تقریبا نیمه دوم کتاب به دکتر بیک قلابی شک کردم اما اکثر گره‌های ذهنی رو درست جایی که نویسنده برنامه‌ریزی کرده بود فهمیدم.
تجربه جالب و تلخی بود و پایان تکان دهنده‌ای داشت
به خاطر طراحی جلد ضعیف و حوصله سر بر بودن برخی توصیف ها کمی امتیازش رو پایین دادم
در کل جالب بود!
      

        به نام خدا
اگر بگویم در اواخر کتاب قلوپ قلوپ اشک ریختم اغراق نکردم بیایید اینگونه تصویر سازی کنیم... در هوای معتدل بهاری سال ۱۴۰۴ وقتی کمی باران میبارد یک نفر را روبه روی خودتان تجسم کنید که آدرنالینش در بیشترین حالت قرار داره و با چشم های گرد شده؛ درحالی که دست هایش را در هوا تکان می‌دهد و تند تند نفس می‌کشد این تجربه را برایتان بازگو می‌کند...

نبوغ و خلاقیت نویسنده قبل از آنکه به نیمه کتاب برسم مثل یک سیلی محکم در گوشم خورد و تا رسیدن به کلمه پایان؛ درد، هیجان و شوک آن همراهم بود انگار داشتم یکی از فیلم های نولان را زندگی می‌کردم!
حتی می‌توانستم در برخی از قسمت ها، آهنگ های حماسی زیمر را بشنوم
کراوچ به جز خلاقیت، سطح معلومات خوبی در زمینه تاریخ، سیاست، فلسفه(حرف های ارسطو و افلاطون تاااا جان لاک)، نجوم، فیزیک، کیان شناسی،  عصب شناسی و جهان های موازی داشت! و از کنار هم قرار دادن پازلی از این ها صدها گره ذهنی در داستان ایجاد کرد که نمیتونم بگم کدومش قله بود!
تقریبا در همه جای آن نفسم بند می‌آمد واااای شاید فکر کنی دیوانه شدم(البته بعید نیست) در نیمه دوم کتاب یک دمنوش گل‌گاوزبان کنار دستم بود و مدام به خودم یادآوری میکردم اینها واقعی نیست🤦🏻‍♀️
حتی... حتی خاطرم هست از ترس اینکه هلنا، دانشمند عصب شناسی و مخترع صندلی تعلیق خاطره، بری ساتن پلیس و کاراگاهی در نیویورک را از دست بدهند؛ مدتی ادامه ندادم و می‌خواستم در همان فصلی که آن دو برای اولین بار کنار هم بودند داستان را رها کنم تا همیشه کنار هم بمانند البته قبل از اینکه به ۱۶ آوریل ۲۰۱۹ برسند...

