کتاب رو خوندن و تا تمام شدنش زمین نذاشتم.
و چقدر با جملاتش گریه کردم.
کتاب خیلی خلاصه و جمع و جور اما با جملاتی مفید و کامل نگارش شده.و خوب تونسته در قالب جملاتی ساده نهایت احساسات همسر شهید رو نشون بده.شروع ماجرا از نقطه قشنگیه و روضه های گاه و بیگاهش با لحظات روایت خوب جفت و جور شده.
        

          دیگ از اسم کتاب معلومه (:
دلبری
        

          عالی بود
یه کتاب کوتاه و جمع و جور که میشد راحت خوندش، شهید رو از فضای عرفانی به دور نگه داشته، شهیدی که زندگی داشته مثل زندگی همه ی ما، رستوران رفتن رو دوست داشته،  لباس خوب میپوشیده، مو می کاشته مه قیافش خوب بشه و و و
سبک زندگی ای شبیه ما، ولی فرق اصلیش این بوده که دغدغه ی شهادت داشته... همین یه اصل آسمونیش کرده...
چند صفحه ی آخر کتاب، بدجور آتیش میزنه آدمو... بد جور...
        

           قصه¬ی دلبری روایت خاطرات شیرین ازدواج و زندگی شهید محمدحسین محمدخانی به روایت همسر ایشان است.
شروع کتاب مبهم اما جذاب است. تعلیق ابتدایی داستان طولانی نیست وخواننده زود وارد ماجراهای کتاب می¬شود . چگونگی ازدواج شهیدمحمدخانی جذاب و شیرین روایت شده است و میل به دنبال کردن ادامه کتاب را در خواننده بیشتر می¬کند.
ریتم داستان به خوبی حفظ شده  و نویسنده زیاده¬گویی نکرده است. لازم نیست قسمت هایی از بدنه ی داستان حذف شود.  همچنین آشنایی با سبک زندگی یک شهید نکات ارزشمندی را به خواننده منتقل می¬کند.
 لحن صمیمی و روایت دلنشین خاطرات دیگر نقطه قوت این کتاب به¬شمار می¬رود. روانی و زلالی روایت خواننده را با خود همراه می¬کند. شخصیت شهید دراین کتاب  برخلاف برخی آثار کلیشه¬ای فاع مقدس سفید مطلق و ابر قهرمان و دست¬نیافتنی ترسیم نشده است. بلکه ما با شخصیتی مواجه می¬شویم که او را واقعی می¬دانیم و گویی از نزدیک می-شناسیمش. نقطه اوج داستان در انتهای کتاب است که خواننده از پشت پرده اشک و با بغض درگلو محمدحسین محمدخانی را تشییع می¬کند.
کتاب¬آرایی هنرمندانه جذابیت کتاب را دوچندان کرده است. اسم و طرح جلد کتاب زیبا و بیادماندنی است.


        

          بسیار زیبا و شیرین
        

          شروع عشق از دل نفرت🌈
یک عاشقانه دوست داشتنی💞
پیشنهاد میکنم بخونید اما به شرطی که ازش درس بگیرید نه این که متوقع بشید از شوهر و همسر و خواستگار که این شکلی باشه!😅 
هر کتابی که از شهدا میخونیم اگه فقط یه اخلاق خوبشون رو هم یاد بگیریم برامون کافیه🥲
        

          یه کتاب کوچیک و جمع و جور و خوندنی... با یه طرح جلد دلبر
زندگی شهیدی که دنبال شهادت بوده... تمام وجوه زندگیشو با شهادت همراستا میکرده... 
زن وشوهری که عادی بودن مثه بقیه زندگی میکردن ولی خودشو مرتب به ائمه وصل میکردن و توسل میگرفتن
من بعد از خوندن کتاب مدام به این فکر میکردم که نبود شهید چه تاثیری روی زندگی خانمش داره....
همه چیز کتاب خوب بود فقط گاهی خط روایی داستان از دست نویسنده در میرفت... گاهی جاها یه پرش زمان و مکانی داشت که خوب توضیح داده نشده بود
        

          سبک زندگی شهدا همیشه خواندنی بوده برام. اما خب درکنارش فانتزی‌ساز هم هست. در کل خوندنش بدون قضاوت و ایجاد فانتزی توصیه میشه.
«قصه‌ی دلبری» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/52186
        

          [البته زیـاد هیئت دونفری داشـتیم. برای هم  سخنرانی می کردیم و چاشنی اش چند خط روضه هم می خواندیم، بعد چای،  نسـکافه یا بسـتنی می خوردیـم. می گفـت: «این خوردنیـا الان مـال هیئته!»  هروقت چای می ریختم می آوردم، می گفت: «بیا دوسـه خـط روضه بخونیم تا چای روضه خورده باشیم!» زیارت عاشورا می خواندیم و تفسـیر می کردیم. اصرار نداشـتیم زیارت جامعۀ کبیره را تا ته بخوانیم. یکی دو صفحه را با معنی می خواندیم، چون به زبان عربی  مسلط بود، برایم ترجمه می کرد و توضیح می داد.]

