کتاب رو خوندن و تا تمام شدنش زمین نذاشتم.
و چقدر با جملاتش گریه کردم.
کتاب خیلی خلاصه و جمع و جور اما با جملاتی مفید و کامل نگارش شده.و خوب تونسته در قالب جملاتی ساده نهایت احساسات همسر شهید رو نشون بده.شروع ماجرا از نقطه قشنگیه و روضه های گاه و بیگاهش با لحظات روایت خوب جفت و جور شده.
        

          دیگ از اسم کتاب معلومه (:
دلبری
        

          عالی بود
یه کتاب کوتاه و جمع و جور که میشد راحت خوندش، شهید رو از فضای عرفانی به دور نگه داشته، شهیدی که زندگی داشته مثل زندگی همه ی ما، رستوران رفتن رو دوست داشته،  لباس خوب میپوشیده، مو می کاشته مه قیافش خوب بشه و و و
سبک زندگی ای شبیه ما، ولی فرق اصلیش این بوده که دغدغه ی شهادت داشته... همین یه اصل آسمونیش کرده...
چند صفحه ی آخر کتاب، بدجور آتیش میزنه آدمو... بد جور...
        

          بسیار زیبا و شیرین
        

           قصه¬ی دلبری روایت خاطرات شیرین ازدواج و زندگی شهید محمدحسین محمدخانی به روایت همسر ایشان است.
شروع کتاب مبهم اما جذاب است. تعلیق ابتدایی داستان طولانی نیست وخواننده زود وارد ماجراهای کتاب می¬شود . چگونگی ازدواج شهیدمحمدخانی جذاب و شیرین روایت شده است و میل به دنبال کردن ادامه کتاب را در خواننده بیشتر می¬کند.
ریتم داستان به خوبی حفظ شده  و نویسنده زیاده¬گویی نکرده است. لازم نیست قسمت هایی از بدنه ی داستان حذف شود.  همچنین آشنایی با سبک زندگی یک شهید نکات ارزشمندی را به خواننده منتقل می¬کند.
 لحن صمیمی و روایت دلنشین خاطرات دیگر نقطه قوت این کتاب به¬شمار می¬رود. روانی و زلالی روایت خواننده را با خود همراه می¬کند. شخصیت شهید دراین کتاب  برخلاف برخی آثار کلیشه¬ای فاع مقدس سفید مطلق و ابر قهرمان و دست¬نیافتنی ترسیم نشده است. بلکه ما با شخصیتی مواجه می¬شویم که او را واقعی می¬دانیم و گویی از نزدیک می-شناسیمش. نقطه اوج داستان در انتهای کتاب است که خواننده از پشت پرده اشک و با بغض درگلو محمدحسین محمدخانی را تشییع می¬کند.
کتاب¬آرایی هنرمندانه جذابیت کتاب را دوچندان کرده است. اسم و طرح جلد کتاب زیبا و بیادماندنی است.


        

          یه کتاب کوچیک و جمع و جور و خوندنی... با یه طرح جلد دلبر
زندگی شهیدی که دنبال شهادت بوده... تمام وجوه زندگیشو با شهادت همراستا میکرده... 
زن وشوهری که عادی بودن مثه بقیه زندگی میکردن ولی خودشو مرتب به ائمه وصل میکردن و توسل میگرفتن
من بعد از خوندن کتاب مدام به این فکر میکردم که نبود شهید چه تاثیری روی زندگی خانمش داره....
همه چیز کتاب خوب بود فقط گاهی خط روایی داستان از دست نویسنده در میرفت... گاهی جاها یه پرش زمان و مکانی داشت که خوب توضیح داده نشده بود
        

          شروع عشق از دل نفرت🌈
یک عاشقانه دوست داشتنی💞
پیشنهاد میکنم بخونید اما به شرطی که ازش درس بگیرید نه این که متوقع بشید از شوهر و همسر و خواستگار که این شکلی باشه!😅 
هر کتابی که از شهدا میخونیم اگه فقط یه اخلاق خوبشون رو هم یاد بگیریم برامون کافیه🥲
        

          کاش میشد جلوی چاپ این نوع کتاب هارو گرفت
کتاب هایی که به قصد برداشتن ابرو چشم های بسیاری رو کور کردند و خواهند کرد...
#روایت_صورتی
        

          در اینکه در بعضی از داستانای شهدا عبرت های زیادی برای زندگی من و شما وجود داره، شکی نیست. اما آیا لزوما هر داستانی پتانسیل تبدیل شدن به کتاب رو داره؟
چه چیز خاصی توی این کتاب بود که من بخوام یاد بگیرم؟ چه حرکت خارق العاده یا به اصطلاح انقلابی ای وجود داشت؟ دمش گرم همین آقا، که رفته و جونش رو داده برای دفاع از اسلام و مردم بی گناه، اما این موضوع رو من با صرف خوندن اسمش به عنوان شهید مدافع حرم هم متوجه می شدم. یه وقتی ما داریم درمورد شهید مطهری، شهید بهشتی یا شهید آوینی و غیره صحبت می کنیم، آدمایی که توی زندگی شون هم کارای خیلی بزرگی کردن. بله در مورد این افراد خوبه که داستان زندگی شون رو بخونیم تا بیشتر باهاشون آشنا بشیم، اما در این کتاب من هیچ چیز خاصی ندیدم. به طوری که دو سوم اولش رو خوندم و بعد احساس کردم دارم وقتم رو تلف می کنم و گذاشتمش کنار. حتی، حتی اگه نکته خاص و پندآموزی توی اون یک سوم باقی مانده وجود داشته، مقصر نویسنده، یا راوی بوده که نتونسته من نوعی رو به خوندن اون یک سوم مجاب کنه.
داستان آدمای این جوری رو اگه از یه خونواده مذهبی اومده باشی، به اندازه کافی دور و برت دیدی. آدمای هیئتی و پاسدار و خدایی. حالا همه اونا باید برن داستان زندگی شونو کتاب کنن؟
آهان، یعنی اگه یه پاسدار (یا بسیجی، یادم نیست) تو دانشگاه و این ور و اون ور بیفته دنبال مردم هیچ اشکالی نداره؟ یا اگه همون دختر عین چرت و پرتای آبکی نودهشتیا کفشای اون آقا رو از پنجره بندازه بیرون موردی نداره؟
خلاصه اینکه من نگرانم. نگران از پدرا و مادرایی که دور و برم دارم می بینم، که صرفا به اعتبار اینکه این کتاب زندگینامه یه شهیده و لابد مفیده، کتاب رو در اختیار بچه های نوجوونشون قرار می دن و اونا هم این کتابا رو می خونن و بعدشم می گن وای، چه قشنگ، چه زیبا! مخصوصا دخترا که یه دید رویایی هم پیدا می کنن. انگار که تاثیر مخربش کمتر از کتابای بیخودیه که بچه ها رو از خوندنشون منع می کنیم.
        