اوه بله بگذار خلاصه بگویم هلنا برای نجات مادرش از آلزایمر میخواست صندلی‌ای بسازد که خاطرات را حتی اگر فرد اراده نکند برایش یادآوری کند اما اختراع او فراتر از یک یادآوری پیش می‌رود و می‌تواند افراد را در یک خط زمانی بِکُشد و به خط زمانی فرعی بفرسد به شرط آنکه خاطره انتخابی قوی و پر جزئیات باشد تا اینکه فاجعه رخ می‌دهد و به علت ایجاد خط های زمانی فرعی بسیار و تلاقی آنها در زمان خاص، خاطرات همه‌ی خطوط زمانی به یک باره در زمان کوتاه به ذهن ساکنان زمین یادآوری می‌شود و مثلاً کسی که در دو خط زمانی قبل در انفجار هسته‌ای مرده و یا تیر خورده با خلا روبه رو می‌شود و نمی‌داند خوداگاهش در کدام خط زمانی به خود واقعی او تعلق دارد و او دقیقا کدام است... و در نهایت هلنا و بری پس از سختی های زیاد و جدایی های ناراحت کننده این مسائل را حل می‌کنند
فقط یک مسئله ناراحت کننده در داستان من رو  رنجوند...اره...زبونم لال، خدا وجود نداشت): یا به تمسخر گرفته می‌شد یا خدا اون کاراکتر بد فرعی بود درحالی که نویسنده ساختار و قوانین دنیا رو جدی نمی‌گرفت و علت و معلولش رو تا حدی به تمسخر گرفت اما در انتهای داستان جمعش کرد..امیدوارم اشتباه برداشت کرده باشم.
در واقع بشر چون توضیح و درکی از وقایع نداشت فکر می‌کرد کار خداست و مردم در یک خط زمانی به سمت کلیسا ها رفتند که از دید خواننده که می‌دانست علت و معلول ها چیست خدا و ادیان به تمسخر گرفته شده بودند... اماااا در اواخر کتاب هلنا اعتراف کرد که بشر نباید وارد این مسائل جهان موازی بشود چون از درک و فهم او خارج هست و به خاطر حرص و طمع برای همه دردسر ایجاد میکنه و  نباید خودشان و تصمیماتشان را "همه چیز" بدانند چون ناکافی و محدود هستند...و در پایان
 حمد و سپاس آفریدگاری را که این خاک ناچیز را در حلقه‌ی زمردین حیات،
حتی در خطوط بی‌کران زمانه‌ها حفظ می‌کند💚
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
این کتاب در مورد سیدی محبوب و خاص در شهر یزد می‌باشد... ایشان در زمان حیاتشون سبک زندگی ساده وعاری از تجمل داشتند و همه‌ تلاششون کمک به مردم این شهر بوده و... تعریفشان را بسیار شنیده بودم در این کتاب حق مطلب ادا نشده بود خیلی کم بود...هنوز جای پژوهش داشت...
.
در رابطه با خانواده ایشان میتوانم بگویم یکی از معروف ترین خانواده های یزد هستند و برایم جالب توجه بود. دایره دوستان مرحوم علاقه بند از افراد مقرب تشکیل شده بود و اینجا فهمیدم چقدر "دوست" در شکل گیری و رشد شخصیت اهمیت دارد
.
 جالب تر از همههههه ارتباط این سید با میرزا جواد ملکی تبریزی هست!!!...تقریبا اکثر روحانیون یا حتی برخی شهدا راه سلوک و لِوِل آپ روحشان را با تمسک به اهل بیت به واسطه افراد تاثیر گذاری مثل خود علامه قاضی طباطبایی و یا شاگردان یا استادان ایشان به دست آوردند.
ایشان شاگرد شاگرد آقای ملکی تبریزی میشوند👀 یعنی ایشان شاگرد سید محمود مدرسی طباطبایی از شاگردان میرزا جواد هستند و اینچنین نفَس حق سینه به سینه منتقل شده.
.
البته به نظرم بهتره آدم درگیر اشخاص نشه(چون اشخاص عصمت ندارن) و به اصل یعنی توحید به خدا و راهنمایی های اهل بیت گوش بسپاره...

در انتهای کتاب توصیه های کوتاهی نوشته شده بود که برخی چکیده متن بود و در کل دوست داشتمش
      

        چه غم‌انگیییز
نباید میخوندمش...
حالم گرفته شد
تنها بردی که کردم این بود که کتاب الکترونیکش رو خوندم 
      

        به نام خدا
چقدر هوشمندانه و بدون تعصب حجاب رو توضیح داده بود
فلسفه حجاب و تمرکز دین روی ویژگی ها و دیگر ابعاد شخصیتی زن نه فقط زیبایی رو با ظرافت توضیح داده بود واقعا لذت بردم.
      

        به نام خدا
چهارتا داستان کوتاه و آموزنده در یک کتاب بود تصویرسازی ها خیلی قشنگ بود حتی زاویه تصویرسازی هارو هم دوست داشتم.
مسخره نکردن، نشان دادن تفاوت آدم‌ها و سبک زندگی‌ها، بیان نکردن خطای دیگران در جمع و... از نمونه مواردی بود که در هر داستان به اون اشاره شده بود. که تحسین برانگیزه. واقعا از خوندن کتاب های خانم ژوبرت لذت می‌برم...
در پایان هم به طرز بانمکی نویسنده و تصویرگر به بچه‌ها معرفی شده بود.
      

