لاقل برای مخاطبان امروز، کتاب عمیقا کلیشه ای و ثقیل بود و چپینگی از سرورویش می ریزد! حتی برای کسی که دلبستگی به چپ داشته باشد هم امروز فقط ماهی سیاه کوچولو می تواند برای پرورش افرادی منعزل از سنت امیدوار کننده باشد. جز پایان کتاب، حقیقتا نمادهای کتاب خیلی سطحی بودند و جذابیتی نداشتند. 
اگه کتاب برای کودکان نوشته شده باشد که سخت شکست خورده است؛ خشونت از سرورویش می ریزد و امروز که مد، ضدیت با خشونت است. شاید همان "مانیفست جریان چپ" بودن بیشتر برازنده اش باشد.
          

            راستی راستی زندگی یعنی توی یه تکه جا، هی بروی و برگردی تا پیر بشوی و دیگر هیج؟ یا این‌که طور دیگری هم توی دنیا می‌شود زندگی کرد؟

یعنی یک داستان فسقلی و انقدر عمیق؟؟؟
این داستان برای اولین بار، بیست سال پیش از تولد من منتشر شده! 
هرچه فکر می‌کنم می‌بینم، در آن دوره چه داستان خفنی بوده... البته که من امروز هم از خواندنش لذت بردن و در داستانش غرق شدم.
در آن دوران، دسته‌بندی داستان برای گروه سنی مختلف مرسوم نبود، اما بر خلاف نامش، فکر نمی‌کنم کتاب مناسبی برای کودکان باشد. 
نویسنده همچون بولگاکف برای بیان افکار سیاسی‌اش در دوران خفقان، مجبور شده به تمثیل و استعاره روی بیاره و از دید من اثر موفقی خلق کرده.
داستانش رو دوست داشتم، همین.
          

            داستان ماهی سیاه کوچولو را در کتاب قصه های بهرنگ خواندم.
داستانی که حکایت شور و تلاش و کنجکاوی قهرمانانه‌ی یک ماهی بود!یک ماهی سیاه خیلی کوچک که دوست داشت از دل  جویبار روزمرگی‌ها و ترس‌ها بگذرد و دریا را از نزدیک ببیند:)
(البته گمان میکنم خواندنش بیشتر مناسب بزرگترها باشد تا کوچکترها...آن هم به خاطر مقادیری خشونت که در طول داستان اتفاق می‌افتد!)
          

            این کتاب زیبا و جالب را در نوجوانی خواندم و لذت بردم و بر روان صمد بهرنگی درود فرستادم. ضرب المثلی در زبان فارسی داریم با این مضمون: 

«خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو!...»

که من ابدا آن را قبول ندارم. برعکس من این نمونه را می پذیرم که:

«خواهی نشوی همرنگ، رسوای جماعت شو!...»

گاهی اوقات اگر به تصمیم درست و سخن منطقی و راهمان ایمان و اعتقاد کامل داریم؛ باید سخن افرادی را که ما را دلسرد می کنند و از راه باز می دارند، نشنیده بگیریم و برای رسیدن به هدف درست، تمام تلاشمان را به کار بگیریم.
ماهی سیاه کوچولو؛ همان کسی است که به گفته های دلسرد کنندۀ دیگران گوش نمی دهد و تلاش می کند تا به هدفش دست یابد و در این راه البته با مشکلات و دردسرهای زیادی روبرو می شود.
ناگفته پیداست، اگر کسی بخواهد قدم در راهی که بدان ایمان دارد بگذارد، باید منتظر بسیاری از دردسرها باشد و به قول معروف؛ «هر که طاووس خواهد، جور هندوستان را باید بکشد!»
این ماجرا در هر جامعه و هر روزگاری صادق است. ماهی سیاه کوچولو نماد روشنفکران و روشنگرانی است که راه را در تاریکی دیده و شناخته اند و برای دیگران هم راه را می نمایانند و بیش از آنکه به خود بیندیشند، در فکر دیگرانند.
          

            یه پسر بچه شیرین زبون افغان یه مدت وایرال شده بود که می گفت "همه اش که نباید فکر کرد. راه که بیوفتیم ترسمان به کلی می ریزد". این جمله از این کتابه. کتاب کوتاهی که شاید برای بچه ها و نوجوون ها نوشته شده، ولی با همون نیم ساعتی که براش وقت گذاشتی بهت یادآوری می کنه که به خاطر همه ی ماهی های سرخ کوچولو، ماهی سیاه کوچولو باشی. مقصد دریاست، حتی اگه واسه تو نباشه، واسه اونا هست.
          

            تلاش و تغییر به زبان کودکان
موضوع این کتاب کودکان هست

انقلابی های دوران انقلاب این داستان رو خیلی دوست داشتن و برای بچه هاشون تعریف میکردن
          

            پشتش واقعا ایدئولوژی نهفته‌است.
خیلی درس که به درد همه رده‌های سنی می‌خوره.
از کوچیک تا بزرگ.
می‌تونه یک تلنگر بزنه برای ساختن راهی که خودت می‌خوای .