          جمع و جور بود و تمام خطوط کتاب رو با حوصله و بدون رد کردن میشه خوند.
حس خوب و شیرینی زندگی شهید بزرگوار و همسرشون رو دریافت کردم  ، لحظات تنفر ، اضطراب، تنهایی، شادی و شیرینی خیلی طبیعی و زیبا در این حجم کم نوشته شده بود.
دوسداشتم با خوندن این کتاب کمی بیشتر درباره سختی های زندگیشون موقع جنگ با سوریه و نحوه تصمیم گیری ها و خصوصیات اخلاقی شهید اطلاعات دریافت می‌کردم ؛ اما خب تحت عنوان قصه دلبری نوشته شده و واقعاً هم این نام برازنده بود و همین هم انتظار می‌رفت که صمیمانه و شیرین نوشته شده باشه.
توسل و جدانشدن روحی شهید از ائمه، حتی برای لحظه ای، واقعاً من رو تحت تأثیر قرار داد و جای جای کتاب با خودم فکر کردم، چقدر بیشتر از این ها می‌تونم به امامانم متوسل بشم و رنگ زندگیمو تغییر بدم..

        

          پای این کتاب اشک ریختم
فکرش رو نمی‌کردم.
 
        

          گریه گریه دوسش داشتم
        

          امانتی از کتابخانه‌ی عمومی
به زندگی خانوادگی شهید میپردازد تا ویژگی های اخلاقی او، به همین جهت شاید کمی فانتزی به نظر برسد.
کتاب عمار حلب ابعاد گسترده‌تری از زندگی این شهید در دانشگاه و رزم و هیئت به تصویر می‌کشد.
        

          نمی‌دانم چرا از خواندن این دست کتاب ها لذت نمی‌برم...
کتاب روایت مادر شهدا برایم مانند عسل است و روایتی این گونه از زبان همسر شهید مانند شکر...
همین قدر طبیعی و همان قدر مصنوعی

        

          «قصه دلبری»روایت نو، جوان پسند و متفاوت از  عاشقانه های همسر شهید مدافع حرم، محمدحسین محمدخانی است که توسط محمدعلی جعفری به رشته تحریر درآمده است.

این کتاب مخاطب را غافلگیر خواهد کرد؛ چه آن هایی که شهید محمدخانی را می شناخته اند؛ چه آن ها که او را نمی شناختند!

در واقع این کتاب روایت عاشقانه 5 سال زندگی مشترک با شهید محمدخانی است.

از تیپش خوشم نمی آمد. دانشگاه را با خط مقدم جبهه اشتباه گرفته بود. شلوار شش جیب پلنگی گشاد می پوشید با پیراهن بلند یقه گرد سه دکمه و آستین بدون مچ که می انداخت روی شلوار. در فصل سرما با اورکت سپاهی اش تابلو بود. یک کیف برزنتی کوله مانند یک وری می انداخت روی شانه اش، شبیه موقع اعزام رزمنده های زمان جنگ. وقتی راه می رفت، کفش هایش را روی زمین می کشید. ابایی هم نداشت در دانشگاه سرش را با چفیه ببندد.
        

          خاطرات شهید مدافع حرم از زبان همسرش. قصه دلبری روایتی از سبک زندگی این شهید عزیز است. بعضی قسمت ها گریه کردم و بعضی جاها به نظرم تکراری بود و با روایت های دیگر هم پوشانی داشت...
در کل کتاب خوبی بود‌.
.

«قصه‌ی دلبری» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/52186
        

          اولین کتابی که در زمینه دفاع مقدس و شهدای جنگ ایران وعراق خوندم ایشون بودن و اتقدر قلم قوی و قشنگی داشت که باعث شد من کلی کتاب دیگه با این موضوع رو هم بخونم✨️⚘️
        

          کتابی که باعث شد دیگه هیچ کتاب شهیدی که از زبان همسرش هست رو نخونم و سه سال کتاب شهدا رو کنار گذاشتم
آخه این چه وضعشه!!!!؟
خدا شهدا رو همنشین اباعبدالله (علیه‌السلام) کنه ولی شأن شهدا رو با بیان این مطالب زرد پایین نیارید خواهشا، نه اینکه نگید عادی بودن‌ها، منظور اینکه وقت من گرفته میشه که چی بخونم آخه!!!!
        

          خیلی از قسمت‌های سبک زندگیشون رو موافق نبودم اما داستان روانی بود و تیکه هایی داشت که می خوام تو زندگی رعایتشون کنم
        

          کتاب دلبری بود خب میتونست بیشتر توضیح بده