        بسم‌الله الرحمن الرحیم
تا اوایل داستان غیر قابل پیش‌بینی بود و این رو دوست داشتم اما از اینکه زنبور  به عنکبوت ها می‌گفت "خنگ" یکم خوشم نیومد نمیدونم... درواقع مطمئن  نیستم که به کار بردنش کار درستی باشه. بگذریم اما نتیجه نهایی که به حدیثی از امام علی اشاره شده بود رو دوست داشتم و واقعا هنرمندانه داستان به این حدیث مرتبط شده بود
      

        به نام خدای مهربانی
  اوووخییی خداااااایاااا🥲✨️
دقیقاً حسم بعد از تموم شدنش این بود که دیدید😅

خب خانم ژوبرت عزیز روی موضوع خیلی حساسی دست گذاشته بودن و من در میانه کتاب ترسیدم و پیش خودم میگفتم چطوری میخواد جمعش کنه؟! درواقع خرس کوچولو برای تشکر از خدا داشت دچار بدفهمی میشد که بین بچه‌ها هم رایج هست اما خیلی خوب این بدفهمی به سمت درست هدایت شد و یه چیز خیلی خیلی معرکه، اشاره کردن به مفهوم و غرض سوره‌ی مبارکه حمد بود که این داستان، این رو به خوبی نشون داد یعنی آدم دلش میخواد یه لحظه معلم کلاس اول باشه و با این کتاب سوره‌ی حمد رو تو زندگی دانش آموزان به جریان بندازه😍 الحمدالله که این کتاب رزقم بود.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
وااای خدای من چقدر هوشمندانه و قشنگ بود
تصویرسازی خیلی جذاب و امروزی بود و دلم خواست به همه دانش آموزان هدیه بدم...در بطن داستان شخصیت اصلی با یک چالش رایج در مدرسه روبه رو شده که معلمشون هنرمندانه اون رو درقالب داستان نیمه‌تمام بیان میکنه بعد از دانش آموزان می‌خواد تا ادامه داستان رو بنویسند و سر کلاس تحلیلش می‌کنند و در پایان تصمیم درست رو از طریق بارش فکری می‌گیرند و به حدیث امام رضا(ع) درمورد به دل نگرفتن کینه از مومنان اشاره میشه همینقدر جمع و جور دوست داشتنی
      

        خیلی وقت پیش نسخه‌ی صوتیش رو در حین کار، گوش کردم شاید به بعضی موارد نتونستم دقت کنم اما به طور کلی داستانش رو و کلنجار رفتن های شخصیت اصلی با خودش و سیر زندگیش رو دوست داشتم. جالب بود
      

        خب این تجربه اولم بود که کتاب زبان اصلی رو نه برای یادگیری زبان بلکه برای لذت بردن می‌خوندم درواقع می‌خوام از همین کتاب های ساده شروع کنم تا به کتاب های مورد علاقم برسم😅
طراحی داخل کتاب رو دوست داشتم خود داستان در سه قسمت نوشته شده بود و در بین قسمت ۱ و ۲ تمرین درک مطلب گذاشته بود یه چند جا پایان کتاب کار گروهی میخواست که ازش گذشتم و یا برای خودم توضیح دادم. خود کتاب رو دوبار خوندم تا مطمئن بشم کلمات جدیدش و نوع جمله بندی ها رو درک کرده باشم. کلاً  دوستش داشتم و خود داستان رو هم تا آخر نتونستم پیش‌بینی کنم که برام هیجان انگیز بود.
راستی یک سی‌دی هم همراه کتاب بود که یه سری تمرین لیسنینگ داره
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
اگر بخواهم‌تجربم رو از خوندن این کتاب توصیف کنم مثل این بود که کمی بیمار شدم و صداها حتی کمترینشان در ذهنم رژه میرفتن و وسط شلوغی و همهمه گیر افتاده بودم و همینطوری که داشتم برای مشکلات خودم دست و پا میزدم سعی میکرم همراه با شخصیت اصلی داستان، دست دیگران رو بگیرم! همین قدر سختتتتت همین‌قدر پر زحمت و طاقت فرساااااا😭🤦🏻‍♀️

