کتابی کوتاه با داستان شیرین و قشنگ . 
ارزش یک بار خوندن رو حتما داره . 
        

          من این کتاب رو پیشنهاد نمیکنم و دوسش نداشتم. برای بچه ها که اصلا مناسب نیست چون خشونت داشت.
        

          داستان خیلی ساده و خیلی مینیمالی بود. اما در از معنای زندگی...
        

          قطعا ارزش خوانش دارد.
        

          ارزش یکبار خوندن رو داره. برای آشنا شدن با فضای فکری نویسنده و ارزش های رایج آن زمان.
        

          لاقل برای مخاطبان امروز، کتاب عمیقا کلیشه ای و ثقیل بود و چپینگی از سرورویش می ریزد! حتی برای کسی که دلبستگی به چپ داشته باشد هم امروز فقط ماهی سیاه کوچولو می تواند برای پرورش افرادی منعزل از سنت امیدوار کننده باشد. جز پایان کتاب، حقیقتا نمادهای کتاب خیلی سطحی بودند و جذابیتی نداشتند. 
اگه کتاب برای کودکان نوشته شده باشد که سخت شکست خورده است؛ خشونت از سرورویش می ریزد و امروز که مد، ضدیت با خشونت است. شاید همان "مانیفست جریان چپ" بودن بیشتر برازنده اش باشد.
        

          اگه کودک دارید و یا کودکی رو میشناسین حتما این کتاب رو بهش هدیه بدین. آینده اش رو میسازه. همینطور که مال من رو ساخت. نترسیدن از همرنگ نشدن با جماعت. شجاعت و ماجراجویی. خدا رحمت کنه صمد بهرنگی رو.
        

          کتاب کوتاه‌ و مفهومی‌ بود و ارزش یک بار‌ خوندن‌ رو داره.✨️
        

          بسم الله 

کتاب برایم از جایی شروع شد که خواندم: از ماهی سیاه کوچولو با عنوان «بیانیهٔ غیررسمی و مانیفست سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران» یاد شده است.

تمام صحبت این کتاب این است که یکجا نشینی یعنی پوسیدگی و پوسیدگی یعنی تمام شدن زندگی...
اما این تحلیل و این خلاصه گویی کجا و به داستان درآوردن این مفهوم توسط صمد بهرنگی کجا...
به نظر داستان ماهی سیاه کوچولو داستان زیستن خودِ اوست...
        

          ▪️مـن می‌خواهم بدانم كه، راستی راستی زندگی يعنی اين‌كه توی يـک تكـه‌جـا، هـی بروی و برگردی تا پير بشوی و ديگر هيچ، يا اين‌كـه طـور ديگـری هـم تـوی دنيا می‌شود زندگی كرد؟
▪️شما زيادی فكر می‌كنيد. همه‌اش كه نبايد فكـر كـرد. راه 
كه بيفتيم، ترسمان به كلّی می‌ريزد.
▪️مرگ خيلی آسان می‌تواند الان به سراغ من بيايد، امـا مـن تـا مـی‌تـوانم زندگی كنم نبايد به پيشواز مرگ بروم. البته اگر يـک وقتـی ناچـار بـا مـرگ روبه‌رو شدم ـ كه می‌شوم ـ مهم نيست، مهم اين است كه زندگی يا مـرگ 
من چه اثری در زندگی ديگران داشته باشد.
        

          کناب خوبی بود پیشنهاد میکنم 
        

          خیلی از ما که هنوز پا به وادی میان‌سالی و پیری نگذاشته‌ایم، در قصه‌ی «ماهی سیاه کوچولو» به آن ماهی‌های ریزه‌ای می‌مانیم که شوق رهایی از زندانی که کانون گرم خانواده دست‌وپا کرده، سراپایشان را دربرگرفته است؛ اما ترس محرکه‌ی اصلی بی‌تحرکی و راکِدماندنشان است.
ما آن ماهی‌های ریزه‌ی بسیار شبیه به‌همی هستیم که حتی با وجود انتخاب گریز از خانواده و استقلال عمل که رهایی به‌دنبال دارد، همچنان ترس را تنها همدم خود می‌دانیم. از تفاوت‌های دیگران با خود می‌ترسیم و بیهوده شلوغ‌کاری می‌کنیم.
کسی با نیت دل‌سوزی و کمک نزدیکمان شود، فراری‌اش می‌دهیم و هرچند هرازگاهی کردارمان گول‌زنک به نظر بیاید و نشانی از افتادگی در ما بنمایاند، اما در خرد منحصربه‌فردمان - حتی به‌هنگام ترس - بازهم خود را داناتر از دیگران می‌پنداریم.
دنیایی فراتر از آنچه که خانواده برایمان ترسیم کرده، نمی‌بینیم و ابلهانه درک‌ودریافت خود از جهان را فراتر از همگان تصور می‌کنیم، حال آنکه نادانسته در جویباری کوچک محصوریم.
راهکار چیست؟ حتی نزد خانواده خط قرمزهایی داشته باشیم و اختیارمان را به‌طور تام، به دستانی که ادعا می‌کنند: «ما خیروصلاح تو را می‌خواهیم.»، نسپریم. بدانیم دنیایی بسیار بزرگ‌تر از آنچه می‌بینیم در دسترسمان است. از سفرکردن نهراسیم، حتی به‌تنهایی. آدم‌ها را هرچه بیشتر بشناسیم و گریز و انزوا را راه‌حل ندانیم. به‌راستی شاید مهم این است که زندگی یا مرگ ما «چه اثری در زندگی دیگران داشته باشد».
        

          خیلی از معلم ها از این کتاب صحبت می‌کردند و می گفتند که در زمان خودش کتاب پرفروش و خوبی بوده،و من بالاخره این کتاب رو خواندم.و واقعا عالی بود،یک کتاب کوتاه و تاثیرگذار!
        

          به نظرم بیشتر داستانی بود برای کودکان
        

          واقعا لذت بخش بود
        

          کوتاه بود ولی به دلم نشست واقعاً. چه‌قدر واقعی بود و ملموس.
اون‌جاییش که گفت:" راستی راستی زندگی یعنی اینکه توی یه تیکه جا هی بری و برگردی تا پیر شوی و دیگر هیچ؟ یا اینکه طور دیگری هم توی دنیا می‌شه زندگی کرد؟"
و جاییش که گفت:" شما زیادی فکر می‌کنید. همه‌اش که نباید فکر کرد. راه که بیفتیم، ترسمان به کلّی می‌ریزد."
رو قشنگ حس کردم.
        

          نسخه ی ایرانیه جاناتان مرغ دریاییست
صمد بهرنگی کارشو خوب بلده انصافا
اگه کارمندید یا همکارا و فامیل و دوستانی دارید که عقاید پوچ دارن با این کتاب به شدت همزاد پنداری میکنید 
و ازش لذت میبرید
        

          میتوانم بگویم ، صمد بهرنگی در اوج جوانی پیر نوشتن داستان های متفکرانه است. ماهی سیاه کوچولو صمد بهرنگی یکی از تاثیرگذارترین آثار ایشان است که مطالعه کرده ام.
        

          یک داستان کوتاه و جذاب با نکات آموزنده فراوان در جهت خودباوری و رسیدن به اهداف و دوری از روزمرگی و آزمایش تجربه‌های جدید و دیدن دنیایی بزرگتر و عدم محدود شدن به محیط پیرامون
        

          چاپ اش خوب است و داستان ماجراجویی تور دارد که ماهی سیاه کوچولو سفر میکند و داستان کوتاهی است و ارزش خواندن اش را دارد