هر بار که کتاب‌های زندگی شهدا رو میخونم یا مستندهاشون رو میبینم بیشتر حس میکنم که چقدر از مرام و معرفتشون فاصله دارم
        

          مدتها پیش خواندم و از نویسنده محترم هم دعوت کردیم شهرمان گراش. خیلی خوب بود.
        

          ماجرای عاشقانه قبل و بعد ازدواج شهید  و همسرشون.
پافشاری و اصرار شهید در خواستگاری جالب بود.
هرچند بعضی ها به این سبک کتابها میگن صورتی! ولی من دوستش داشتم. این عاشقانه های پاک به مراتب بهتر از عاشقانه های مبتذل خارجیه...

«قصه‌ی دلبری» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/52186
        

          اگه اینو خوندید و خوشتون اومد،کتابِ *یادت باشد* رو هم توصیه میکنم بخونید
        

          داستان متفاوتی داشت مخصوصا اونجاش که موقع جلسه خواستگاری به حتی تعداد و اسم بچه هاشونم فکر کرده بودن برعکس کتابای دیگه ای که خونده بودم ایشون بیشتر اوقات پیش همسرشون بودن و خاطرات جالی داشتن هنوز که هنوزه دوست دارم چندین بار این کتاب و بخونم و ازش لذت ببرم
        

          نثر روان و خوبی داره. ولی خیلی خلاصه ست ... که این هم خوبه هم خوب نیست بنظرم! شنیدم که عمار حلب رو هم باید کنار این کتاب خوند
بعضی وقت ها جملات زیبای کتاب ها رو مزه مزه می کنم یعنی چشامو می بندم و با خودم تکرار می کنم تا مزه ی شیرینش به وجودم بشینه و به فراخور محتوا گاهی میخندم و گاهی اشک می ریزم. دو جای خیییلی خووشششمزه بود. من دوست میدارمش.
این کتاب توی بی آر تی آزادی به تهرانپارس شروع کردم و تو جاده هراز تموم شد کمتر از 3 ساعت طول کشید برام ...
        

          وقتی این کتاب رو می‌خوندم، ده روز بود که زایمان کرده بودم و تازه شیردادن بچه رو تجربه کرده بودم.
همزمانی این دو تجربه، شیر دادن و خواندن این کتاب، باعث شده روضه‌ی حضرت رباب از اون به بعد برای من یه روضه‌ی ویژه باشه ...

بیشتر امکان آب و تاب داشت ...
        

          کتاب خوبی بود. من از کتاب های زندگی شهدا قبلا هم خوندم و بعضی وقتا با خودم میگم که اون ها کجا هستن و ما کجاییم. واقعا درس های زیادی از زندگی شهدا میشه یاد گرفت. از خوندن این جور کتاب ها سیر نمیشید.
        

          خیلی دوستش داشتم
یه مزاح:همسر شهید یخوده خشن بودن😅
        

          اولین کتاب زندگی عاشقانه مدافعان حࢪ‌م که خواندم🌿✨
با اینکه کتابُ امانت گرفتم چون بسیار زیبا بود،خودم این کتاب خریدم و چند بار مطالعه کردم
ایشون رو به عنوان رفیق شهید انتخاب کردم
در بهشت زهرا اولین شهیدی که زیارت میکنم ایشون هستن
اما خوب با مطالعه کتاب باید به این موضوع دقت داشت که نباید از ازدواج فانتزی بسازید
ولی در کل مطالعه اینجور کتاب ها بهتر از کتاب های عاشقانه مبتذل خارجی هست
        

          «قصه دلبری»روایت نو، جوان پسند و متفاوت از  عاشقانه های همسر شهید مدافع حرم، محمدحسین محمدخانی است که توسط محمدعلی جعفری به رشته تحریر درآمده است.

این کتاب مخاطب را غافلگیر خواهد کرد؛ چه آن هایی که شهید محمدخانی را می شناخته اند؛ چه آن ها که او را نمی شناختند!

در واقع این کتاب روایت عاشقانه 5 سال زندگی مشترک با شهید محمدخانی است.

از تیپش خوشم نمی آمد. دانشگاه را با خط مقدم جبهه اشتباه گرفته بود. شلوار شش جیب پلنگی گشاد می پوشید با پیراهن بلند یقه گرد سه دکمه و آستین بدون مچ که می انداخت روی شلوار. در فصل سرما با اورکت سپاهی اش تابلو بود. یک کیف برزنتی کوله مانند یک وری می انداخت روی شانه اش، شبیه موقع اعزام رزمنده های زمان جنگ. وقتی راه می رفت، کفش هایش را روی زمین می کشید. ابایی هم نداشت در دانشگاه سرش را با چفیه ببندد.
        

          نمی‌دانم چرا از خواندن این دست کتاب ها لذت نمی‌برم...
کتاب روایت مادر شهدا برایم مانند عسل است و روایتی این گونه از زبان همسر شهید مانند شکر...
همین قدر طبیعی و همان قدر مصنوعی