کتاب دل‌سوز به طور کلی حرف ها و زندگی طلبه‌ی جوانی است که در کنار  زندگی طلبگی سعی می‌کند به همه خیری برساند و گره‌ای از کار دیگران باز کند.
طراح جلدکتاب(پشت و رو) خود آقای نویسنده بودند که اگر ایشان را بشناسید از اینکه این مهارت رو هم در کنار نویسندگی دارند تعجب نخواهید کرد.
قبلاً کتاب جان بها از ایشان راخوانده بودم و بسیار مهیج و جذاب بود. موارد مثبت بسیاری مثل اهمیت ادب، احترام به والدین، رفاقت، مرگ، آخرت، فاجعه بودن غیبت و... در قالب جملات پند آمیز یا حادثه هایی در داستان نمایش داده شد که برام جالب بود.
نوع معاشرت و تعامل مردم در شهرهای بزرگ با یکدیگر و رفتار غیر منصفانه‌ برخی افراد با روحانیون رو به خوبی نشون داد که ناراحت کننده بود.
 اما به طور کلی این کتاب انتظاراتم رو برآورده نکرد مثلاً
طراحی شخصیت زن غریبه خیلی ضعیف بود با اینکه دو فصل حرف زد و خیلی از حرفاش بی سر و ته بود و ابهام داشت
چرا نشخوار فکری دو شخصیت محوری داستان عین هم بود!😶‍🌫️
چرا  خیلی ظریف به داستان بعضی از شخصیت ها پرداخته شد و بعد پرونده‌اش باز موند مثل اون خانمی که با زن غریبه تصادف کرد... یا اون آدمای مسافرخونه که رفتار بدی داشتن چرا به سزای عملشون نرسیدن؟ حداقل میرفت کارت ملیش رو می‌گرفت بعد پروندش رو رها می‌کرد🤦🏻‍♀️
و بزرگترین چیزی که ذهنم رو درگیر کرد این بود که زن غریبه چطور به طلبه جوان انقدر نزدیک شد که داستان عاشق شدنش و اینکه مثلا شب خواستگاری رژش چطور بوده و دامنش فلان رو انقدر راحت تعریف کرد! درحالی که دخترها معمولا اینا رو به دوست صمیمیشون میگن نه مردی که تو خیابون دیدن/: و رابطه هادی که در آستانه ازدواج با بهار بود چه ربطی به این زن غریبه داشت.
در کل موقع خوندنش اذیت شدم به طوری که نتونستم بریده‌ی خاصی ازش منتشر کنم
      

        به نام پروردگاری که جز خیر برای ما نمی‌خواهد

هر آن که عشق امیرالمومنین در دلش ریشه دواند دچار نجف خواهد شد و چنان به عرش رسد که آدمی را انگشت به دهان می‌گذارد...عه عه دیدید اینجا هم رد پایی از سید علی قاضی عزیزمان بود انگار که چیزی در انتخاب غذای روحمان نقش دارد چیزی بیشتر از " نه بابا اتفاقی بوده"...

 در این کتاب، سعی نویسندگان بر این بود که مخاطب را با سبک سیر و سلوک شهید هادی ذوالفقاری آشنا کند و با تمام نقدهایی که به آن وارده، مخاطب رو به سر منزل مقصود می‌رساند. 
از برنامه ریزی روزانه گرفته تا تغییر در عادات رفتار، گفتار و کردار .

