافه نمی کند که به هیجان بیاورد.
حتی زبان داستانی کتاب خوب است.ساختار مناسب جملات ودایره واژگان مناسب.
به مغزم فشار آوردم تا علت اصلی را کشف کنم.مشکل از سوژه است.داستان پردازی مشکلی ندارد و پرداخت هم خوب است.اما گرفتار عذاب وجدان شدن برای کوتاهی احتمالی در حق پدر و مادر در سن ۱۶ سالگی یک دختر باورم نمی شود.
اگر داستان را خوانده باشید متوجه می شوید که سوژه آنقدر جان دار نیست که مخاطب را تکان دهد.در پایان داستان انگار نویسنده خودش هم به این امر ملتفت است و شخصیت دختر با یک گفتگوی دو ساعته از این رو به آن رو می شود.آن هم دختری که دست به اعمال جسورانه مثل فرار و یا شکستن وسایل خانه و کار کردن پنهانی و...پرداخته است.
حالا این عذاب وجدان در نوجوان سیزده ساله‌ی داستان باور پذیرتر است و می شود  با ناراحتی  پسر کنار آمد. آن هم به دلیل اینکه واکنش او متناسب با  اشتباهش است.
در صورتی که دختر خیلی تند و تیز و شدید به مشکل مشابه پاسخ داد.
با این وجود زبان داستانی اثر ،آموختنی زیاد دارد.دیالوگ ها خوب و پخته هستند و در مجموع با یک کتاب خود طرف هستیم
        

          از قشنگی های کتاب اسمای شخصیت هاشه...!