به‌هرحال وقتی انسان طعم چیزی را چیشده و حلاوت آن را حس کرده باشد، در نبودنش خیلی بهش سخت می‌گذرد.

هنوز بر ساحل ایستاده‌ای و از غرقِ شیرین سخن می‌گویی. هنوز شوری و تلخیِ دریا را نچشیده‌ای و خوفِ فرو رفتن را حس نکرده‌‌ای.

توی یک شهر ده میلیونی صاف سرش را پائین انداخته بود و با آن قامت نخراشیده و نتراشیده، اولین مهمان ناخوانده‌ی آن دو شده بود. اولین نامحرمی بود که موهای آن‌ها را می‌دید. حکماً نامحرم بود. مگر می‌شود موشک زن باشد؟ درثانی، بوی تنِ سوخته‌ی زن با بوی تنِ سوخته او، با بوی باروت، توفیر می‌کند.

آنچه من انتخاب کرده ام، کسی را به طمع نمی‌اندازد. برای آن‌ها که در طلب خوشی و عافیت‌اند، نامطلوب است. مثل بیدار کردن کسی از خواب خوش صبحگاهی و جدا کردن او از رختخوابی که با گرمای تنش هم‌آهنگ شده. من طلبه ام و تا وقتی همهٔ آنچه همه می‌دانند از آن‌ها نیاموزم، از حرکت نمی‌ایستم.

دنیا پیچیده در صعوبت و رنج است. آن‌ها که در لباس علم و دین می‌خواهند از رنج و فقر بگریزند، در شقاوت ابدی خواهند بود. خود را بی چشم‌داشت وقف دین کنید. فرصت را غنیمت بدانید. فرصت ناگهان به پایان خواهد رسید.