 جالب تر  اینکه، هم بدی های رفتاری و اشتباهات شهید گفته شده بود و هم تغییرات مثبت پس از آن! کمی تا قسمتی سعی شده بود از اون حالت الهه گونه خارج باشه و از شهید فرد ایده آل و دور از ذهن نساخته بود حداقل در برخی خاطره گویی ها این موضوع رعایت شده بود.

در نگارش این کتاب علائم نگارشی در بعضی موارد رعایت نشده بود. از نظرطراحی گرافیک واقعا ضعیف بود حتی تصاویر بی کیفیت در آن استفاده شده بود. طراحی فونت صفحه‌ی آغازین فاجعه بود در یک نشست می‌توانستم تمامش کنم ولی اینا اذیتم می‌کرد🤦🏻‍♀️

در بعضی خاطرات یاد شده در این کتاب پراکنده گویی وجود داره و مثلا شخص الف  باید در مورد شهید صحبت می‌کرده یهو شروع میکنه به سخنرانی سیاسی و بیان عقاید... که از حوصله خارج بود و از موضوع اصلی دورم می‌کرد.
همچنین شهید به خواندن کتاب معراج السعاده ملا احمدنراقی مشغول بوده که طریقه پاک کردن نفس رو یاد میده اما خیلی شنیدم که این کتاب از احادیث و مطالب بدون سند استفاده کرده کار ندارم... احتمالا ایشون چون دروس حوزوی خونده میتوانسته مطالب مناسب رو جدا کنه

اما خب آنچه رزقم بود رو از این کتاب برداشتم و این هم به خاطر تلاش گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی بوده...که قطعا ممنونشونم.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
در سه قسمت می‌خواهم نظرم رو بنویسم

سبک نگارش/ عنوان کتاب/نوع داستان‌ها

سبک نگارش این کتاب هوشمندانه بود؛ چراکه شما از هر کجای کتاب شروع به خواندن می‌کردید چیزی را فرامی‌گرفتید، چه از انتها به اول، چه از میانه کتاب به آخر و... چون داستان ها جز ارتباط با  شیوه زندگی یک شخص(حضرت زهرا(س)، پیامبر(ص)، حضرت علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)) ارتباط رویدادی نداشت  همچنین در یک داستان هم انعطاف زیادی وجود داشت مثلا اگر صفحه ۸۱ و ۸۲ مربوط به یک داستان بود شما با خواندن داستان صفحه فرد و سپس زوج و بالعکس باز هم غرض نویسنده را دریافت می‌کردید.

اینکه کتاب 《داستان های روبه‌رو》 نامیده شده است به خاطر آن که داستان صفحات زوج مربوط به زمان معاصر بود یا ساخته ذهن نویسنده یا اقتباس از واقعیت یا خود واقعیت بود  و داستان صفحات فرد روایات زمان حضراتی بود که نام‌بردم. با برقراری ارتباط معنایی بین این دو صفحه نتیجه داستان حاصل می‌شد.

نوع داستان های انتخابی در صفحات زوج واقعا جالب توجه بود، به خصوص آنجاهایی که بومی سازی شده بود و از کاراکتر های یزدی و یا بزرگان یزدی مثل آشیخ غلامرضا خراسانی(فقیه خراسانی) و شهید محراب صدوقی استفاده شده بود.
البته اینکه خود نویسنده یزدی هست در این انتخاب ها بی تاثیر نیست.
قلمشون مانا♡
      

        نسخه تستی_کنکوری کتاب کهکشان نیستی میشه این کتاب!
جمع و جور و خلاصه وبرای فراخواندن مطالب اصلی کتاب از زیر تپه های خاکی ذهن!
فقط داستان صفحه‌ی ۳۳، مربوط به سید احمد کربلائی، استاد آقای قاضی هست نه خود ایشان! که به اشتباه به ایشان نسبت داده شده. ارجاعتون میدم به صفحه ۱۵۸ کتاب کهکشان نیستی
یک ستاره رو به خاطر همین کم کردم
البته چند داستان و شعری از محروم علامه طباطبایی در آن جدید بود که دوسش داشتم